Σε προηγούμενη ανάρτηση σας υποσχέθηκα ότι θα συνεχίσουμε τις βόλτες, στην πόλη που μεγάλωσα και αγαπώ ,την Λάρισα, για την γνωρίσετε και εσείς.
Πρωτεύουσα της Θεσσαλίας με πληθυσμό 162.591 κάτοικους ,σύμφωνα με την απογραφή του 2011, αποτελεί εδώ και χρόνια εμπορικό, διοικητικό αλλά και συγκοινωνιακό κέντρο της Θεσσαλίας.
Tα αξιοθέατα της πόλης ,που αφορούν την αρχαία, ρωμαϊκή, βυζαντινή και Οθωμανική περίοδο, τα γνωρίσαμε με το προηγούμενο post (δείτε εδώ http://maria-tsil.blogspot.gr/2017/04/1_27.html ) σήμερα θα τριγυρίσουμε μαζί στα μνημεία της σύγχρονης ιστορίας της πόλης άλλα και στην Λάρισα του σήμερα, που μέρα με την μέρα αλλάζει και αναπτύσσεται.
Εχθές βρέθηκα έξω από το μουσείο εθνικής Αντίστασης Λάρισας (περίοδος 1941-1944) ,στο οποίο λειτουργούσαν οι παλιές φυλακές Λάρισας και πιο παλιά ήταν πυριτιδαποθήκη (σχετικά με το κτήριο θα σας μιλήσω σ' άλλο post που ετοιμάζω για τα αξιοθέατα της Λάρισας).
Πολλές φορές είχα σκεφτεί ότι οφείλω να κάνω μια επίσκεψη ειδικά σε αυτό το μουσείο ,γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα .
Από τις διηγήσεις της μητέρας μου ήταν ο τόπος φυλάκισης και βασανιστηρίων του παππού μου από τους Γερμανούς ,όταν τον έπιασαν σ ένα μπλόκο στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και η αίτια που πέθανε τόσο νέος ,αφού τον πέταξαν μισοπεθαμένο στην αυλή του σπιτιού τους.
Έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση και κατέβηκα τα σκαλάκια της εισόδου ,εκεί βρήκα μια ευγενική υπάλληλο που αφού τα είπαμε λίγο, για τον λόγο επίσκεψής μου,μου έδειξε τους χώρους και τα εκθέματα του μουσείου και μου έδωσε και κάποια έντυπα και βιβλία για να διαβάσω με την συμφωνία ότι θα ξαναπάω για να βγάλω φωτογραφίες αφού δεν ήμουν κατάλληλα προετοιμασμένη για την επίσκεψη,για να το γνωρίσω και σ΄εσάς.
Σήμερα είπα να βγω μια βόλτα στην πόλη και να φωτογραφίσω μερικά από τα μνημεία της.
Βόλτα σε μια πόλη που κάνει πολλές προσπάθειες για να αναπτυχθεί τουριστικά !!!!
Ανηφόρισα λοιπόν στον λόφο του Φρουρίου και είπα να κάνω μια στάση στη συμβολή των οδών Παπαφλέσσα και Όσσης για να δω το Μπαϊρακλί Τζαμί, κρυμμένο πίσω από μια οικοδομή .Ένα μνημείο , που συστήνουν όλοι οι τουριστικοί οδηγοί ,να δει κάποιος που έρχεται στην Λάρισα.
Δείτε λοιπόν τι θα έβλεπε σήμερα ένας τουρίστας που θα ερχόταν στην πόλη μας και τα συμπεράσματα δικά σας!
Λατρεύω τα ταξίδια και αυτό ίσως να το έχετε καταλάβει!!!είναι ένα μικρόβιο που μ ακολουθεί από την παιδική μου ηλικία. Όταν όμως δεν μπορώ να ταξιδέψω μακριά, ψάχνω να βρω μέρη για κοντινές αποδράσεις.
Σήμερα έβαλα κάτω τους χάρτες και τις λίστες μου για να αναζητήσω τον επόμενο προορισμό, όμως ζαλίστηκα ψάχνοντας και αποφάσισα να βγω μια βόλτα στην πόλη που μένω που συνεχώς αλλάζει, να την εξερευνήσω, να την φωτογραφίσω και να την γνωρίσω και σ εσάς.
Πήρα λοιπόν στο χέρι την φωτογραφική μηχανή και το τηλέφωνο μου, για ένα ταξίδι, όχι μακρινό σε χιλιόμετρα άλλα ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, αφού η ιστορία της πόλης μου ξεκινάει από παλιά, χτίστηκε πριν από 4000 χρονιά από τον γιο του Πελασγού και το όνομά της σημαίνει οχυρωμένος λόφος ή Ακρόπολη.
Η πορεία της πόλης στο πέρασμα των αιώνων έχει σαν αποτέλεσμα την ύπαρξη πολλών σημαντικών μνημείων της αρχαιότητας, της βυζαντινής και της οθωμανικής περιόδου, τα όποια θα δούμε μαζί .
Όταν ο καιρός φτιάχνει, το μυαλό μου παίρνει αέρα και θέλω να φεύγω, θέλω αποδράσεις μακρινές αλλά και κοντινές, σε μέρη γνώριμα αλλά και σε άγνωστα.
Έτσι παίρνω την εθνική οδό που οδηγεί από την Λάρισα στην Θεσσαλονίκη και σε λίγα χλμ (31), πριν μπω στην κοιλάδα των Τεμπών στρίβω δεξιά και αρχίζω να ανεβαίνω στις κατάφυτες πλαγιές του Κισσάβου και σε 5 χιλιόμετρα ενός ανηφορικού και με στροφές δρόμου, σε υψόμετρο 388 μέτρων βρίσκομαι σ΄ ένα παραδοσιακό χωριό που με φέρνει στο μυαλό μου μνήμες των παιδικών μου χρόνων. Μόλις έκλειναν τα σχολεία πήγαινα για λίγες μέρες στο βουνό, στο σπίτι της γιαγιάς μου, για να ξεκουραστώ, να πάρω καθαρό αέρα και να πάρω και κανένα κιλό, όπως έλεγε η μαμά μου, αλλά και για να παίξω στα σοκάκια του χωρίου με τους καλοκαιρινούς φίλους μου, μακριά από την ζέστη της πόλης.
Αυτές λοιπόν οι όμορφες παιδικές αναμνήσεις με οδηγούν πάντα τις πρώτες Ανοιξιάτικες μέρες στο "χωριό μου",τα Αμπελάκια. Είναι χαρακτηρισμένο ως " παραδοσιακός οικισμός" και ανήκει στον Δήμο Τεμπών.
