Ωραίες οι βόλτες μας στο Βερολίνο αλλά σήμερα είπαμε να βγούμε λίγο πιο έξω από την πόλη, όχι πολύ μακριά μόλις 26 χλμ νοτιοδυτικά του Βερολίνου, θα κάνουμε με το τρένο μια διαδρομή περίπου 30 λεπτών και θα φτάσουμε στο Πότσνταμ.
Η κάρτα μας Berlin welcome card μας χρησίμευσε ακόμη μια φορά και με τον προαστιακό S7 Bahn φτάσαμε μετά από μια διαδρομή, δίπλα στο ποτάμι, περνώντας μέσα από δάση και περιοχές με εξοχικές κατοικίες, που τώρα τον χειμώνα ήταν εγκαταλειμμένες, στον κεντρικό σταθμό του Potzdam .
Βγαίνοντας από το σταθμό, πέσαμε επάνω σε ένα εκδοτήριο εισιτηρίων για ξενάγηση στην πόλη με λεωφορείο, ξέρετε αυτά τα κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, πολλές φορές διώροφα και ανοιχτά όταν ο καιρός είναι καλός. Ένα ακόμη Sightseeing αυτή τη φορά με την εταιρία Kaiser-tour Potsdam.
Ο κύριος που πουλούσε τα εισιτήρια χάρηκε πολύ όταν έμαθε ότι είμαστε Έλληνες, μας έκανε και καλύτερη τιμή (8 ευρώ) από την αρχική, μας τακτοποίησε σε θέσεις και μας έδωσε τα ακουστικά της ξενάγησης, που θα γινόταν στα Ελληνικά παρακαλώ!!!!
Επιτέλους σκέφτηκα, να και ένα μέρος που μας σκέφτονται, σε ολόκληρο το Βερολίνο μόνο στο Μουσείο Περγάμου είχε ξενάγηση στα Ελληνικά, τόσοι Έλληνες ερχόμαστε μέχρι εδώ πρέπει κάποια στιγμή να το δουν αυτό και τα μουσεία, δεν ξέρω τι ενέργειες πρέπει να γίνουν, αλλά ως λαός κάποια στιγμή πρέπει να απαιτήσουμε οι ξεναγήσεις στα μουσεία του εξωτερικού να γίνονται και στα Ελληνικά. Οι Έλληνες ταξιδεύουν, όπως και οι άλλοι λαοί και φυσικά το δικαιούμαστε και για άλλους λόγους, που δεν θέλω να τους αναφέρω σήμερα.
Η ξενάγηση διαρκεί περίπου 2,5 ώρες, με στάσεις στα πιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης.
Αν πάτε και εσείς στο Potsdam και θέλετε ξενάγηση και λεωφορείο, πατήστε εδώ για πληροφορίες http://kaiser-tour.de/
Η ξεναγός στο λεωφορείο είναι μια δίμετρη Γερμανίδα η οποία κάνει κάθε καλοκαίρι τις διακοπές της στην Ελλάδα και την λατρεύει. Αυτή μας ξενάγησε, στα Γερμανικά και στα Αγγλικά, στις στάσεις μας, έξω από το λεωφορείο και απάντησε σε κάθε μας ερώτηση σχετικά με την πόλη και τα αξιοθέατα. Από το 1990 το Potsdam, έχει ανακηρυχτεί σε μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Το Πότσνταμ είναι η πρωτεύουσα του κρατιδίου του Βανδεμβούργου με 300.000 περίπου κατοίκους θα έλεγα ότι είναι ένα προάστιο του Βερολίνου. Είναι μια μικρή πόλη, με αέρα αριστοκρατίας αφού εδώ ήταν η έδρα των Πρώσων βασιλέων και χτίστηκαν παλάτια και πάρκα για να τους φιλοξενούν για τις καλοκαιρινές διακοπές. Μεγάλοι δρόμοι, παλάτια, κήποι συνθέτουν ένα σκηνικό παραμυθιού.
Τι είδαμε στην βόλτα μας !!!!
Η ξενάγηση στην πόλη ξεκινάει από τον σιδηροδρομικό σταθμό και αφού περάσαμε την γέφυρα του ποταμού Havel που διαρρέει την πόλη συνεχίσαμε στην οδό Breite str. και βλέπουμε τα κτίρια του 18 και 19 αιώνα .
Εντύπωση προκαλεί το Μαυριτανικό τζαμί (Dampfmaschinenhaus), ένα κτίσμα με μίναρε που μέσα του κρύβει μια καμινάδα, δεν πρόκειται για ένα τόπο λατρείας δηλαδή ένα τζαμί. Χτίστηκε το 1841-1843 από τον βασιλιά Friedrich Wilhelm IV και μέσα του κρύβει ένα αντλιοστάσιο νερού, που έφτιαξαν για να φτάνει το νερό από το ποτάμι, στο παλάτι και να ποτίζονται οι κήποι στο Schlosspark sanssouci. Αυτό φυσικά για την εποχή του θεωρήθηκε ως θαύμα της μηχανικής.
Κατευθυνόμαστε στο πάρκο Σαν Σουσί και το Ανάκτορο.
Σαν Σουσί στα γαλλικά σημαίνει "χωρίς έννοιες". Εδώ υπάρχει το παλάτι σε στυλ ροκοκό, χτίστηκε το 1745 από τον Φρειδερίκο τον Β, ο οποίος μάλιστα έδωσε τις ιδέες για τα σχέδια σε συνεργασία με το αρχιτέκτονα Κνόμπελσντορφ. Το ανάκτορο ήταν η θερινή κατοικία του βασιλιά.
Ο Φρειδερίκος ο Β πέθανε σε ηλικία 74 ετών και είναι θαμμένος στον προαύλιο χώρο του ανακτόρου του Σανσουσί μαζί με τα 11 σκυλιά του, που τον ακολουθούσαν στο κυνήγι. Επάνω στο τάφο του Φρειδερίκου υπάρχουν πατάτες, η ξεναγός μας είπε τι σημαίνουν αλλά εγώ εκείνη την ώρα δεν πρόσεχα και δεν μπορώ να σας πω την ιστορία τους. Αν κάποιος την ξέρει ας την γράψει στα σχόλια .....
Πριν μπείτε στο ανάκτορο Σαν Σουσί ρίξτε μια ματιά στον Ανεμόμυλο του Σαν Σουσί.
Όταν ο Φρειδερίκος πήγε για τις καλοκαιρινές του διακοπές, κατάλαβε ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί και να ηρεμήσει διότι δίπλα στο ανάκτορο υπήρχε ένας ανεμόμυλος που δούλευε και έκανε θόρυβο. Τότε κάλεσε τον μυλωνά και του ζήτησε να του πουλήσει τον ανεμόμυλο του. Ο μυλωνάς αρνήθηκε και τότε ο βασιλιάς τον απείλησε ότι θα πάρει το μύλο με τη βία. Ο μυλωνάς του απάντησε «Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο». Τότε ο βασιλιάς απογοητεύτηκε από την απάντηση του μυλωνά, αλλά ένιωσε και μεγάλη ικανοποίηση για την εμπιστοσύνη που έδειχναν οι πολίτες της χώρας του στους θεσμούς της.
Έτσι ο ανεμόμυλος έμεινε στην θέση του και μπορούμε και εμείς να μάθουμε την ιστορία του άλλα και να σκεφτούμε και πως λειτουργούν οι θεσμοί σ άλλα κράτη .......
Γύρω από το παλάτι υπάρχει το πάρκο Σαν Σουσί ,μια τεράστια έκταση 287 εκταρίων, πολλοί το παραλληλίζουν με τους κήπους των Βερσαλιών.
Συνεχίστε την βόλτα στο πάρκο με τα πόδια, εμείς το κάναμε με το λεωφορείο και είδαμε τον Πορτοκαλεώνα (Orangerieschloss), το Κινέζικο κιόσκι, τον Ναός της Φιλίας (Freundschaftstempel).
Ωραία η βόλτα αλλά νομίζω ότι την Άνοιξη και το καλοκαίρι πρέπει να είναι οι ιδανικές εποχές ειδικά για περπάτημα στο πάρκο και γιατί όχι και ένα πικ νικ.
Τελικά οι βασιλιάδες άφησαν στις επόμενες γενιάς μια καλή κληρονομιά σε κτίρια και ομορφιές στην φύση.
Εκτός από ανάκτορο του Σαν Σουσί στο πάρκο, το λεωφορείο μας μεταφέρει στο Νέο Ανάκτορο εδώ μπορείτε να επισκεφτείτε την Αίθουσα του Σπηλαίου που είναι διακοσμημένη με ημιπολύτιμους λίθους, κοράλλια, κοχύλια και τεχνητούς σταλακτίτες, αλλά και τη Μαρμάρινη Αίθουσα, που ουσιαστικά είναι η Αίθουσα Χορού και οι τοίχοι της φέρουν μαρμάρινες ενθέσεις και μια ωραία νωπογραφία στο ταβάνι.
Επίσης μια βόλτα έξω από τα κτήρια, είναι απαραίτητη για να δείτε την αρχιτεκτονική τους και τα τεράστια αγάλματα στα αετώματα των κτηρίων. Τα κυρίως κτίρια που κατοικούσαν οι βασιλείς επικοινωνούν με υπόγειες στοές με τα κτήρια που χρησιμοποιούσε το προσωπικό (κουζίνες, δωμάτια υπηρεσίας κλπ).
Θα σας πω ότι μετά από πολλά χιλιόμετρα περπατήματος σε μουσεία και παλάτια αποφάσισα να μην μπω στο εσωτερικό των κτηρίων με τα αμέτρητα αλλά πανέμορφα δωμάτια, όπως μας αποκάλυψαν αυτοί που τα είδαν και να κάνω μια μικρή περιήγηση και να βγάλω φωτογραφίες μόνο στο εξωτερικό τους. Πόσα να δω πια και εγώ....
Μετά από μια όμορφη διαδρομή φτάνουμε στο Ανάκτορο Σεσίλιενχοφ του Πότσνταμ -Schloss Cecilienhof
Ένα όμορφο παλάτι ,δίπλα στην λίμνη, χτίστηκε το 1914 σε αγγλικό ρυθμό tudor για τον διάδοχο του θρόνου Wilhelm και την σύζυγό του Cecillie.
Μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, πέρασε στην Ανατολική Γερμανία και από το 1990 αποτελεί Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Στις 30 Μαΐου 2007, έγινε εδώ η σύνοδος κορυφής των G8 υπουργών εξωτερικών.
Μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ιστορίας γράφτηκε εδώ στο τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου, τον Αύγουστο του 1945, όταν συναντήθηκαν εδώ, οι ηγέτες των συμμαχικών δυνάμεων ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο σοβιετικός ηγέτης Γιόζεφ Στάλιν, για να πάρουν αποφάσεις για την ηττημένη από τον πόλεμο Γερμανία. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν γύρω από το κόκκινο τραπέζι, που κατασκευάστηκε στην Ρωσία και ήρθε μέχρι εδώ για αυτήν την διάσκεψη, έπαιξαν σημαντικό ρόλο για το μέλλον της Γερμανίας, της Ευρώπης αλλά και ολόκληρου του κόσμου.
Σήμερα λειτουργεί σαν ξενοδοχείο και μουσείο, όπου μπορείς να το επισκεφτείς με εισιτήριο .
Περνάμε από την ρωσική συνοικία, την Αλεξαντρόφκα όπως ονομάζεται, μια περιοχή με ξύλινα σπίτια τα όποια φτιάχτηκαν το 1826 για να φιλοξενήσουν τα μέλη μιας στρατιωτικής χορωδίας, από την Ρωσία που ψυχαγωγούσε τους στρατιώτες.
Αφού περάσαν οι δυόμιση ώρες μιας ευχάριστης διαδρομής από το ένα άκρο της πόλης στο άλλο και αφού ξεναγηθήκαμε στα ελληνικά και στα αγγλικά τα πιο σημαντικά αξιοθέατα κατεβαίνουνε για να συνεχίσουμε ποδαράτοι.
Στην πόλη υπήρχαν πέντε πύλες, σήμερα σώζονται μόνο οι τρεις, η Πύλη του Βανδεμβούργου, μια μνημειώδης αψίδα θριάμβου ως ανάμνηση του Επταετούς Πολέμου, η Πύλη των Κυνηγών, η οποία πήρε το όνομά της από την κυνηγετική αυλή των εκλεκτόρων στο βόρειο τμήμα της πόλης, καθώς και η Πύλη Nauen, ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία συνάντησης στο κέντρο του Potsdam και υπέροχο παράδειγμα του αγγλικού νεογοτθισμού.
Εμείς ξεκινάμε την γνωριμία με το κέντρο της πόλης από την Πύλη του Βανδεμβούργου είναι η πιο γνωστή πύλη, από εδώ ξεκινάει η οδός Bradenburger Street ένας πλακόστρωτος πεζόδρομος με πολλά καταστήματα για ψώνια σε καλές τιμές, πολλά εστιατόρια και καφέ για να ξεκουραστείς και να τσιμπήσεις κάτι. Σ αυτό το πεζόδρομο αφιερώσαμε αρκετό χρόνο και καταλήξαμε στην εκκλησία Πέτρου & Παύλου πριν πάμε στην Ολλανδική συνοικία.
St. Peter und Paul Kirche
Επιβλητική εκκλησία, κτισμένη με κόκκινο τούβλο, στο τέλος της Bradenburger Street. Εντύπωση προκαλεί το ψηλό καμπαναριό με το ρόλοι,τέτοια έχουμε δει και στην Ιταλία. Μπείτε στο εσωτερικό του ναού, έχει υπέροχες τοιχογραφίες.
Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην Ολλανδική συνοικία-Hollandisches Viertel, είναι η περιοχή που έφτιαξαν οι Ολλανδοί εργάτες το 1742 για να στεγασθούν όταν έφτασαν μέχρι εδώ για να εργαστούν στον Γερμανό Φρειδερίκο Β'. Μια υπέροχη συνοικία, με γραφικά κτήρια, από κόκκινο τούβλο και γύψινες διακοσμήσεις, που αξίζει τον κόπο να περπατήσεις για να δεις τα καταστήματα που υπάρχουν στο ισόγειο των κτηρίων. Εδώ θα βρεις πολλά μαγαζιά με ρούχα, με έργα τέχνης, πίνακες και διακοσμητικά αλλά και για φαγητό και καφέ.
Επιλέξαμε ένα καφέ μπαρ, για να ζεσταθούμε, όσο προχωράει η μέρα το κρύο γίνεται ανυπόφορο και ήπιαμε από μια σοκολάτα. Ο κατάλογος είχε μια συλλογή από υπέροχες γεύσεις σοκολάτας άλλα και τα γλυκά που μας έκλεισαν το μάτι στην βιτρίνα του μαγαζιού δεν τα αφήσαμε παραπονεμένα. Κέικ καρότου, μηλόπιτες και άλλα χορταστικά γλυκά, που φτιάχνει ο ίδιος ο ιδιόκτητης, ήταν υπέροχα. Η δε σοκολάτα από αυτές τις πηχτές που τις τρως και με το κουταλάκι.
Τελικά ήταν πολύ καλή η ιδέα μας να πάρουμε το λεωφορείο, για να δούμε τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης και να ακούσουμε την ιστορία τους, ενώ μας έμεινε και αρκετός χρόνος για τη περπατήσουμε μόνοι μας, να κάνουμε ψώνια, να φάμε και πιούμε καφέδες .
Πραγματικά ήταν μια γεμάτη ημέρα και αξίζει την κόπο να μείνεις εδώ μέχρι αργά, εμάς δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε από το Πότσνταμ, την πόλη των βασιλιάδων με τα υπέροχα κτήρια εκείνης της εποχής άλλα και τους σημερινούς εντόνους ρυθμούς μιας σύγχρονης πόλης.
Πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής με τον S7 μείναμε αρκετή ώρα στο ισόγειο του σταθμού που μοιάζει με ένα μεγάλο mall και μπορείς να δεις καταστήματα, εστιατόρια με γεύσεις απ όλο τον κόσμο αλλά και τους κατοίκους της πόλης να τριγυρίζουν, αφού αποτελεί στέκι για την βραδινή τους έξοδο.
Μια υπέροχη μέρα έφτασε στο τέλος της αλλά και ένα εκπληκτικό 5ημερο στο Βερολίνο τελειώνει αφού νωρίς το πρωί θα πάρουμε το αεροπλάνο της επιστροφής για την Ελλάδα.
Θα σας πω ότι μετά από πολλά χιλιόμετρα περπατήματος σε μουσεία και παλάτια αποφάσισα να μην μπω στο εσωτερικό των κτηρίων με τα αμέτρητα αλλά πανέμορφα δωμάτια, όπως μας αποκάλυψαν αυτοί που τα είδαν και να κάνω μια μικρή περιήγηση και να βγάλω φωτογραφίες μόνο στο εξωτερικό τους. Πόσα να δω πια και εγώ....
Μετά από μια όμορφη διαδρομή φτάνουμε στο Ανάκτορο Σεσίλιενχοφ του Πότσνταμ -Schloss Cecilienhof
Ένα όμορφο παλάτι ,δίπλα στην λίμνη, χτίστηκε το 1914 σε αγγλικό ρυθμό tudor για τον διάδοχο του θρόνου Wilhelm και την σύζυγό του Cecillie.
Μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, πέρασε στην Ανατολική Γερμανία και από το 1990 αποτελεί Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Στις 30 Μαΐου 2007, έγινε εδώ η σύνοδος κορυφής των G8 υπουργών εξωτερικών.
Μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ιστορίας γράφτηκε εδώ στο τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου, τον Αύγουστο του 1945, όταν συναντήθηκαν εδώ, οι ηγέτες των συμμαχικών δυνάμεων ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο σοβιετικός ηγέτης Γιόζεφ Στάλιν, για να πάρουν αποφάσεις για την ηττημένη από τον πόλεμο Γερμανία. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν γύρω από το κόκκινο τραπέζι, που κατασκευάστηκε στην Ρωσία και ήρθε μέχρι εδώ για αυτήν την διάσκεψη, έπαιξαν σημαντικό ρόλο για το μέλλον της Γερμανίας, της Ευρώπης αλλά και ολόκληρου του κόσμου.
Σήμερα λειτουργεί σαν ξενοδοχείο και μουσείο, όπου μπορείς να το επισκεφτείς με εισιτήριο .
Περνάμε από την ρωσική συνοικία, την Αλεξαντρόφκα όπως ονομάζεται, μια περιοχή με ξύλινα σπίτια τα όποια φτιάχτηκαν το 1826 για να φιλοξενήσουν τα μέλη μιας στρατιωτικής χορωδίας, από την Ρωσία που ψυχαγωγούσε τους στρατιώτες.
Αφού περάσαν οι δυόμιση ώρες μιας ευχάριστης διαδρομής από το ένα άκρο της πόλης στο άλλο και αφού ξεναγηθήκαμε στα ελληνικά και στα αγγλικά τα πιο σημαντικά αξιοθέατα κατεβαίνουνε για να συνεχίσουμε ποδαράτοι.
Στην πόλη υπήρχαν πέντε πύλες, σήμερα σώζονται μόνο οι τρεις, η Πύλη του Βανδεμβούργου, μια μνημειώδης αψίδα θριάμβου ως ανάμνηση του Επταετούς Πολέμου, η Πύλη των Κυνηγών, η οποία πήρε το όνομά της από την κυνηγετική αυλή των εκλεκτόρων στο βόρειο τμήμα της πόλης, καθώς και η Πύλη Nauen, ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία συνάντησης στο κέντρο του Potsdam και υπέροχο παράδειγμα του αγγλικού νεογοτθισμού.
Εμείς ξεκινάμε την γνωριμία με το κέντρο της πόλης από την Πύλη του Βανδεμβούργου είναι η πιο γνωστή πύλη, από εδώ ξεκινάει η οδός Bradenburger Street ένας πλακόστρωτος πεζόδρομος με πολλά καταστήματα για ψώνια σε καλές τιμές, πολλά εστιατόρια και καφέ για να ξεκουραστείς και να τσιμπήσεις κάτι. Σ αυτό το πεζόδρομο αφιερώσαμε αρκετό χρόνο και καταλήξαμε στην εκκλησία Πέτρου & Παύλου πριν πάμε στην Ολλανδική συνοικία.
St. Peter und Paul Kirche
Επιβλητική εκκλησία, κτισμένη με κόκκινο τούβλο, στο τέλος της Bradenburger Street. Εντύπωση προκαλεί το ψηλό καμπαναριό με το ρόλοι,τέτοια έχουμε δει και στην Ιταλία. Μπείτε στο εσωτερικό του ναού, έχει υπέροχες τοιχογραφίες.
Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην Ολλανδική συνοικία-Hollandisches Viertel, είναι η περιοχή που έφτιαξαν οι Ολλανδοί εργάτες το 1742 για να στεγασθούν όταν έφτασαν μέχρι εδώ για να εργαστούν στον Γερμανό Φρειδερίκο Β'. Μια υπέροχη συνοικία, με γραφικά κτήρια, από κόκκινο τούβλο και γύψινες διακοσμήσεις, που αξίζει τον κόπο να περπατήσεις για να δεις τα καταστήματα που υπάρχουν στο ισόγειο των κτηρίων. Εδώ θα βρεις πολλά μαγαζιά με ρούχα, με έργα τέχνης, πίνακες και διακοσμητικά αλλά και για φαγητό και καφέ.
Επιλέξαμε ένα καφέ μπαρ, για να ζεσταθούμε, όσο προχωράει η μέρα το κρύο γίνεται ανυπόφορο και ήπιαμε από μια σοκολάτα. Ο κατάλογος είχε μια συλλογή από υπέροχες γεύσεις σοκολάτας άλλα και τα γλυκά που μας έκλεισαν το μάτι στην βιτρίνα του μαγαζιού δεν τα αφήσαμε παραπονεμένα. Κέικ καρότου, μηλόπιτες και άλλα χορταστικά γλυκά, που φτιάχνει ο ίδιος ο ιδιόκτητης, ήταν υπέροχα. Η δε σοκολάτα από αυτές τις πηχτές που τις τρως και με το κουταλάκι.
Τελικά ήταν πολύ καλή η ιδέα μας να πάρουμε το λεωφορείο, για να δούμε τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης και να ακούσουμε την ιστορία τους, ενώ μας έμεινε και αρκετός χρόνος για τη περπατήσουμε μόνοι μας, να κάνουμε ψώνια, να φάμε και πιούμε καφέδες .
Πραγματικά ήταν μια γεμάτη ημέρα και αξίζει την κόπο να μείνεις εδώ μέχρι αργά, εμάς δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε από το Πότσνταμ, την πόλη των βασιλιάδων με τα υπέροχα κτήρια εκείνης της εποχής άλλα και τους σημερινούς εντόνους ρυθμούς μιας σύγχρονης πόλης.
Πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής με τον S7 μείναμε αρκετή ώρα στο ισόγειο του σταθμού που μοιάζει με ένα μεγάλο mall και μπορείς να δεις καταστήματα, εστιατόρια με γεύσεις απ όλο τον κόσμο αλλά και τους κατοίκους της πόλης να τριγυρίζουν, αφού αποτελεί στέκι για την βραδινή τους έξοδο.
Μια υπέροχη μέρα έφτασε στο τέλος της αλλά και ένα εκπληκτικό 5ημερο στο Βερολίνο τελειώνει αφού νωρίς το πρωί θα πάρουμε το αεροπλάνο της επιστροφής για την Ελλάδα.
Λοιπον εμείς ακούγαμε την 2μετρη ξεναγό και οι πατάτες ήταν ειρωνεία στο γεγονός οτι του Φρειδερίκου άρεσε πολύ να τρώει μπορς με πατάτα.βραστή μέσα! Απίστευτο γεγονός κι ομως αληθινό!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ και ελπίζω την επόμενη φορά να είμαι και εγώ προσεχτική και να ακούω την ξενάγηση!
Διαγραφή