ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΤΕΝΑ


Όταν ο άνθρωπος σκέφτεται, ο Θεός γελάει και όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός ξεκαρδίζεται στα γέλια!!!!!!πόσο σωστό σκέφτομαι τώρα που άρχισα να γράφω τις ταξιδιωτικές μου εντυπώσεις από την πόλη των Τρικάλων, στην οποία βρέθηκα χωρίς να το έχω προγραμματίσει, ανήμερα της Πρωτομαγιάς αφού αγαπημένο μου πρόσωπο βρέθηκε εκτάκτως στην εντατική του νοσοκομείου των Τρικάλων.

Από κοντά και εγώ για ηθική συμπαράσταση αφού εγκατέλειψα τα όνειρά μου για μια πρωτομαγιά που είχα  προγραμματίσει καιρό πριν και έτσι η απόδραση μου για ένα τριήμερο, έγινε απόδραση? της μιας εβδομάδας, σε μια πόλη που ούτε  είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου, ότι θα μείνω περισσότερο από λίγες ώρες για μια βόλτα και το πολύ πολύ για ένα καφέ και μάλιστα κάτω από τέτοιες συνθήκες.

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και μέρα με την μέρα έπαιρνα θάρρος και τις ελεύθερες ώρες μου που πρέπει να σας ομολογήσω ήταν πολλές, αφού οι επισκέψεις στην ΜΕΘ ήταν μόνο της μισής ώρας, μεσημέρι και απόγευμα, άρχισα να περπατάω και να γνωρίζω την πόλη των Τρικάλων η οποία μου άρεσε πολύ αν και είχα άλλη άποψη, την θεωρούσα ένα μεγάλο χωριό αλλά τώρα θεωρώ ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από άλλες μεγαλύτερες επαρχιακές πόλεις.


              
                              Τι είδα στις περιπλανήσεις μου στα Τρίκαλα

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΕΖΟΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΛΗΘΑΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ



Μια πόλη με σημείο αναφοράς το ποτάμι της, τον Ληθαίο ποταμό, παραπόταμο του Πηνειού, πηγή ζωής και πράσινου. Χωρίζει την πόλη στα δυο και την συνδέει με 13 γέφυρες, αρκετές από τις οποίες είναι πεζογέφυρες.

Η πιο σημαντική πεζογέφυρα είναι αυτή που ενώνει την Κεντρική πλατεία της πόλης με τον πεζόδρομο της Ασκληπιού.


Μια εντυπωσιακή  γέφυρα που κατασκευάστηκε το 1886 από Γάλλους μηχανικούς όταν γινόταν τα έργα του Θεσσαλικού σιδηροδρόμου και τα μεταλλικά υλικά της μεταφέρθηκαν από την Γαλλία., λειτούργησε μέχρι το 1996 ως γέφυρα για αυτοκίνητα και πεζούς και χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο ενώ από το 1997 χρησιμοποιείται μόνο από πεζούς οι οποίοι μπορούν να καθίσουν στα παγκάκια για να ξεκουραστούν  και να θαυμάσουν τις καταπράσινες όχθες και τα νερά του Ληθαίου ποταμού .



Πολλά αγάλματα κοσμούν την περιοχή γύρω από το ποτάμι με σημαντικότερο  το άγαλμα του Ασκληπιού στην απέναντι πεζογέφυρα, έργο του γλύπτη Θεόδωρου Βασιλόπουλου. Το βράδυ η γέφυρα, τα νερά και οι όχθες φωτίζονται .



Οι όχθες είναι κατάλληλα διαμορφωμένες και προσβάσιμες από τους κάτοικους για περπάτημα ή για να καθίσουν κάτω από τον παχύ ίσκιο των δένδρων.



Σκέφτομαι ότι και άλλες ελληνικές πόλεις θα έπρεπε να έχουν αξιοποιήσει τους ποταμούς που τις διαρρέουν και θεωρώ ότι τα Τρίκαλα έχουν τα πρωτεία!!!


ΆΓΑΛΜΑ ΑΣΚΛΗΠΙΟΎ -ΑΣΚΛΗΠΙΕΊΟ ΑΡΧΑΊΑΣ ΤΡΊΚΚΗΣ

ΚΑΙ ΟΔΌΣ ΑΣΚΛΗΠΙΟΎ



Απέναντι από την κεντρική γέφυρα, μπορείς να δεις το άγαλμα του Ασκληπιού στημένο σε μια ακόμη πεζογέφυρα του κέντρου των Τρικάλων, ο Όμηρος, τοποθετεί ως τόπο καταγωγής και δράσεως του Ασκληπιού, την αρχαία Τρίκκη, δηλαδή τα σημερινά Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Στο ένα χέρι του, ο  Όφις, σήμα των ιατρών και των φαρμακείων.


Ο Ασκληπιός χρησιμοποιούσε το δηλητήριο των φιδιών ως θεραπευτικό φάρμακο, έβγαζε από τους αδένες του τραχήλου των φιδιών το δηλητήριο και το έδινε σε ασθενείς με σοβαρές τραυματικές κακώσεις και σε κάποιες άλλες παθήσεις.

Τα φίδια τα είχαν σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο δίπλα στο θεραπευτήριο, το αποκαλούμενο σήμερα Ασκληπιείο, ερείπια του οποίου βρίσκονται σήμερα  στην οδό Σαράφη, δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, τα οποία αποκαλύφθηκαν μετά από κατεδαφίσεις κατοικιών, ενώ άλλα βρίσκονται κάτω από τις υπάρχουσες οικοδομές και τους δρόμους της περιοχής. Αποκαλύφθηκαν επίσης ένα  κτήριο με ψηφιδωτά δάπεδα, ένα ρωμαϊκό λουτρό και ένας μικρός βυζαντινός ναός.



Και φυσικά συνεχίζοντας από την Κεντρική γέφυρα θα βρεθείτε στον πεζόδρομο της Ασκληπιού, τόπο συνάντησης των ντόπιων και όχι μόνο, ένας πεζόδρομος γεμάτος καταστήματα, bar καφέ, ζαχαροπλαστεία και ρεστοράν, είναι ο δρόμος που χτυπά η καρδιά της  βραδινής διασκέδασης της πόλης. 


Όλη την ήμερα και μέχρι αργά το βράδυ τα μαγαζιά είναι γεμάτα από κόσμο κάθε ηλικίας.


Εδώ θα βρεις το Δημαρχείο της πόλης, καταστήματα τραπεζών ,ξενοδοχεία. Έμεινα σε ξενοδοχείο του πεζόδρομου και πραγματικά ότι ήθελα ήταν στα πόδια μου. Νομίζω ότι πρόκειται για τον κεντρικότερο και πιο ζωντανό δρόμο της πόλης.


Στο τέλος του πεζοδρόμου της Ασκληπιού θα βρεις το κτήριο του σιδηροδρομικού σταθμού, κατασκευάστηκε  το 1886  από την γαλλική κατασκευαστική εταιρεία του δικτύου των σιδηροδρόμων, την εποχή της κυβέρνησης του Χαρίλαου Τρικούπη.



Αρχές Μαΐου στα Τρίκαλα και η ζέστη είναι φοβερή, από ότι μου λένε οι ντόπιοι οι θερμοκρασίες τους καλοκαιρινούς μήνες χτυπάνε κόκκινο και εγώ συνεχίζω την περιήγηση στο βυζαντινό φρούριο της πόλης και την  παλιά πόλη, η οποία αποτελείται από τις συνοικίες Βαρούσι και παλιά Μανάβικα.

Βάζω σημάδι το ρολόι, σήμα κατατεθέν της πόλης και ξεκινάω να ανεβαίνω για το βυζαντινό φρούριο που κτίστηκε τον 6ο αιώνα μ.χ. από τον Ιουστινιανό.


Η διαδρομή μέσα από την παλιά πόλη, το Βαρούσι, για να φτάσεις μέχρι το ρολόι του φρουρίου, που τοποθετήθηκε εκεί το 1936 από τον δήμαρχο της πόλης Θεοδοσόπουλο και να απολαύσεις την καλύτερη θέα στην πόλη, αποδείχθηκε ότι είναι ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις σ΄αυτήν την πόλη ένα απόγευμα του Μαΐου.



Στενά πλακόστρωτα δρομάκια με διατηρητέα αρχοντικά και ανακαινισμένα σπίτια με υπέροχες αυλές και λουλούδια που μοσχοβολάνε, σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές . 



Επί τουρκοκρατίας η περιοχή ήταν χριστιανική κάτι που μαρτυράνε οι πολλές εκκλησίες που συναντάς σε κάθε γωνία που θα στρίψεις.




Μετά την βόλτα στο Βαρούσι και το φρούριο, συνεχίζω να κατεβαίνω και βρίσκομαι στην περιοχή Μανάβικα, εκεί που παλιά βρισκόταν οι οίκοι ανοχής και η λαχαναγορά της πόλης, τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει πολλές ταβέρνες και καφέ .



Πέτρινα κτήρια ανακαινίστηκαν, τοίχοι ζωγραφίστηκαν από Γάλλους καλλιτέχνες για να αναδείξουν την  καθημερινή ζωή της πόλης και τους διάσημους  μουσικούς της όπως τον Τσιτσάνη, τον Καρδάρα  κ.α.



Μια στάση στο καφέ Νάρκισσος για μια λεμονάδα, από την τοπική επιχείρηση αναψυκτικών Κλιάφας και λίγη ξεκούραση κρίθηκε απαραίτητη. Ένα όμορφο καφέ - ζαχαροπλαστείο με υπέροχη διακόσμηση στο εσωτερικό του και εξυπηρετικό και χαμογελαστό προσωπικό. Αξίζει ένα πέρασμα από δω και σας προτείνω να δοκιμάσετε και ένα γλυκό . Από ότι μου είπαν είναι εξαιρετικά και handmade, δεν τα δοκίμασα όμως γιατί λίγο αργότερα θα πήγαινα για φαγητό σε μια παραδοσιακή ταβέρνα, στην ίδια περιοχή. Θα το βρείτε  Υψηλάντου και Κάνιγγος στα Μανάβικα Τρικάλων .



Για φαγητό το βραδάκι, επέλεξα τα Μεζεδοκαμώματα, πραγματικά είναι δύσκολα να επιλέξεις που θα καθίσεις και δεν το μετάνιωσα γιατί το φαγητό ήταν εξαιρετικό ,το ψαρονέφρι με σάλτσα βασιλικού, απλά τέλειο, το κεμπάπ κοτόπουλο είχε πολλά κόκαλα άλλα ωραία γεύση, ωραίες σαλάτες, ψητά μανιτάρια και λίγο κρασάκι για να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Και στο τέλος κερασμένα, γλυκό και παγωτό από το μαγαζί. Θα το βρείτε  Υψηλάντου 16-18 στα μανάβικα Τρικάλων.



Έτσι το απόγευμα πέρασε  ευχάριστα και τελειώνοντας τις περιπλανήσεις στην παλιά πόλη και στα στενά της, ήρθε στο μυαλό μου το τραγούδι του Τσιτσάνη <<στα Τρίκαλα στα δυο στενά, σκοτώσανε τον Σακαφλιά >>και τότε θυμήθηκα  ότι δεν είδα κάποια πινακίδα που να δείχνει που έγινε αυτό το έγκλημα
, ρωτώντας έμαθα ότι ο φόνος δεν έγινε στην παλιά πόλη, σε κάποιο στενό δρομάκι αλλά στις φυλακές των Τρικάλων. Έτσι αποφάσισα την επόμενη μέρα να κάνω μια επίσκεψη στις παλιές φυλακές των Τρικάλων και να αποκαλύψω και σε εσάς την Ιστορία του γνωστού τραγουδιού.


Οι παλιές φυλακές των Τρικάλων κτίστηκαν το 1896  επάνω στα οθωμανικά λουτρά που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα. Βρίσκονται στην οδό Καρδίτσης, σε ένα οικοδομικό τετράγωνο που αξίζει να αφιερώσεις τον χρόνο σου, για να το εξερευνήσεις, συνδυάζοντας επίσκεψη στην γειτονική εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης αλλά και στο Τζαμί του Οσμάν Σαχ(κουρσούμ Τζαμί).



Το κτήριο των φυλακών σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσείο, που περιλαμβάνει στο ισόγειο τα οθωμανικά λουτρά και στον επάνω όροφο, το μουσείο - κέντρο έρευνας του  Τσιτσάνη,  τιμώντας έτσι τον μεγάλο Τρικαλινό  λαϊκό συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη.



Υπάρχουν 4 τεράστιες αίθουσες που κατά την λειτουργία των φυλάκων, τις χρησιμοποιούσαν σαν κελιά.



Σήμερα στις ειδικά διαμορφωμένες  αίθουσες κάνεις ένα ταξίδι στην μουσική με  οπτικοακουστικό υλικό από το έργο του μεγάλου καλλιτέχνη Βασίλη Τσιτσάνη, με χειρόγραφα σημειώματα, δισκάκια με τα τραγούδια του, φωτογραφίες από το πλούσιο έργο του και τις μουσικές συνεργασίες του με άλλους μουσικούς και ηχητικά ντοκουμέντα. Εντύπωση προκαλούν οι μικροί δίσκοι βινυλίου που εκτίθενται στους τοίχους, επίσης μπορείς να επιλέξεις και να ακούσεις αυθεντικές εκτελέσεις του δημιουργού, τριγυρίζοντας  ταυτόχρονα την έκθεση.



Η έκθεση είναι αφιερωμένη και σε άλλους Τρικαλινούς δημιουργούς, όπως ο Απόστολος Καρδάρας, ο Δημήτρης Μητρόπανος, ο Κώστας Βίρβος κ.α.



Σε μια αίθουσα γινόταν η προετοιμασία για μια έκθεση ζωγραφικής του Τρικαλινού ζωγράφου και δικηγόρου Ζάχου Νικολάου, με πολύ όμορφα έργα και καταπληκτικά χρώματα, ο οποίος μου επέτρεψε να τα δω και να τα φωτογραφίσω, όταν του το ζήτησα. Πραγματικά υπέροχα έργα τέχνης.



Του ευχήθηκα καλή επιτυχία και συνέχισα στην επόμενη αίθουσα για να μάθω για την ιστορία του  τραγουδιού του Τσιτσάνη, <<στα Τρίκαλα τα δυο στενά>> και την ιστορία του Σακαφλιά, του ήρωα του τραγουδιού, αυτός άλλωστε ήταν και ο αρχικός σκοπός της επίσκεψή μου.



Ο Σακαφλιάς ήταν υπαρκτό πρόσωπο από την Αθήνα και όχι από τα καλύτερα παιδιά, αλλά ένας μικροαπατεώνας  που φυλακίστηκε στις φυλακές Τρικάλων το 1926. Εκείνα τα χρόνια στις φυλακές έπαιζαν διάφορα παράνομα τυχερά παιχνίδια και οι κρατούμενοι στοιχημάτιζαν, ενώ ποσοστά από τα κέρδη έπαιρνε ο αρχηγός ο τσιρίμπασης, όπως τον αποκαλούσαν και όλοι οι κρατούμενοι τον φοβόταν και τον σέβονταν. Εκείνη την εποχή, τσιρίμπασης στις φυλακές Τρικάλων ήταν ο Αυλωνίτσης, ένας φονιάς από τον Βόλο. Ο Σακαφλιάς δεν υπολόγισε καλά και θέλησε να του πάρει την αρχηγία!!!!και μάλιστα έκανε το λάθος να του δώσει και μια κλωτσιά! Ο Αυλωνίτσης του απάντησε «αυτό θα το πληρώσεις με τη ζωή σου…»

ο Αυλωνίτσης, τις επόμενες μέρες αγόρασε ένα τηγάνι και ψαράκι-μαρίδες και αφού τις τηγάνισε κάλεσε τον Σακαφλιά   να τον κεράσει. Ο ανυποψίαστος Σακαφλιάς, νομίζοντας ότι ο τσιρίμπασης θέλει να συμφιλιωθεί μαζί του, πήγε στο πλυσταριό της φυλακής στο τέλος ενός στενού διαδρόμου, εκεί τον περίμενε ο Αυλωνίτσης με το τηγάνι στο χέρι που στο μεταξύ είχε ακονίσει  το χερούλι του και έγινε κοφτερό σαν μαχαίρι και το έμπηξε στην κοιλιά του, ο Σακαφλιάς μετά από λίγο άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στην φυλακή. Αυτό συνέβη το 1927 .


Εκείνη την εποχή πολλοί στιχουργοί έγραφαν τραγούδια για τις φύλακες και τους μάγκες και τα  κακοποιά στοιχεία της εποχής. Ο Τσιτσάνης επηρεασμένος από την τάση της εποχής αλλά και την ιστορία του Σακαφλιά που είχε ακούσει, έγραψε αργότερα και ηχογράφησε το γνωστό τραγούδι το 1939. Στην έκθεση μπορείς να δεις και να διαβάσεις πολλά για την ιστορία του Σακαφλιά και το ομώνυμο τραγούδι που τον έκανε γνωστό.

Όσο για τα δυο στενά που αναφέρει ο Τσιτσάνης στο τραγούδι, μην ψάξετε να τα βρείτε στην πόλη των Τρικάλων όπως έκανα εγώ, δεν υπάρχουν, ο στιχουργός εννοούσε την φυλακή, την οποία ονόμαζαν στενή και τους διαδρόμους της ανάμεσα στα κελιά.


Επίσης μια περιήγηση στο ισόγειο σου δίνει την δυνατότητα να δεις πως ήταν χτισμένα τα δίδυμα οθωμανικά λουτρά του 16ου αιώνα, με τις δυο εξόδους, η μια για τους άνδρες από την μεριά που βλέπει το κουρσούμ Τζαμί και η άλλη για τις γυναίκες στο βόρειο μέρος του κτηρίου.





Το Κέντρο Έρευνας - Μουσείο Τσιτσάνη λειτουργεί κάθε μέρα από τις 9:00 π.μ. - 3:00 μ.μ., το επισκέφτηκα απόγευμα, χωρίς εισιτήριο, ήταν ανοιχτά.



Απέναντι από την είσοδο του  μουσείου υπάρχει το  Τζαμί του Οσμάν Σαχ, κτίσμα του 16ου αιώνα σχεδιασμένο από τον πασίγνωστο Μιμάρ Σινάν (Οθωμανός αρχιτέκτονας Ελληνικής καταγωγής, έργα του έχουμε δει στην Κωνσταντινούπολη και την Αδριανούπολη). Ένα καλοδιατηρημένο τζαμί με μιναρέ και υπέροχη κιονοστοιχία στην είσοδό του που στηρίζουν μικρούς θόλους, στο εσωτερικό του, έχει ένα  θόλο διαμέτρου 18 μέτρων που είναι ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα και ύψους 22,5 μέτρων. Επίσης  στο εσωτερικό μπορείς  να δεις το μιχράμπ.
Ο χώρος διατίθεται για εκθέσεις και είναι επισκέψιμος. Το τζαμί σήμερα είναι μνημείο προστατευόμενο από την UNESCO.
Το όνομα κουρσούμ το οφείλει στην μολυβένιο εξωτερικά τρούλο του. Κουρσούμ στα τούρκικα σημαίνει μόλυβδος.


Δίπλα στο τζαμί υπάρχει ο οκταγωνικός τουρμπές (μαυσωλείο) στο οποίο ετάφη ο Οσμάν Σάχ, κυβερνήτης της τοπικής επαρχίας, ο οποίος πέθανε στα Τρίκαλα το 1567-8.


Λίγο πιο πέρα από το τζαμί συναντώ την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, μπαίνω μέσα για να ανάψω ένα κεράκι και να πάρω τις απαραίτητες φωτογραφίες.



Παίρνω τον δρόμο, δίπλα στο ποτάμι και σε λίγη ώρα βρίσκομαι στο κεντρική πλατεία της πόλης .



Η αγορά είναι ανοιχτά χαζεύω τις βιτρίνες, βρίσκομαι στον δρόμο που στεγάζονται καταστήματα και γίνεται και η λαϊκή αγορά της πόλης και προχωρώντας βρίσκομαι μπροστά στο δικαστικό μέγαρο της πόλης.

Ένα υπέροχο κτίσμα από τον καιρό της τουρκοκρατίας, στεγάζει από το 1915 τα δικαστήρια της πόλης.


Μια πόλη που μπορείς να την περπατήσεις και να την γνωρίσεις εύκολα με τα πόδια, οι αποστάσεις είναι κοντινές μεταξύ τους, με πολύ πράσινο και λουλούδια, πεντακάθαρο ποτάμι, καλή σήμανση με πολλές πινακίδες για τους επισκέπτες και τους οδηγούς, πολύ καλή οδική συμπεριφορά στους δρόμους από τους οδηγούς των αυτοκίνητων που σέβονται τους πεζούς και πολλά ποδήλατα και ποδηλατόδρομοι.

Θα βρεις ελεύθερο ίντερνετ σε πολλές περιοχές της πόλης, νομίζω ότι είναι από τις πρώτες πόλεις στην Ελλάδα που ο Δήμος εξασφάλισε ασύρματο δίκτυο Ίντερνετ δωρεάν στους πολίτες της.
Μια πολύ καλά οργανωμένη  πόλη που βελτιώνεται μέρα με την ημέρα .


Τέλος θα σας πω για το Νοσοκομείο Τρικάλων https://www.facebook.com/Geniko.Nosokomeio.Trikalwn/?fref=ts , σας είπα και στην αρχή  ότι ήταν ο βασικός λόγος που έμεινα τόσες μέρες στα Τρίκαλα.

Πραγματικά μας φέρθηκαν από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε έως το τέλος που φύγαμε με τον καλύτερο τρόπο, ανθρώπινα και φιλικά.
Ένα μεγάλο μπράβο στο νοσηλευτικό προσωπικό της καρδιολογικής κλινικής και της ΜΕΘ εμφραγμάτων για όλα όσα έκαναν .
Ένα μεγάλο Ευχαριστώ στην ομάδα των γιατρών και τον Διευθυντή κ.Πλατογιάννη, του αιμοδυναμικού εργαστηρίου που μας έδωσαν τον άνθρωπο μας πίσω γερό και δυνατό. Εύχομαι να συνεχίσουν το έργο τους και να δίνουν ελπίδα και χαμόγελα σ όλο τον κόσμο, που τους χρειάζεται.

Αυτήν την πόλη λοιπόν την έβαλα στην καρδιά μου και θέλω να την επισκεφτώ ξανά .......


TRIPS AND DREAMS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου