Το Βαράνασι είναι μια από τις ιερές πόλεις της Ινδίας, η πόλη του ποταμού Γάγγη και του Θεού SHIVA. Κάθε Ινδός έχει όνειρο στην ζωή του να επισκεφτεί το Βαράνασι ή να περάσει τις τελευταίες μέρες της ζωής του εκεί και οι συγγενείς του να σκορπίσουν τις στάχτες του στα ιερά νερά του Γάγγη.
Υπάρχουν δυο αποτεφρωτήρια στην πόλη, στις όχθες του ποταμού, το ένα λειτουργεί με ηλεκτρισμό και πάνε για καύση τους φτωχούς Ινδούς που δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν τα απαραίτητα ξύλα για την καύση τους και το άλλο το πιο εντυπωσιακό για τα δικά μας μάτια, αυτό που λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και οι καύσεις γίνονται πάνω στα ξύλα.
O κάθε Ινδός φροντίζει πριν τον θάνατο του για την αγορά ξύλων, αρωματικών ελαίων και υφασμάτων που θα τον συνοδευόσουν στην νέα του ζωή και στοιχίζει 3000 έως και 5000 ευρώ.
Από όλη την Ινδία οι συγγενείς φέρνουν τους νεκρούς στο Βαράνασι και παρακολουθούν την τελετή αποτέφρωσης από απόσταση αναπνοής. Μετά την καύση σε σωρούς ξύλων και λουλουδιών, παίρνουν την τέφρα και την εναποθέτουν στα ιερά νερά του Γάγγη, σιωπηλοί και ντυμένοι στα λευκά πέφτουν στα νερά του Γάγγη και προσεύχονται..
Η ατμόσφαιρα στο συγκεκριμένο σημείο είναι περίεργη, καπνοί από τις ταυτόχρονες καύσεις, άνθρωποι και ζώα ανάμεσα, μυρουδιές διάφορες αλλά όχι αυτή της καμένης σάρκας, συγγενείς ήρεμοι που παρακολουθούν την τελετή αλλά και τουρίστες μέσα σε βάρκες με το στόμα ανοιχτό από όσα βλέπουν και φωτογραφικές μηχανές να αποθανατίζουν όσα βλέπει το ανθρώπινο μάτι… Σεβασμός και νεκρική σιωπή επικρατεί από παντού, ενω το μυαλό ταξιδεύει και κάνει συγκρίσεις....
Τα παιδιά και τους Ιερείς SADHOU δεν τους καίνε, διότι θεωρούν ότι δεν έχουν αμαρτίες, τους τυλίγουν σε ένα ύφασμα και τους ρίχνουν στα νερά του Γάγγη για να τους παρασύρει…
 |
| το αποτεφρωτήριο των φτωχών (ηλεκτρικό) |
Υπάρχουν δυο αποτεφρωτήρια στην πόλη, στις όχθες του ποταμού, το ένα λειτουργεί με ηλεκτρισμό και πάνε για καύση τους φτωχούς Ινδούς που δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν τα απαραίτητα ξύλα για την καύση τους και το άλλο το πιο εντυπωσιακό για τα δικά μας μάτια, αυτό που λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και οι καύσεις γίνονται πάνω στα ξύλα.
O κάθε Ινδός φροντίζει πριν τον θάνατο του για την αγορά ξύλων, αρωματικών ελαίων και υφασμάτων που θα τον συνοδευόσουν στην νέα του ζωή και στοιχίζει 3000 έως και 5000 ευρώ.
Από όλη την Ινδία οι συγγενείς φέρνουν τους νεκρούς στο Βαράνασι και παρακολουθούν την τελετή αποτέφρωσης από απόσταση αναπνοής. Μετά την καύση σε σωρούς ξύλων και λουλουδιών, παίρνουν την τέφρα και την εναποθέτουν στα ιερά νερά του Γάγγη, σιωπηλοί και ντυμένοι στα λευκά πέφτουν στα νερά του Γάγγη και προσεύχονται..
Η ατμόσφαιρα στο συγκεκριμένο σημείο είναι περίεργη, καπνοί από τις ταυτόχρονες καύσεις, άνθρωποι και ζώα ανάμεσα, μυρουδιές διάφορες αλλά όχι αυτή της καμένης σάρκας, συγγενείς ήρεμοι που παρακολουθούν την τελετή αλλά και τουρίστες μέσα σε βάρκες με το στόμα ανοιχτό από όσα βλέπουν και φωτογραφικές μηχανές να αποθανατίζουν όσα βλέπει το ανθρώπινο μάτι… Σεβασμός και νεκρική σιωπή επικρατεί από παντού, ενω το μυαλό ταξιδεύει και κάνει συγκρίσεις....
Τα νερά του Γάγγη ξεκινούν να ρέουν από το όρος Μέρου, την κατοικία των θεών, κάπου στα Ιμαλάια και περνούν από τα << ανακατεμένα μαλλιά >> του Σίβα για να καταλήξουν στο κόλπο της Βεγγάλης.
Πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι όση ώρα έφτιαχνα το άλμπουμ ένας κόμπος έσφιξε πάλι το στομάχι μου...
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΕ REAL TIME
INSTAGRAM TripsandDreamsbyMary
Διαβάστε επίσης για το ταξίδι μας στην ΙΝΔΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου