Archive for 2017

Έχεις και αυτούς τους φίλους που ταξιδεύουν πολλές φορές τον χρόνο και τους άλλους που γράφουν για τα ταξίδια τους, τι είδαν, τι έφαγαν που έμειναν και άλλα πολλά περί ταξιδιών, τους travel Bloggers και έρχονται τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά και πρέπει να προλάβεις να τους πάρεις δώρο και να τους το δώσεις πριν φύγουν για μέρη χιονισμένα ή εξωτικά.

Και σπας το κεφάλι σου να βρεις τι να τους πάρεις για να τους ευχαριστήσεις και να είναι και χρήσιμο !!!!

Έκανα μια λίστα με 10 χρήσιμα δώρα που σίγουρα θα τους αρέσουν!!!!

1. Πάντα θα είναι χρήσιμο ένα ημερολόγιο σε έναν ταξιδιώτη, θα οργανώνει το πρόγραμμα του ταξιδιού του, θα κρατάει σημειώσεις στο ταξίδι για να σου τα πει μετά, θα γράφει τα ραντεβού του και ένας travel blogger θα προγραμματίζει τις αναρτήσεις για το blog του αλλά και τα social media.

2.Μια χρωματιστή θήκη για το διαβατήριο ,είναι πάντα απαραίτητη ,για να μην φθείρεται το εξώφυλλο του άλλα και για το βρίσκει εύκολα.

3.Μια ζώνη-ιμάντας για να δένει την βαλίτσα του ,και έτσι να την ξεχωρίζει πιο εύκολα από τις άλλες αποσκευές αλλά και να την προστατεύει από τυχόν ατυχήματα. Η τελευταία που πήρα δώρο στον εαυτό μου, είναι μια υπέροχη πορτοκαλί με μεγάλα αστέρια .

4.Μια μικρή ζυγαριά, για να την έχει πάντα μαζί του στα ταξίδια ,για να ζυγίζει την βαλίτσα και να αποφεύγει τα προβλήματα στα γκισέ των αεροπορικών γραμμών, που έχουν γίνει πολύ αυστηροί τα τελευταία χρόνια.

5.Ένας παγκόσμιος χάρτης τοίχου και μην ξεχάσεις να πάρεις και καρφίτσες με χρωματιστά κεφαλάκια για να σημαδεύει τα μέρη που έχει ταξιδέψει .Αν βρεις χάρτη από αυτούς που τους ξύνουν και αποκαλύπτεται το κράτος ,να είσαι σίγουρη ότι θα ενθουσιαστεί!!!Ακόμη και ένας χάρτης παζλ είναι υπέροχη ιδέα για δώρο .

6.Μια υδρόγειος σφαίρα ,είναι ένα καταπληκτικό δώρο για κάθε άνθρωπο που αγαπάει τα ταξίδια ,πάρτε μια που φωτίζεται ,θα την γυρνάει και θα ονειρεύεται τα επόμενα ταξίδια αλλά θα αναπολεί και τα προηγούμενα.

7.Ένας μαγνητικός πίνακας για τα σουβενίρ, είναι το δώρο που ο ταξιδιώτης πάντα θα χαίρεται αφού το ψυγείο του θα έχει γεμίσει και θα θέλει χώρο για να βάλει και τα υπόλοιπα....

8.Μια Go Pro για να καταγράφει τις αγαπημένες τους στιγμές και μετά να τις μοιράζεται μαζί σας (ψάξτε στην amazon έχει καταπληκτικές ευκαιρίες). Εσείς που ψάχνεται να μου κάνετε δώρο ,αυτό με ενδιαφέρει!!!!

9.Αν ο φίλος σας ταξιδεύει μόνος του, δωρίστε του ένα selfie stick για να τραβάει τις φωτογραφίες του!

10. Ένα μαξιλαράκι και μια μάσκα ύπνου , είναι από τα αγαπημένα αξεσουάρ ενός ταξιδιώτη!

+1 Δώρισε ένα ελαφρύ ,αδιάβροχο-αντιανεμικό μπουφάν από αυτά που συρρικνώνονται, είναι πάντα απαραίτητο και δεν πιάνει χώρο στις αποσκευές του ταξιδιώτη.

Αυτά και άλλα πολλά είναι τα δώρα που μπορείς να κάνεις δώρο, σ ένα ταξιδιώτη και να τον κάνεις να χαρεί. Άσε που όταν τα βλέπει θα σε θυμάται!!!

Αν έχεις και εσύ κάποια ιδέα μπορείς να μας την γράψεις .

Σήμερα αποχαιρετάμε το Βιετνάμ και τους φίλους που δεν θα συνεχίσουν μαζί μας στην Καμπότζη, αλλά θα επιστρέψουν στην Ελλάδα, γεμάτοι με όμορφες αναμνήσεις και εμπειρίες. Επιτέλους φτάνει και η σειρά μου στο γκισέ για το check in, όπου με περιμένει μια έκπληξη!!!! Παραδίδω βαλίτσα, ζυγίζω χειραποσκευή και η υπάλληλος χωρίς να μιλάει με το διαβατήριο μου στο χέρι της, χτυπάει και ξαναχτυπάει στο κομπιούτερ και τελικά μου παραδίδει το διαβατήριο, την κάρτα επιβίβασης και μια κάρτα για το lotus lounge ho chi minh airport !!!!ενώ με ενημερώνει ότι θα ταξιδέψω στην Business Class για το SIEM REΑP της Καμπότζης με μια βαλίτσα και μια χειραποσκευή, μου κολλάει και ένα αυτοκόλλητο στην μπλούζα, μου χαμογελάει επιτέλους εγκάρδια και μου εύχεται καλό ταξίδι!
Γα να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα τι έγινε πήρα τα χαρτιά μου και είπα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία που μου πρόσφεραν! Εγώ πάντως Business Class στο αεροπλάνο δεν έκλεισα!!!!

Δεν έχασα χρόνο, η πτήση ήταν σε 2 ώρες και έτσι ανέβηκα στο Lotus Lounge του αεροδρομίου, για να απολαύσω μια ακόμη βιετναμέζικη σούπα αλλά να φάω και γλυκάκια και να πιω χυμό λίτσι, ευτυχώς γιατί κατά την διάρκεια της πτήσης, παρά την προσφορά για την Business Class, δεν μας πρόσφεραν ούτε ένα ποτήρι νερό!!! τι κακό και αυτό με τις αεροπορικές, τέτοια τσιγκουνιά πια !!!! Η πτήση από την Σαϊγκόν, που βρίσκεται στο νότιο Βιετνάμ μέχρι το SIEM REΑP στο Βόρειο τμήμα της Καμπότζης διαρκεί 1 ώρα και 10 λεπτά, καθισμένη στα άνετα καθίσματα του αεροπλάνου της Camdodia Angkor air, δίπλα στο παράθυρο παρατηρώ πως η Καμπότζη είναι μια χώρα με πλούσια βλάστηση και πολλά νερά.

Ο ποταμός Μεκόνγκ διαρρέει την χώρα και μαζί με την Τοnle Sap, την μεγάλη λίμνη, είναι πηγές ζωής για τους ανθρώπους αυτών των περιοχών αφού γύρω γύρω αναπτύσσονται πολιτισμοί, το νερό βοηθάει στις καλλιέργειες, δίνει τροφή στους κατοίκους, υπάρχουν τεράστιες ποσότητες ψαριών αλλά τα νερά συμβάλλουν κυρίως στην ανάπτυξη του εμπορίου και στην μετακίνηση των εμπορευμάτων.

Μετά από μια υπέροχη πτήση πάνω από την λίμνη, φτάνουμε στο SIEM REAP, την πόλη που θα μας οδηγήσει στο Angkor Wat, ένα από τα πιο σημαντικά σημεία του ταξιδιού μας.

Στο αεροδρόμιο SIEM REΑP, βγάλαμε επί τόπου την Visa προκειμένου να μας επιτραπεί η είσοδος στην χώρα της Καμπότζης. Μια διαδικασία χρονοβόρα, αφού όσοι έρχονται στην χώρα, πρέπει να κάνουν το ίδιο και ίσως εκείνη την ώρα έφτασαν πολλά αεροπλάνα μαζί, πλήθη κόσμου έρχονται μέχρι εδώ για να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό θαύμα του κόσμου που φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια. Για το Angkor Wat σας μιλάω, για το οποίο θα έχουμε ειδική ανάρτηση.

Άλλο ένα ταξίδι που ονειρεύτηκα στη ζωή μου έγινε πραγματικότητα και έφτασε στο τέλος του!

Ένα μεγάλο και δύσκολο σε κάποια σημεία, ταξίδι τέλειωσε και να που επιστρέψαμε στην Ελλάδα, αφού ταξιδέψαμε σε 2 χώρες, το Βιετνάμ και την Καμπότζη, διασχίζοντας από τον βορρά μέχρι τον νότο με λεωφορεία και αεροπλάνα, 2 χώρες πολύ φτωχές αλλά με κόσμο που χαμογελάει ακόμη, με απίθανη φυσική ομορφιά, πολλά και όμορφα τοπία, ποτάμια, λίμνες, θάλασσες και εξωτικές ακτές με λευκή άμμο και φοίνικες, βουνά και περίεργους σχηματισμούς βράχων, σπήλαια, αλλά γνωρίσαμε και τα πιο σημαντικά ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία, της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης ιστορίας τους.

Είδαμε τις φτωχικές κατοικίες των κάτοικων μέσα στην λάσπη, τα ποτάμια και τις λίμνες, χτισμένα πάνω σε πασσάλους στο νερό, που προσπαθούν να επιβιώσουν από τα καιρικά φαινόμενα αλλά και να βγάλουν τα προς το ζειν αλλά είδαμε και τα καινούργια και πανέμορφα σπίτια και τα παλάτια των λίγων και δυνατών.

Βρεθήκαμε εκεί 21 άτομα, χωρίς να γνωριζόμαστε μεταξύ μας οι περισσότεροι από πριν και δέσαμε τόσο καλά που κάναμε μια όμορφη παρέα, γελάσαμε, είπαμε αστεία, διασκεδάσαμε, προβληματιστήκαμε, βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον όταν υπήρξε ανάγκη. Και οι 21 επιστρέψαμε σώοι και αβλαβείς με τις καλύτερες εντυπώσεις και με υπόσχεση ότι θα ξαναβρεθούμε σε κάποια άλλη γωνιά του πλανήτη.

Κάναμε 10 πτήσεις για να φτάσουμε άλλα και να γνωρίσουμε τις χώρες, χωρίς κανένα πρόβλημα και με ασφάλεια.

Βρεθήκαμε εκεί την καλύτερη εποχή του χρόνου από άποψη καιρικών συνθηκών, τέλος Οκτώβρη με αρχές Νοέμβρη, βιώσαμε την ζέστη και την υγρασία των τροπικών περιοχών της Ασίας αλλά είχαμε και λίγες βροχούλες, προεόρτια όπως αποδείχθηκε, του τρομερού τυφώνα που πέρασε από τις παράκτιες περιοχές του Βιετνάμ με πολλές φυσικές καταστροφές και ανθρώπινες απώλειες στην περιοχή της Ντα Νάγκ που εκείνες τις μέρες ετοιμαζόταν για την Οικονομική Σύνοδο APEC με την συμμετοχή του Τράμπ και του Πούτιν. Ο τυφώνας δεν μας επηρέασε γιατί εμείς ήδη είχαμε κατέβει με ασφάλεια στον Νότο της χώρας.

Γευτήκαμε την κουζίνα των περιοχών, σε πολυτελή εστιατόρια αλλά και στους δρόμους και τις νυχτερινές αγορές της πόλης, θα ομολογήσω ήταν τέλεια, γνωρίσαμε τους παραδοσιακούς τους χορούς, το θέατρο με τις μαριονέτες στο νερό και τα έθιμά τους, κάναμε βόλτες με σαμπάνς τις παραδοσιακές τους βάρκες, με πλοιάρια, με τα ποδήλατα-ταξί, μπλεχτήκαμε ανάμεσα στους ντόπιους και τα εκατομμύρια μηχανάκια τους, ήπιαμε τις τοπικές μπύρες καθισμένοι στα μικρά σκαμπό στα πεζοδρόμια και τα αυτοσχέδια μπαρ τους, βρεθήκαμε στα πολυτελή club που διασκεδάζει η νεολαία και διασκεδάσαμε, χορεύοντας μαζί τους αλλά και βλέποντας τις διαφορές των πλουσίων και των φτωχών που υπάρχουν σ αυτές τις χώρες.

Δυο χώρες με κομμουνιστικό καθεστώς και κόκκινες σημαίες στους δρόμους, που μόνο κατά το όνομα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έτσι αφού οι συνήθειές τους μοιάζουν ή προσπαθούν να φτάσουν αυτές των Δυτικών, δυο χώρες που προσπαθούν να αφήσουν πίσω τους προσφάτους πολέμους και μάλιστα εμφύλιους, που τις ταλαιπώρησαν για πολλά χρόνια και βλέπουν μόνο μπροστά .

Σκοπός τους να ξεφύγουν από το παρελθόν και να αναπτυχθούν, προσελκύοντας τουρίστες από όλο τον κόσμο και μεγάλες επενδύσεις. Κάτι που δειλά δειλά το πετυχαίνουν ανοίγοντας την πόρτα τους στην Δύση.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έφτασα μέχρι εκεί, σε έναν επίγειο παράδεισο, πριν αρχίσει η μεγάλη ανάπτυξη, ίσως άργησα κιόλας, πιστεύω ότι σε μια δεκαετία οι χώρες δεν θα έχουν την ίδια αυθεντικότητα που είδαμε σήμερα αλλά θα μοιάζουν με τις υπόλοιπες χώρες της Ασίας, δες Κίνα (Σαγκάη, Χονγκ Κονγκ), Σιγκαπούρη και άλλες όμοιες τους που έχουν αποκτήσει κοσμοπολίτικο και εμπορικό αέρα .

Ένα ακόμη ταξίδι τέλειωσε αλλά το μυαλό και η καρδιά μου, είναι ακόμη εκεί και ποιος ξέρει για πόσο καιρό ακόμη!!!!Ήταν ένα ακόμη ταξίδι γνώσεων, συναισθημάτων, ψυχής, υπέρβασης των δυνατοτήτων κάποιες στιγμές και προβληματισμών σε προσωπικό επίπεδο αλλά και για κόσμους τόσο διαφορετικούς από εμάς.

Για εσάς που με ρωτάτε αν άξιζε, θα σας πω ένα μεγάλο ΝΑΙ !!!αν μπορείτε να ταξιδέψετε σ αυτές τις χώρες και δεν θα μετανιώσετε, μόνο μην αργήσετε γιατί όλα αλλάζουν στον κόσμο μας κάθε μέρα που περνάει και έτσι χάνετε και η μαγεία αυτών των αυθεντικών ακόμη τόπων.....

(Σημείωση-φυσικά πιστεύω ότι καταλάβατε, ότι έχω σκοπό να σας ταλαιπωρήσω για αρκετό καιρό, με φωτογραφίες και πληροφορίες για αυτά τα δυο κράτη (Βιετνάμ-Καμπότζη).Όσοι έχετε υπομονή ακολουθήστε με....οι υπόλοιποι απλά θα χάσετε .....)

Σήμερα κατευθυνόμαστε 70 χλμ βορειοδυτικά της Σαϊγκόν, προς τα τούνελ του Κου Τσι που βρίσκονται κοντά στο χωριό Ben Dinh, θα έχουμε την τύχη να δούμε από κοντά ένα τμήμα τους, από το υπόγειο δίκτυο αρχικού μήκους 200 χιλιόμετρων, σήμερα σώζονται τα 120 χλμ. Τα τούνελ βρίσκονται στο Κεντρικό και Νότιο Βιετνάμ κυρίως όμως κοντά στην Σαϊγκόν και χρησιμοποιήθηκαν από τους Βιετκόνγκ για να επιτίθενται στους Αμερικανούς κατά την διάρκεια του πόλεμου μεταξύ Αμερικανών και Βιετναμέζων ( 1954 -1975).

Οι σήραγγες, λειτούργησαν τα χρόνια του πολέμου σαν κοιτώνες, μαγειρεία, αποθήκες όπλων και τροφίμων, ως νοσοκομεία και χειρουργεία αλλά κυρίως ως κρύπτες και διάδρομοι δράσης των πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον του εχθρού και απόδρασής τους στα δύσκολα!

Χάρη στα τούνελ οι Βιετναμέζοι κατάφερναν να χτυπάνε τους Αμερικάνους από τα πλάγια και από πίσω όταν οι Αμερικάνοι έκαναν επιθέσεις.

Οι σήραγγες βρίσκονται μέσα στην ζούγκλα και μαζί με τις περίτεχνες παγίδες οι Βιετκόνγκ έδωσαν μεγάλα χτυπήματα στους Αμερικάνους. Οι Βιετναμέζοι κινούνταν ακριβώς κάτω από τα πόδια και τα βαριά οχήματα μάχης,των Αμερικανών, ενώ έμεναν στα τούνελ ακόμη και βδομάδες έχοντας εφόδια για την διαμονή τους και ειδικά συστήματα εξαερισμού, μας έδειξαν κάποια πάνω σε βράχια που έμοιαζαν με μυρμηγκοφωλιές για να μην τα καταλαβαίνει ο εχθρός.

Οι Αμερικάνοι, πέρασε καιρός μέχρι να κατανοήσουν τις δράσεις των Βιετκόνγκ μέσω των τούνελs.

Όλη τους η ζωή, ήταν κάτω από την επιφάνεια της γης παιδιά ,γυναίκες και άνδρες κρύβονταν στα καλά σκαμμένα και θεμελιωμένα τούνελ που έφτιαχναν οι ίδιοι με μοναδικό εργαλείο τα χέρια τους, για να γλυτώσουν από τις σφαίρες και τις βόμβες ναπάλμ που έπεφταν πάνω από τα κεφάλια τους και έκαιγαν τα πάντα προκειμένου οι Αμερικάνοι να αφανίσουν την αφιλόξενη ζούγκλα, τα χωριά και τον πληθυσμό που τους ταλαιπώρησαν τόσο .

Εδώ θα έχουμε την ευκαιρία όχι μόνο να δούμε από κοντά τα τούνελ άλλα και να τα περπατήσουμε και να αισθανθούμε έστω και για λίγο πως ζούσαν. Οι σήραγγες είναι σκαμμένες μέχρι και 8 μέτρα κάτω από το έδαφος, είναι στενές γιαυτό αν πάσχετε από κλειστοφοβία, έχετε μερικά κιλά και ύψος παραπάνω ή έχετε πρόβλημα με την μέση και τα γόνατα, καλό είναι να μην το επιχειρήσετε. Μπορεί να χρειαστεί να σκύψετε σε κάποια σημεία ή να γονατίσετε και να μπουσουλήσετε, για να φτάσετε στην έξοδο. Το τούνελ που επισκεφτήκαμε, στα πρώτα 20 μέτρα υπάρχει η πρώτη έξοδος, αυτοί που έχουν καλή φυσική κατάσταση μπορούν να διανύσουν μέχρι και 100 μέτρα για να δουν τις συνθήκες διαβίωσης μέσα στο τούνελ, όπως ζούσαν οι μικρόσωμοι και αδύνατοι Βιετκόνγκ.

Προσωπικά δεν τα κατάφερα, γιατί το πρόβλημα με την μέση μου, δεν μου επέτρεψε να ρισκάρω μέχρι το τέλος, αφού κατέβηκα τελευταία για να δοκιμάσω αν μπορώ και στα πρώτα κιόλας βήματα κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να βγάλω ούτε τα πρώτα 20 μέτρα. Επέστρεψα πίσω γιατί το δικό μου ταξίδι ήθελα να έχει συνέχεια ......

Περπατώντας στην ζούγκλα, μέσα από ειδικά διαμορφωμένα, στις μέρες μας μονοπάτια, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τις παγίδες που έστηναν οι Βιετκόνγκ, στους ανυποψίαστους σε τέτοιες συνθήκες Αμερικάνους, ομοιώματα με τις φορεσιές των Βιετκόνγκ, άρματα άλλα και τα περίφημα πέδιλα από καουτσούκ, που τα έφτιαχναν από τις ρόδες αυτοκίνητων, τα φυτά και τα χόρτα με τα οποία τρέφονταν για να επιβιώσουν, κάποια έμοιαζαν με μεγάλες πατάτες και φυσικά βασικό στην διατροφή τους ήταν το ρύζι.

Εδώ θα έχετε και την ευκαιρία να δείτε και τις δυνατότητες σας στην σκοποβολή!!!!
Υπάρχει ειδικός όπου μπορείτε να αγοράσετε σφαίρες και να ρίξετε με όπλα σε στόχους.

Τους κάλυκες μπορείτε να τους πάρετε, πάρα τις οδηγίες αλλά να ξέρετε ότι στο αεροδρόμιο θα σας τους κρατήσουν και ας είναι χρησιμοποιημένοι. Η παρέα προσπάθησε να περάσει μερικούς, κρύβοντας τους σε διάφορα σημεία στις αποσκευές μας αλλά μάταιος κόπος τους βρήκαν όλους!!!Είναι καλά εκπαιδευμένοι σε τέτοια!

Εγώ σαν πιο έξυπνη, τους είπα ότι έχω έναν κάλυκα στην τσέπη μου, τον έβγαλα και τον έδειξα ότι είναι άδειος, πριν περάσω τον έλεγχο τους είπα ότι τον θέλω σαν αναμνηστικό, τους χαμογέλασα κιόλας άλλα τίποτα χαμογέλασαν και αυτοί και μου τον πήραν !!!!

Εδώ λοιπόν στο Κου Τσι, από αυτά τα τούνελ, επιχειρούσαν οι Βιετκόνγκ εναντίον των Αμερικανών και εμείς σήμερα πήραμε μια καλή γεύση από την ζέστη και την υγρασία της ζούγκλας άλλα και τι συνέβαινε κατά την διάρκεια του πόλεμου.

Πολλές φορές χρησιμοποίησα την λέξη Βιετκόνγκ, πρέπει να σας πω ότι η λέξη Vietcong ή VC προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων Vietnamese Communist, δηλαδή Βιετναμέζοι Κομμουνιστές, άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πόλεμος αυτός είχε σκοπό την κατάληψη του νότιου Βιετνάμ από τους βόρειους Βιετναμέζους (κομουνιστές) και οι Αμερικάνοι ήρθαν εδώ για βοήθεια στους Νότιους που είχαν την δικιά τους κυβέρνηση, ξοδεύοντας πολλά εκατομμύρια δολάρια σε πολεμικό εξοπλισμό, έχοντας χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες και στο τέλος του πολέμου μια μεγάλη ήττα .

Όταν πηγαίνω σε τέτοια μέρη πάντα κάνω την ίδια ευχή! Να μην δουν τα μάτια μας, τέτοιες καταστάσεις στις μέρες μας......

(2-11-2017)Σήμερα ,ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για να γνωρίσουμε την περιοχή, στο Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ. Θα μας πάρει κανένα διωράκι από την Σαϊγκόν για να φτάσουμε, ανάλογα με την κίνηση βέβαια αλλά ο Σωτήρης έχει πολλά να μας πει και έτσι θα περάσει η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε. Ίσως κοιμηθούμε και λίγο, χωρίς να μας πάρει είδηση.....

Ο Μεκόνγκ πηγάζει από τα ψηλά βουνά των Ιμαλαίων, στο Θιβέτ και ελίσσεται σε μήκος 4.350 χιλιόμετρων, περνάει από 6 χώρες της Ασίας, Μιανμάρ, Ταϊλάνδη, Λάος, Καμπότζη, Βιετνάμ για να εκβάλλει στην νότια Θάλασσα της Κίνας.

Εδώ λοιπόν στο νοτιότερο κομμάτι του Βιετνάμ, στην περιοχή του Δέλτα του Μεκόνγκ θα φτάσουμε και θα εξερευνήσουμε ένα κομμάτι του, αφού αποτελείται από μια έκταση 40.000 τετραγωνικών χιλιόμετρων με πληθυσμό γύρω στα 17.000.000. Το ποτάμι εκβάλει στην Νότια θάλασσα της Κίνας και κάθε χρόνο το Δέλτα προχωράει προς την θάλασσα κατά 80 μέτρα.

Ταξιδεύοντας με το λεωφορείο καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια πλούσια πεδιάδα, που έχει δημιουργηθεί από τα ιζήματα του ποταμού αλλά και ότι αποτελεί μια από τις πιο εύφορες περιοχές της χώρας. Οι περιοχές γύρω από το Δέλτα είναι γεμάτες ορυζώνες και ο πληθυσμός ασχολείται κυρίως με την καλλιέργεια του ρυζιού .

Χαρακτηριστικό της περιοχής, λόγω των πολλών βροχοπτώσεων και των μουσώνων είναι ότι τα παραποτάμια σπίτια τους είναι κτισμένα πάνω σε πασσάλους μπαμπού. Το Δέλτα έχει πολλά κανάλια που δημιουργήθηκαν για να διευκολύνεται η ροή των υδάτων προς την θάλασσα. Γύρω από αυτά τα κανάλια αναπτύχθηκαν μικρά χωριά, πλωτές αγορές, μικρές βιοτεχνίες, εστιατόρια και καταστήματα που αποτελούν πόλο έλξης για τους τουρίστες.

Φτάσαμε επιτέλους, στην πόλη My Tho (Μι Το) μια παραποτάμια πόλη που δημιουργήθηκε από τους Κινέζους πρόσφυγες που έφτασαν μέχρι εδώ με μικρά πλοιάρια όταν εκδιώχθηκαν από την Ταϊβάν το 1680, μετά την πτώση της δυναστείας των Μινγκ. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η αλιεία, η καλλιέργεια εσπεριδοειδών και εξωτικών φρούτων και φυσικά του ρυζιού.

Τουριστική πόλη η My Tho, δέχεται πολλούς τουρίστες καθημερινά για τις εκδρομές τους στο Δέλτα. Προχωράμε στο λιμάνι και επιβιβαζόμαστε στο πλοιάριο μας για μια βόλτα στο ποτάμι και τα κανάλια του .

Πρωτόγνωρες εικόνες για εμάς του δυτικούς έχει να προσφέρει μια κρουαζιέρα στο ποτάμι, με τα καφετιά νερά, που επάνω τους επιπλέουν υδρόβια φυτά, θα δεις χτισμένα σπίτια πάνω σε πασσάλους ενώ από πίσω τους μεγαλύτερα και πιο μοντέρνα κτήρια, θα δεις καραβόσπιτα που φιλοξενούν ολόκληρες οικογένειες αλλά και επιχειρήσεις, θα δεις την καθημερινότητα τους που διαφέρει σε πολλά από την δική μας ζωή.

Στις περιοχές του δέλτα κύρια θρησκεία είναι ο Βουδισμός όμως σε αυτήν την πόλη η πλειονότητα είναι οι καθολικοί χριστιανοί γιαυτό βλέπουμε να ξεχωρίζει και η μεγαλόπρεπης καθολική εκκλησία της πόλης.

Η καθημερινή ζωή αυτών των ανθρώπων είναι στενά συνδεδεμένη με τον ποταμό. Το ποτάμι είναι ο τόπος κατοικίας τους, είναι ο τόπος όπου θα πλύνουν ρούχα και κατσαρολικά, θα πλυθούν οι ίδιοι, το ποτάμι είναι αυτό, που τους παρέχει τροφή, ψάρια για κατανάλωση αλλά και εμπόριο, λειτουργεί σαν λεωφόρος για μικρά και μεγάλα σκάφη με τα οποία μεταφέρουν εμπορεύματα προς την νότια θάλασσα της Κίνας. Είναι ο δρόμος για να φτάσουν στους γείτονες, για να πάνε τα παιδιά στο σχολείο, οι μεγάλοι στην πόλη για γιατρούς, για ψώνια...

Το ποτάμι είναι η ζωή τους όλη!!!!

Η μέρα μας είναι συννεφιασμένη, ώρες ώρες ψιλοβρέχει και τα μάτια μας δεν χορταίνουν να σκανάρουν εικόνες, οι μηχανές παίρνουν φωτιά .....

Σταματάμε για την πρώτη μας επίσκεψη σε ένα μέρος που δεν θύμιζε βιοτεχνία άλλα περιελάμβανε πολλές μικρές επιχειρήσεις και εργαστήρια συγκεντρωμένα.

Άνδρες, γυναίκες και παιδιά άλλα και ζώα, κότες και σκυλιά περιφέρονταν τριγύρω, φίδια φυλαγμένα σε ειδικούς χώρους, όπου μπορούσες να τα παρατηρήσεις ή γιατί όχι να τα περάσεις τριγύρω σου με την επίβλεψη του ιδιόκτητη τους για μια φωτογραφία, συνθέτουν ένα αυθεντικό σκηνικό της καθημερινότητας των Βιετναμέζων που ζουν δίπλα στο ποτάμι ή μάλλον μέσα στο ποτάμι, ανάμεσα σε χωμάτινους δρόμους και πλούσια βλάστηση.

Πρώτη επίσκεψη στο εργαστήριο όπου φτιάχνουν τις πίτες ρυζιού και τις χρησιμοποιούν σαν ψωμί, στα γρήγορα επιδέξια χέρια πλάθουν λεπτές διάφανες ρυζο-πίτες και τις ψήνουν επί τόπου. Τις δοκίμασα και φυσικά μου άρεσαν!!!!

Είναι πολύ υγιεινές και με λίγες θερμίδες!!!!

Πιο κάτω ο χώρος είναι γεμάτος από καρύδες, τις οποίες επεξεργάζονται και παίρνουν την ινδική καρύδα, όπως την ξέρουμε άσπρη και μυρωδάτη. Μας έδειξαν πως κάνουν τις καραμέλες και αφού τις δοκιμάσαμε και αυτές, αγοράσαμε και μερικές. Μου θύμισαν τις καραμέλες Βλάχας που τρώγαμε όταν ήμασταν μικροί, τις θυμάστε??

Νομίζω τις φτιάχνουν με το γάλα καρύδας! Κάποια στιγμή το έχασα το θέμα γιατί κυνηγούσα να φωτογραφίσω μια κότα.....

Μάθαμε όμως και για την επεξεργασία του ρυζιού, πως αποφλοιώνεται και όλα τα στάδια μέχρι να γίνουν οι ρυζογκοφρέτες, τις οποίες μέχρι τώρα δεν είχα σε εκτίμηση, άλλα η νεαρή Βιετναμέζα αφού μου έδωσε να δοκιμάσω με έκανε να αλλάξω γνώμη και μου γέμισε μια μεγάλη τσάντα, με ρυζογκοφρέτες σε διαφορετικές γεύσεις τζίντζερ, ινδική καρύδα, σοκολάτα κ.λ.π. Σπουδαία πωλήτρια μέχρι τηγανητές μπανάνες μου πούλησε και σνακ από lotus. Μια τεράστια σακούλα γέμισε μόνο με 5 $.

Αφού δοκιμάσαμε τα τοπικά προϊόντα και κάναμε και τις αγορές μας, σειρά είχε η αίθουσα με τα σουβενίρ, όπου μας κέρασαν τσάι και διάφορα συνοδευτικά και δεν σας μιλάω για μπισκότα αλλά για αποξηραμένα φρούτα, μπανάνες, ανανά, μανγκο και κάτι άλλα που δεν κατάλαβα τι είναι!!!!

Εντύπωση στα ράφια, προκαλούν τα μπουκάλια με το κρασί ρυζιού, όπου μέσα υπάρχει ένα φίδι ή ένας σκόρπιος και έτσι το κρασί αποκτά αφροδισιακές ιδιότητες!!!!Δεν είδα κανέναν να μπαίνει στην διαδικασία να αγοράσει!!

Πάντως το κρασί ρυζιού, χωρίς τα παρελκόμενα μέσα του, το δοκίμασα σ ένα εστιατόριο στο Ανόι και είναι πολύ νόστιμο, μετάνιωσα που δεν πήρα ένα μπουκάλι γι αυτό οποίος πάει στο Βιετνάμ, μπορεί να μου το φέρει δώρο!!!!

Επίσης εκεί βρήκα και κάτι πάρα-φαρμακευτικά μαντζούνια φτιαγμένα από σάλιο φιδιού που χρησιμοποιούνται για τους πόνους, δεν το αγόρασα φοβήθηκα, ήταν και η Μαρία η φαρμακοποιός που με αγριοκοίταζε 😍 και έτσι προτίμησα να αγοράσω ένα μικρό μπουκαλάκι με πράσινο υγρό μέσα φτιαγμένο από δικά τους βότανα (είχα ακούσει για αυτό από την Ρούλα και την Φρόσω ) που με βοήθησε πολύ και γιάτρεψε τον πόνο στην μέση μου, από το πρώτο βράδυ που έκανα επάλειψη, δεν ξέρω μπορεί να ήταν τυχαίο να ξεπιάστηκε το νεύρο άλλα μπορεί να είναι και θαυματουργό!!!!

Συνεχίσαμε την βόλτα στο ποτάμι και ήρθε η ώρα να κατέβουμε πάλι από το πλοιάριο για να φάμε φρέσκα εξωτικά φρούτα που αφθονούν στην περιοχή και να παρακολουθήσουμε από ένα τοπικό συγκρότημα, χορούς, τραγούδια και μερικά θεατρικά σκετς από την ζωή των ντόπιων στο ποτάμι.

Στην συνέχεια πήραμε μικρότερες ξύλινες βάρκες "σαμπάνς" και μπήκαμε σε μικρότερα κανάλια που τα δένδρα έκρυβαν τον ουρανό και οι φυλλωσιές τους έσκυβαν μέχρι μέσα στο ποτάμι. Ήμασταν τυχεροί γιατί εκείνη την ώρα δεν επικρατούσε συνωστισμός στα κανάλια και απολαύσαμε την βόλτα μέχρι που άρχισε να βρέχει δυνατά, ευτυχώς η βαρκάρισσα μας έδωσε τα τριγωνικά ψάθινα καπέλα για να προστατευτούμε, μέχρι που ξαναβρήκαμε το πλοιάριο και συνεχίσαμε την βόλτα μας ήδη μεσημέριασε και είναι ώρα για φαγητό.

Στην προσπάθειά μας να περάσουμε την γέφυρα που υπάρχει μπροστά μας ο βαρκάρης μας ενημερώνει ότι ανέβηκε η στάθμη του νερού από την βροχή και δεν μπορούμε να την περάσουμε. Πρέπει όμως να αποβιβαστούμε γιατί το εστιατόριο είναι μετά την γέφυρα και πρέπει να περπατήσουμε. Μετά κόπων και βασάνων πηδάμε από το πλοιάριο στην στεριά, αφού δεν υπάρχει προβλήτα εκεί που μας αφήνει, χωρίς να έχουμε ατυχήματα και συνεχίζουμε μέσα από χωμάτινα μονοπάτια για το εστιατόριο, όπου ήδη έχει ειδοποιηθεί και τα τραπέζια μας είναι έτοιμα.

Ωραίο γεύμα με τοπικές σπεσιαλιτέ, το πιο ενδιαφέρον ήταν το τηγανητό ψάρι από τον Μεκόνγκ, το elephant fish, το οποίο φάγαμε αφού μας έδειξε η Βιετναμέζα πως θα το τυλίγουμε σε φύλλα ρυζιού με βότανα - λαχανικά και σος ψαριού!!!! σας λέω ήταν υπέροχο μην τολμήσετε και δεν φάτε !!!
Φυσικά υπήρχε η τοπική σούπα με τα noodles ρυζιού, κοτόπουλο, χοιρινό και ρύζι με τηγανητό αυγό, τηγανισμένες γαρίδες και μπύρα για να δροσιστούμε !!!

Η ώρα περνούσε και ευτυχώς όση ώρα ήμασταν στο εστιατόριο έγινε το θαύμα και έπεσε η στάθμη του νερού, ανεβήκαμε στην βάρκα μας, που αυτήν την φορά μας περίμενε σε άλλο σημείο πιο εύκολο για ένα ακόμη επεισοδιακό ανέβασμα, περάσαμε επιτέλους κάτω από την γέφυρα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, ρουφώντας τις τελευταίες εικόνες και τα αρώματα του μεγάλου αυτού ποταμιού.

Δεν ξέρω αλλά πάντα στην επιστροφή με πιάνει μια μελαγχολία.........

Ξέχασα λοιπόν να σας πω ότι πριν φτάσουμε στην περιοχή του δέλτα, στο χωριό Mỹ Hóa επισκεφθήκαμε τον ναό Vinh Trang Temple, όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε εκτός από τον εντυπωσιακό βουδιστικό ναό ένα μείγμα κινέζικης, βιετναμέζικης αλλά και ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, πολλά αγάλματα με Βούδες, όπως τον χαμογελαστό Βούδα, τον Βούδα ξαπλωμένο αλλά και άλλα σημαντικά αγάλματα για τους πιστούς που άρχονται μέχρι εδώ για να τα προσκυνήσουν. Όλα αυτά βρίσκονται σε ένα μεγάλο πάρκο, δυο στρεμμάτων με οπωροφόρα δένδρα και εντυπωσιακά φυτά και λουλούδια. Σίγουρα άξιζε ένα πέρασμα και από εδώ!!!

Αποκομίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις από την περιοχή αλλά και αυτούς τους ανθρώπους, τους τόσο μακρινούς από εμάς αλλά τόσο ενδιαφέροντες με τον τρόπο που καταφέρνουν να επιβιώνουν κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την βάση μας την Σαϊγκόν. Μια καινούργια ήμερα θα ξημερώσει αύριο και έχουμε πολλά να ανακαλύψουμε.

About Me

Hello!! I'm Mary!

Follow Me

Facebook Page

Popular Posts

Blog Archive

Translate

Φόρμα επικοινωνίας

This work is copyrighted