Στον Πλαταμώνα είχα να πάω από πέρσι το Φθινόπωρο, αφού τα έφερε έτσι η κατάσταση φέτος και εγκλωβιστήκαμε λόγω καραντίνας στα σπίτια μας, μέχρι και τα μέσα του Μάη. Κάθε χρόνο μόλις άρχιζαν οι πρώτες ανοιξιάτικες μέρες του Μάρτη, πήγαινα μέχρι το καλοκαιρινό μου χωριό να "ανοίξω" το σπίτι, να κάνω δουλειές και μετά να καθίσω στο μπαλκόνι μου, απολαμβάνοντας την θέα στο Αιγαίο και τον Θερμαϊκό, αγναντεύοντας τις μέρες που η ατμοσφαίρα ήταν καθαρή μέχρι απέναντι, την Χαλκιδική και βλέποντας τις χιονισμένες βουνοκορφές του Ολύμπου, έκανα σχέδια για μικρές ή μεγαλύτερες διαδρομές στα πράσινα μονοπάτια του.
Η Άνοιξη, στον Πλαταμώνα σε αντίθεση με το πολύβοο καλοκαίρι ήταν πάντα η αγαπημένη μου εποχή γιατί επικρατεί ησυχία, η φύση έχει ντυθεί με τα καλύτερα της και οι μυρωδιές της είναι διάχυτες παντού και είναι αυτό που μου λείπει στην μουντή πόλη που ζω, οι ήχοι από πουλιά και τα έντομα ακούγονται παντού, η θάλασσα σε αναζωογονεί, περπατάς δίπλα της, ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων και ταξιδεύεις.
Περπατάς στους ερήμους δρόμους του χωριού και απολαμβάνεις τις βόλτες με ελάχιστο κόσμο δίπλα σου και μόνο κάποιος ντόπιος μπορεί να διακόψει την ηρεμία σου, λέγοντας μια καλήμερα .
Έτσι το 3μερο του Αγίου Πνεύματος ήταν φέτος για μένα, το πρώτο 3ημερο του καλοκαιριού και η πρώτη έξοδος εκτός πόλη στην μετά covid-19 εποχή και το καθολικό lockdown που μας στέρησε πολλά και όμορφα.
Πήγα σχετικά νωρίς το Σάββατο το πρωί, ώστε να προλάβω να απολαύσω για λίγο, όλα αυτά που μου έλειπαν τόσο καιρό και επιθυμούσα, σκεπτόμενη ότι θα αρχίσει σύντομα να γεμίζει με τους παραθεριστές και τους επισκέπτες και θα χαθεί η μαγεία που αναζητούσα τόσο καιρό.
Φυσικά πολλοί είχαν την ίδια ιδέα με μένα και ετσι ο κόσμος για το 3ημερο ήταν αρκετός ειδικά από το μεσημέρι της Κυριακής και μετά γέμισε η περιοχή, φέτος όμως έλλειπαν οι ορδές των Βαλκάνιων επισκεπτών λόγω απαγορευτικού στα σύνορα και καραντίνας στις όμορες χώρες (Σκόπια, Σερβία, Βουλγαρία κλπ).
Πολλά μαγαζιά δεν άνοιξαν ακόμη, άλλα ετοιμάζονταν κάνοντας εργασίες ανακαίνισης, βαψίματα κ.α., ενώ άλλα είχαν ενοικιαστήρια και μάλλον θα παραμείνουν κλειστά.
Ο καιρός δεν έκανε το χατίρι στον κόσμο, να απολαύσει την θάλασσα και τα θαλάσσια σπορ, μόνο κάποιοι πιο θαρραλέοι έπεσαν στα παγωμένα νερά αφού το απόγευμα του Σαββάτου έριξε μια δυνατή μπόρα και η θερμοκρασία δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλή.
Οι ξαπλώστρες στις παραλίες ίσως να ήταν λιγότερες φέτος αφήνοντας να απολαύσουμε την φυσική ομορφιά του τοπίου που μας έλειψε τόσο, τα τελευταία χρόνια και άδειες από κόσμο.
Αλήθεια που είναι εκείνα τα 3ημερα που βούλιαζαν οι παραλίες από κόσμο και δεν μπορούσες να βολευτείς πουθενά? θα ξαναγυρίσουν άραγε? Αν και έμενα όπως καταλάβατε δεν με χαλάει καθόλου έτσι ...
Στις ταβέρνες και τα καφέ τα μέτρα προφύλαξης πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες (γάντια, μάσκες, αντισηπτικα, αποστάσεις) φαίνονταν ελλειπή έως ανύπαρκτα και από το μέρος των επισκεπτών όσο και από τα καταστήματα, που όσα άνοιξαν δούλεψαν καλά αν λάβω υπόψιν το πλήθος των θαμώνων στα τραπέζια τους.
Τα ενοικιαζόμενα δωμάτια είχαν κόσμο, για πρώτη φορά μόνο Ελληνες, με ότι σημαίνει αυτό για όλους μας. Οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που τέτοια εποχή ήταν γεμάτες με all inclusive ξένους κυρίως πελάτες, δεν άνοιξαν ακομη.
Η αγορά κινήθηκε και οι αγοραστές άφησαν χρήματα στην περιοχή για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε διατροφή και διασκέδαση.
Οι τιμές δεν είδα να είναι φθηνότερες ή πιο προσιτές για τους επισκέπτες μάλιστα σε σύγκριση που κάναμε με τις περσινές τιμές, σε ταβέρνα που τρώμε πάντα συγκεκριμένα πιάτα και ποτά, είδαμε ότι τσίμπησαν κιόλας προς τα πάνω.
Γενικά με όσους μίλησα είδα μια αμφιβολία και έναν φόβο στα μάτια τους για το μέλλον της καλοκαιρινής περιόδου και πολλα ερωτηματικά που είτε αφορούσαν την υγεία, είτε τις τουριστικές επιχειρήσεις και υπηρεσίες για το επόμενο διάστημα.
Λόγω της ημέρας του Αγίου Πνεύματος και κατά την διάρκεια της πρωινής βόλτας μπήκα στην εκκλησια του χωριού ν ανάψω ένα κεράκι, στάθηκα ούτε 5 λεπτά για την λειτουργία και από φόβο εγκατέλειψα σύντομα τον ναό αφού κόσμος όλων των ηλικιών ήταν ο ένας δίπλα στον άλλο ενώ άλλοι πιο διακριτικοί ακουμπούσαν σε κάποιο τοίχο στο εξωτερικό του ναού, κρατώντας αποστάσεις.
Φυσικά διαπίστωσα για ακόμη μια φορά ότι ο καθένας μας θεωρεί ότι κάνει τα πάντα σωστά και ότι την ευθύνη την έχουν οι υπόλοιποι που δεν τηρούν τους κανόνες. Κλασική συμπεριφορά του Ελληνα, "εγώ είμαι σωστός και εσύ λάθος".
Παρ όλα αυτά, ο Πλαταμώνας είναι το καλοκαιρινό μου χωριό και με λίγο ή πολύ κόσμο είναι το μέρος που αγαπάω να περνάω τα καλοκαίρια μου και να απολαμβάνω τις διακοπές μου και μάλλον φέτος θα με φιλοξενήσει για τα καλά αφού ταξίδια στο εξωτερικό και σε νησιά δεν προβλέπονται πάρα μόνο μικρές αποδράσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Τι θα κάνετε αν βρεθείτε στον Πλαταμώνα και την ευρύτερη περιοχή μπορείτε να διαβάσετε εδώ https://maria-tsil.blogspot.com/2019/09/blog-post.html https://maria-tsil.blogspot.com/2017/07/platamon-for-ever.html
Η Άνοιξη, στον Πλαταμώνα σε αντίθεση με το πολύβοο καλοκαίρι ήταν πάντα η αγαπημένη μου εποχή γιατί επικρατεί ησυχία, η φύση έχει ντυθεί με τα καλύτερα της και οι μυρωδιές της είναι διάχυτες παντού και είναι αυτό που μου λείπει στην μουντή πόλη που ζω, οι ήχοι από πουλιά και τα έντομα ακούγονται παντού, η θάλασσα σε αναζωογονεί, περπατάς δίπλα της, ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων και ταξιδεύεις.
Περπατάς στους ερήμους δρόμους του χωριού και απολαμβάνεις τις βόλτες με ελάχιστο κόσμο δίπλα σου και μόνο κάποιος ντόπιος μπορεί να διακόψει την ηρεμία σου, λέγοντας μια καλήμερα .
Έτσι το 3μερο του Αγίου Πνεύματος ήταν φέτος για μένα, το πρώτο 3ημερο του καλοκαιριού και η πρώτη έξοδος εκτός πόλη στην μετά covid-19 εποχή και το καθολικό lockdown που μας στέρησε πολλά και όμορφα.
Πήγα σχετικά νωρίς το Σάββατο το πρωί, ώστε να προλάβω να απολαύσω για λίγο, όλα αυτά που μου έλειπαν τόσο καιρό και επιθυμούσα, σκεπτόμενη ότι θα αρχίσει σύντομα να γεμίζει με τους παραθεριστές και τους επισκέπτες και θα χαθεί η μαγεία που αναζητούσα τόσο καιρό.
Φυσικά πολλοί είχαν την ίδια ιδέα με μένα και ετσι ο κόσμος για το 3ημερο ήταν αρκετός ειδικά από το μεσημέρι της Κυριακής και μετά γέμισε η περιοχή, φέτος όμως έλλειπαν οι ορδές των Βαλκάνιων επισκεπτών λόγω απαγορευτικού στα σύνορα και καραντίνας στις όμορες χώρες (Σκόπια, Σερβία, Βουλγαρία κλπ).
Πολλά μαγαζιά δεν άνοιξαν ακόμη, άλλα ετοιμάζονταν κάνοντας εργασίες ανακαίνισης, βαψίματα κ.α., ενώ άλλα είχαν ενοικιαστήρια και μάλλον θα παραμείνουν κλειστά.
Ο καιρός δεν έκανε το χατίρι στον κόσμο, να απολαύσει την θάλασσα και τα θαλάσσια σπορ, μόνο κάποιοι πιο θαρραλέοι έπεσαν στα παγωμένα νερά αφού το απόγευμα του Σαββάτου έριξε μια δυνατή μπόρα και η θερμοκρασία δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλή.
Οι ξαπλώστρες στις παραλίες ίσως να ήταν λιγότερες φέτος αφήνοντας να απολαύσουμε την φυσική ομορφιά του τοπίου που μας έλειψε τόσο, τα τελευταία χρόνια και άδειες από κόσμο.
Αλήθεια που είναι εκείνα τα 3ημερα που βούλιαζαν οι παραλίες από κόσμο και δεν μπορούσες να βολευτείς πουθενά? θα ξαναγυρίσουν άραγε? Αν και έμενα όπως καταλάβατε δεν με χαλάει καθόλου έτσι ...
Στις ταβέρνες και τα καφέ τα μέτρα προφύλαξης πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες (γάντια, μάσκες, αντισηπτικα, αποστάσεις) φαίνονταν ελλειπή έως ανύπαρκτα και από το μέρος των επισκεπτών όσο και από τα καταστήματα, που όσα άνοιξαν δούλεψαν καλά αν λάβω υπόψιν το πλήθος των θαμώνων στα τραπέζια τους.
Τα ενοικιαζόμενα δωμάτια είχαν κόσμο, για πρώτη φορά μόνο Ελληνες, με ότι σημαίνει αυτό για όλους μας. Οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που τέτοια εποχή ήταν γεμάτες με all inclusive ξένους κυρίως πελάτες, δεν άνοιξαν ακομη.
Η αγορά κινήθηκε και οι αγοραστές άφησαν χρήματα στην περιοχή για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε διατροφή και διασκέδαση.
Οι τιμές δεν είδα να είναι φθηνότερες ή πιο προσιτές για τους επισκέπτες μάλιστα σε σύγκριση που κάναμε με τις περσινές τιμές, σε ταβέρνα που τρώμε πάντα συγκεκριμένα πιάτα και ποτά, είδαμε ότι τσίμπησαν κιόλας προς τα πάνω.
Γενικά με όσους μίλησα είδα μια αμφιβολία και έναν φόβο στα μάτια τους για το μέλλον της καλοκαιρινής περιόδου και πολλα ερωτηματικά που είτε αφορούσαν την υγεία, είτε τις τουριστικές επιχειρήσεις και υπηρεσίες για το επόμενο διάστημα.
Λόγω της ημέρας του Αγίου Πνεύματος και κατά την διάρκεια της πρωινής βόλτας μπήκα στην εκκλησια του χωριού ν ανάψω ένα κεράκι, στάθηκα ούτε 5 λεπτά για την λειτουργία και από φόβο εγκατέλειψα σύντομα τον ναό αφού κόσμος όλων των ηλικιών ήταν ο ένας δίπλα στον άλλο ενώ άλλοι πιο διακριτικοί ακουμπούσαν σε κάποιο τοίχο στο εξωτερικό του ναού, κρατώντας αποστάσεις.
Φυσικά διαπίστωσα για ακόμη μια φορά ότι ο καθένας μας θεωρεί ότι κάνει τα πάντα σωστά και ότι την ευθύνη την έχουν οι υπόλοιποι που δεν τηρούν τους κανόνες. Κλασική συμπεριφορά του Ελληνα, "εγώ είμαι σωστός και εσύ λάθος".
Παρ όλα αυτά, ο Πλαταμώνας είναι το καλοκαιρινό μου χωριό και με λίγο ή πολύ κόσμο είναι το μέρος που αγαπάω να περνάω τα καλοκαίρια μου και να απολαμβάνω τις διακοπές μου και μάλλον φέτος θα με φιλοξενήσει για τα καλά αφού ταξίδια στο εξωτερικό και σε νησιά δεν προβλέπονται πάρα μόνο μικρές αποδράσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Τι θα κάνετε αν βρεθείτε στον Πλαταμώνα και την ευρύτερη περιοχή μπορείτε να διαβάσετε εδώ https://maria-tsil.blogspot.com/2019/09/blog-post.html https://maria-tsil.blogspot.com/2017/07/platamon-for-ever.html
