Σήμερα θα ταξιδέψουμε σ' ένα νησί, όχι σαν αυτά που ξέρουμε με τις γαλάζιες θάλασσες και τις δαντελωτές ακρογιαλιές, θα αφιερώσουμε την ημέρα μας σε ένα νησί που φιλοξενεί επάνω του 5 μουσεία, θα πάμε στο "Νησί των Μουσείων" στο Βερολίνο.
Το νησί των Μουσείων (Museumsinsel) είναι ένα τεχνητό νησί, βρίσκεται στο κέντρο του Βερολίνου μεταξύ των ποταμών Spree και Kupfergraben. Στο βόρειο άκρο του, βρίσκονται τα 5 σημαντικά μουσεία. Η ιδέα για την ίδρυση των μουσείων στο νησί ξεκίνησε το 1841 από τον Φρειδερίκο Αύγουστο Στουτέλ.
Από το 1999 τα μουσεία που βρίσκονται στο νησί έχουν ανακηρυχτεί από την UNESCO, μνημείο παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς.
Τα μουσεία που θα επισκεφτούμε είναι
το Altes Museum ή Παλαιό Μουσείο
το Neues Museum ή Νέο Μουσείο
Alte Nationalgalerie ή Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη
το Bode-Museum ή Μουσείο Μπόντ
και το πιο ενδιαφέρον κατά την άποψή μου το Pergamonmuseum, το Μουσείου Περγάμου.
Μετά από πολύ ψάξιμο, πριν φτάσουμε στο Βερολίνο η παρέα αποφάσισε ότι αξίζει να αφιερώσουμε μια μέρα για την περιήγηση μας στα μουσεία που βρίσκονται σ αυτό το μοναδικό νησί. Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο παραλάβαμε την Κάρτα Βerlin welcome card που είχαμε προαγοράσει, για τις μεταφορές μας και τις εισόδους στα μουσεία για να μην έχουμε καθυστέρηση στις ουρές των εκδοτηρίων εισιτηρίων και να τώρα που βρισκόμαστε στο νησί. Για την επίσκεψη σας στο νησί επιλέξτε το λεωφορείο γραμμή 100 ή τον προαστιακό S.
Θα σας προετοιμάζω λέγοντας ότι πρέπει να επισκεφτείτε όλα τα μουσεία, μην τα χάσετε, γιατί πραγματικά αξίζουν, να έχετε υπομονή στις ουρές κατά την είσοδό σας σε κάθε μουσείο, είναι ξεχωριστή και μπαίνουν λίγα άτομα κάθε φορά, να φοράτε παπούτσια κατάλληλα για περπάτημα γιατί θα διανύσετε πολλά χιλιόμετρα μέσα στα μουσεία, θα ανεβείτε και θα κατεβείτε πολλές σκάλες, μπουφάν και τσάντες να τα κλειδώνεται στα lockers που υπάρχουν σε κάθε μουσείο, κάθε φορά, φωτογραφικές μηχανές και κινητά επιτρέπονται μην τα αφήσετε κλειδωμένα στις θυρίδες και χάσετε την ευκαιρία να αποτυπώσετε μοναδικές εικόνες, δεν επιτρέπετε φυσικά η φωτογράφιση με φλας, να φοράτε ελαφρά ρούχα γιατί έχει ζέστη μέσα στις αίθουσες και να παίρνετε ακουστικά για την ξενάγηση, ειδικά στο Μουσείο Περγάμου υπάρχει και στα ελληνικά!!!! τα οποία στο τέλος επιστρέφονται και να μην βάζετε το μηχάνημα της ξενάγησης μαζί με το κινητό σας γιατί αποσυντονίζεται και πρέπει να πάτε να το αλλάζετε συχνά.
Θα χρειαστείτε αρκετές ώρες για να δείτε όλα τα εκθέματα, υπολόγισα 2 με 2,30 ώρες σε κάθε μουσείο και κάποια τα είδαμε πιο γρήγορα για να προλάβουμε.
Βρεθείτε εκεί στις 10 το πρωί (είναι η ώρα που ανοίγουν) για να τελειώσετε νωρίς το απόγευμα (κλείνουν στις 6) και να κάνετε μια βόλτα κατά μήκος του ποταμού Spree για να θαυμάσετε και εξωτερικά τα κτίρια, όσο είναι ακόμα μέρα.
Θα ξεκινήσουμε με το πιο ενδιαφέρον το Μουσείο της Περγάμου (Pergamonmuseum). Για το όνομά του, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι το πήρε από την ελληνική πόλη στα παράλια της Μικράς Ασίας, την αρχαία Πέργαμο. Από τα πρώτα και σημαντικά εκθέματα του ο βωμός του Δια, φερμένος από την Πέργαμο που δυστυχώς σήμερα δεν μπορέσαμε να τον δούμε, διότι στην πτέρυγα που βρίσκεται γίνονται εργασίες αναστήλωσης και συντήρησης, οι οποίες τελειώνουν το 2020!!!!!
Άνοιξε τις πόρτες του το 1930, το μουσείο είναι χωρισμένο σε τρεις ενότητες με αρχαιολογικά ευρήματα-θησαυρούς, τεράστιου μεγέθους (ύψους και πλάτους) και σημαντικής αρχαιολογικής αξίας που "αγοράστηκαν" από τους Γερμανούς και σήμερα κοσμούν αυτό το υπέροχο μουσείο. Ανεβαίνουμε από την σκάλα στον πρώτο όροφο και βλέπουμε την Πύλη Ιστάρ. Αποτελούσε την 8η πύλη στα εσωτερικά τείχη, στην αρχαία Βαβυλώνα, χτίστηκε το 575 π.χ. την εποχή του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα και ήταν αφιερωμένη στην θεά Ισάρ, θεά της γονιμότητας και του έρωτα.
Στο μουσείο βλέπουμε την δεύτερη πύλη, ύψους 14 μέτρων και μήκους 30 μέτρων, η πρώτη ήταν μεγαλύτερη και δεν χωρούσε να στηθεί μέσα στο μουσείο (υπάρχουν όμως όλα τα υλικά της, μέσα σε κιβώτια στις αποθήκες του μουσείου, ενώ κάποια μικρά τμήματα της δόθηκαν για να κοσμήσουν και άλλα μουσεία του κόσμου).
Αυτή την πύλη Ισάρ και την οδό της Λιτανείας που έχουμε την τύχη να περπατάμε και εμείς, πέρασε και ο Μέγας Αλέξανδρος όταν έφτασε στην Βαβυλώνα, στο σημερινό Ιράκ.
Χτισμένη με μπλε τούβλα, από ημιπολύτιμους λίθους λάπις λάζουλις, (η εξόρυξη τους γινόταν στην μέση Ανατολή από το Αφγανιστάν μέχρι την Κασπία θάλασσα) είναι διακοσμημένη με λιοντάρια, δράκους και βόδια αφιερωμένα στον θεό Μαντρούκ, είναι ένα μεγαλειώδης μνημείο που το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το θαυμάσεις, να σκεφτείς πως θα ήταν στον φυσικό του χώρο και να συνεχίσεις στην επόμενη αίθουσα που το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο......
Η αγορά της Μιλήτου, μια διώροφη αγορά στο κέντρο της Μιλήτου, όπου οι επιγραφές που βρέθηκαν μαρτυρούν την ελληνικότητα του μνημείου, όταν κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, διακοσμήθηκε με ρωμαϊκά αγάλματα σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό λόγω του ύψους, είναι πάνω από 16 μέτρα, στον εσωτερικό χώρο του μουσείου όπου βρίσκεται.
Θέλουν να το εντάσσουν στην Ρωμαϊκή πτέρυγα του μουσείου, αλλά εμείς ξέρουμε την αλήθεια και φυσικά ξέρουμε ότι και αυτό αγοράστηκε από τους Γερμανούς "πληρώνοντας" αρκετά χρήματα στους Τούρκους......
Συνεχίζουμε το ταξίδι στους πολιτισμούς, στο Μουσείο Μέσης Ανατολής, στις αίθουσες με τα εκθέματα από την Μεσοποταμία, Ασσυρία και την Ανατολία (Περσία, τη Συρία και την Παλαιστίνη ), αίθουσες με ασσυριακούς τύμβους, πλάκες με ασσυριακή γραφή από το ανάκτορο του Δαρείου στα Σούσα, γλυπτά από την Μεσοποταμία, διάφορα αντικείμενα, κοσμήματα, κοσμούν αυτό το τμήμα του μουσείου, ακολουθούν σε ιδιαίτερη αίθουσα οι βασιλικοί τάφοι (assyrian tombs). Σ΄αυτό το μουσείο ανήκει και η πύλη της Ιστάρ και η οδός της Λιτανείας.
Συνεχίζουμε στον δεύτερό όροφο, στο μουσείο Ισλαμικής τέχνης, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ολοκληρωμένα μουσεία του κόσμου, αυτής της τέχνης. Υπάρχουν εκθέματα από τον 7ο ως και τον 19ο αιώνα.
Εντυπωσιακό το δωμάτιο από το Χαλέπι (The room from Aleppo),του 17ου αιώνα. Πρόκειται για την αίθουσα υποδοχής, του σπιτιού ενός πλουσίου, χριστιανού εμπόρου από το Χαλέπι της Συρίας. Εντύπωση προκαλούν τα ζωγραφισμένα με έντονα χρώματα, ξύλα με τα οποία είναι επενδυμένο.
Στην συνέχεια θαυμάσαμε υπέροχα χαλιά από το Ιράν, την Αίγυπτο, τον Καύκασο, τις περιοχές της Τουρκίας με υπέροχα χρώματα και σχέδια. Για να σας πω την αμαρτία μου σκέφτηκα ότι αν ήταν εδώ η Μοιραράκη θα έκανε τέλειες πωλήσεις......
Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε το τμήμα του μουσείου, που φιλοξενεί ένα μεγάλο κομμάτι του ανακτόρου της Μσχάτα από την έρημο της Ιορδανίας. Ένα παλάτι που δεν τέλειωσε πότε, όμως ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίντ Β΄ δώρισε ένα τμήμα της πρόσοψής του, στον Γερμανό αυτοκράτορα Κάιζερ Γουλιέλμο Β΄, το 1903, όταν άρχισαν στην περιοχή έργα για την κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου, φοβούμενος ότι τα υλικά του παλατιού θα χρησιμοποιηθούν για το έργο και θα αφανιστεί το παλάτι, ένα τμήμα του παλατιού παραμένει σήμερα στον φυσικό του χώρο, μάλλον την γλύτωσε.....
Τεράστια η πρόσοψη σε όγκο και ύψος ( μήκος 33 μέτρα και ύψος 5 μέτρων ) με περίτεχνα ασβεστολιθικά ανάγλυφα επάνω της, που αναπαριστούν λουλούδια ,ζώα, πτηνά και γεωμετρικά σχήματα , αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ισλαμικής τέχνης που προκαλεί μόνο θαυμασμό.
Το μυαλό μου αρχίζει να ζαλίζεται, σκέφτομαι το μέγεθος και την κατασκευή του μουσείου, που φιλοξενεί αυτά τα τεράστια εκθέματα-μνημεία, σκέφτομαι τις ανακαινίσεις που γίνονται και τις αποθήκες γεμάτες με κιβώτια, με τα μνημεία και τα έργα τέχνης που κάποια στιγμή θα δουν το φως μακριά από τις χώρες τους.
Επειδή δεν ξέρω αν θα καταφέρω να δω όλο τον κόσμο και τα μνημεία του, εδώ θα δικαιολογήσω εν μέρει, την τακτική των "αγορών" και των "δωρεών" προς τους Γερμανούς και άλλους λαούς, γιατί έχουμε πραγματικά την τύχη να βλέπουμε σε κάποια μουσεία, μνημεία, καλοσυντηρημένα και προστατευμένα που σε άλλη περίπτωση ίσως οι λαοί από μόνοι τους και για διαφόρους λόγους, να μην κατάφερναν να τα προστατεύσουν και εμείς δεν θα είχαμε την δυνατότητα να θαυμάσουμε.
Βέβαια για να μην παρεξηγηθώ θα ξαναπώ ότι η θέση των μνημείων είναι στο φυσικό τους περιβάλλον, εκεί όπου γεννήθηκαν .......
Με άριστες εντυπώσεις από το Μουσείο της Περγάμου, συνεχίζουμε στο δεύτερο κατά σειρά προτίμησης μας, στο μουσείο Neues Museum ή Νέο Μουσείο.
Εδώ θαυμάζουμε τις συλλογές της αρχαίας αιγυπτιακής τέχνης και άλλα διάσημα έργα.
Θαυμασμό προκαλεί η προτομή της βασίλισσας Νεφερτίτης, ένα έργο τέχνης που αναδεικνύει την γυναίκεια ομορφιά, ανακαλύφτηκε το 1912, όταν ο Γερμανός αρχαιολόγος Μπόρχαρντην την βρήκε στις ανασκαφές που έκανε στη θέση Τελ Ελ Αμάρνα, στις όχθες του Νείλου, στα ερείπια της πρωτεύουσας Ακετατόν. Ο Φαραώ Ακενατόν ήταν ο σύζυγος της Νεφερτίτης, βασίλεψε στην Αίγυπτο μέχρι το 1336 π.Χ. και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, όπως και η βασίλισσα Νεφερτίτη.
Λέγεται ότι ο καλλιτέχνης Thutmose που έκανε την προτομή ήταν ο εραστής της, η προτομή βρέθηκε στο εργαστήριο του.
Το ένα μάτι της, λείπει από τη θέση του.
Μερικοί υποστηρίζουν, ότι δε φτιάχτηκε ποτέ από τον καλλιτέχνη, που άφησε την προτομή μισοτελειωμένη, χολωμένος, επειδή η βασίλισσα του ζήτησε να χωρίσουν.
Άλλοι, πάλι, λένε, ότι η θέση που βρέθηκε αυτή η προτομή, πεταμένη μέσα στο εργαστήριο, υποδηλώνει κάποιο καυγά που προηγήθηκε, πιθανόν όταν οι πάντες εγκατέλειπαν αυτή την πόλη, την Ακετατόν, την ώρα που η εξουσία του Φαραώ Ακενατόν είχε καταρρεύσει και ο ίδιος ήταν ήδη άφαντος. Αυτή την ώρα, η βασίλισσα εμφανίζεται να καυγαδίζει με τον ερωμένο της, η αιτία του καυγά, παραμένει άγνωστη σε αυτή την εκδοχή, όμως, ο αγανακτισμένος γλύπτης, μοιάζει να εκδικείται την βασίλισσα-ερωμένη, βγάζοντας το μάτι της προτομής, που την απεικονίζει και ταυτόχρονα ενός αριστουργήματος που είχε φτιάξει ο ίδιος!
Εδώ θα μείνετε για λίγα λεπτά της ώρας ακούνητοι και άφωνοι και θα θαυμάσετε την ομορφιά και την τελειότητα της βασίλισσας με τον μακρύ λαιμό και το αψεγάδιαστο πρόσωπο, είναι σαν βλέπετε ένα πρόσωπο τόσο ζωντανό, τόσο φρέσκο, τόσο όμορφο ,τόσο τέλειο!!!!!!! Φυσικά απαγορεύονται οι φωτογραφίες, μην τολμήσετε υπάρχουν τριγύρω φύλακες (οι δικές μου είναι από την αφίσα που βρίσκεται έξω από το μουσείο).
Η βασίλισσα Νεφερτίτη "αγοράστηκε" από τους Γερμανούς κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και παρά τις προσπάθειες της Αιγύπτου να επιστρέψει στον τόπο της, αυτό δεν στάθηκε δυνατό!!! κάτι μου θυμίζει αυτό.....
Αγάλματα μεγάλα, αγαλματίδια μικρού μεγέθους, προτομές Φαραώ, πάπυροι, σαρκοφάγοι, μούμιες και σκελετοί, ανάγλυφες επιγραφές με ιερογλυφικά, γεμίζουν τις αίθουσες του αιγυπτιακού Μουσείου στο Βερολίνο και σε βάζουν στο πνεύμα της εποχής των Φαραώ.
Μια ανάσα και ένα τσιγάρο στα γρήγορα και συνεχίζουμε....
Σειρά έχουν τα Altes Museum ή Παλαιό Μουσείο και η και η Alte Nationalgalerie ή Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη
Εδώ φιλοξενούνται συλλογές κυρίως Γερμανών ζωγράφων του 19 ου αιώνα. Πολλά έργα του σημαντικού Γερμανού Ζωγράφου Αdolf von Menzel εκτίθενται εδώ, όπως και έργα του Caspar David Friedrich, του Max Liebermann και άλλων.
Σημαντικά έργα της συλλογής το ''Ιn the conservatoty" του Edouard Manet,
και το "Summer" του Claude Monet που ανήκουν στην ιμπρεσιονιστική σχολή ζωγράφων.
Υπάρχει επίσης μια σημαντική συλλογή με έργα γλυπτών όπως το γνωστό γλυπτό των πριγκιπισσών luise kai Frederike της Πρωσίας του Johann Gottfried Schadow.
Εκπληκτικό το κτήριο που φιλοξενεί μεγάλη συλλογή από πίνακες, με μεγάλες μαρμάρινες σκάλες και ωραίες αίθουσες άλλα η ώρα περνάει πολύ γρήγορα και μένει να επισκεφτούμε το τελευταίο μουσείο για σήμερα το Bode-Museum ή Μουσείο Μπόντ.
Το αφήσαμε τελευταίο γιατί βρίσκεται στο βορινότερο άκρο εκεί που χωρίζει ο ποταμός srpee σε δυο ποταμούς και δημιουργείται το νησί των Μουσείων.
Ένα ανακαινισμένο κτήριο, με μια υπέροχη αίθουσα υποδοχής με τρούλο και μεγάλες μαρμάρινες σκάλες που οδηγούν στις αίθουσες με τα σημαντικά έργα της βυζαντινής τέχνης, της αναγέννησης, του μεσαίωνα, του μπαρόκ και της γοτθικής τέχνης. Πραγματικά αξίζει τον κόπο να τις εξερευνήσετε όλες .
Στην αίθουσα υποδοχής έκπληξη αποτελεί το έργο του εικαστικού Νικόλαους Εμπερστάλερ, ένα κουτί με ένα ξύλινο γουρούνι στο εσωτερικό του που κατασπαράζει χρήματα. Μάλιστα ο καλλιτέχνης του έδωσε και όνομα λέγεται, σύμφωνα με την έρευνα που έκανα όταν γύρισα στην Ελλάδα «Μarie Cochon».
Συμβολίζει την απληστία και είναι ένας πρωτότυπος τρόπος για να στηλιτεύσει τη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με το χρήμα. Αφού το περιέφερε στους δρόμους του Βερολίνου σήμερα η «Μarie Cochon» βρήκε στέγη στην αίθουσα υποδοχής του Μουσείου Μποντ, στο Νησί των Μουσείων στο Βερολίνο, χωρίς να έχει σχέση με τα υπόλοιπα εκθέματα του μουσείου.
Προσωπικά κουράστηκα πάρα πολύ, κλείνω σχεδόν 8 ώρες περιήγησης στο νησί, ανέβηκα και κατέβηκα αμέτρητα σκαλιά, περπάτησα χιλιόμετρα μέσα στις αίθουσες, με πολύ μικρές διακοπές για ξεκούραση αλλά είμαι γεμάτη με υπέροχες εικόνες από όσα είδα και τώρα ανυπομονώ να βγω για να πιω έναν ωραίο καφέ στις όχθες του ποταμού Spree και να θαυμάσω τα κτήρια των μουσείων εξωτερικά και μάλιστα την ώρα που ήλιος αρχίζει να δύει.
Υπέροχη η βόλτα κατά μήκος του ποταμού, εξωτερικά τα κτήρια είναι αριστουργήματα και επιβλητικά και μέσα τους κρύβουν θησαυρούς, υπέροχος και ο καθεδρικός ναός BERLINER DOM,
χτίστηκε από το 1894 ως το 1905 όταν με διαταγή του Γουλιέλμου Β΄ καταστράφηκε αυτός που προϋπήρχε και κτίστηκε ο καινούργιος. Σχεδιαστής ο Julius Raschdoroff, ο ναός έγινε σε ρυθμό μπαρόκ με αναγεννησιακή ιταλική επιρροή. Το μήκος του 114 μέτρα και το πλάτος του 73 μέτρα και το ύψος του 116 μέτρα. Υπέστη μεγάλες καταστροφές στις 24 Μαΐου του 1944, κατά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο από τους βομβαρδισμούς όπως και όλα τα κτήρια-μουσεία του νησιού.
Αργότερα τοποθέτησαν μια οροφή στον ναό για να προστατεύσουν το εσωτερικό του, που καταστράφηκε από την φωτιά που προκάλεσαν οι βόμβες και παρά τα σχέδια της κυβέρνησης της Ανατολικής Γερμανίας για κατεδάφιση του, από το 1975 ξεκίνησε η ανακατασκευή του και το 1993 λειτούργησε ξανά. Ο ναός μπορεί να λέγεται καθεδρικός δεν υπήρξε όμως ποτέ η έδρα του επισκόπου της Ευαγγελικής εκκλησίας.
Ξεχωρίζουν το τεράστιο εκκλησιαστικό όργανο και οι σαρκοφάγοι επιφανών Γερμανών που υπάρχουν στο εσωτερικό του Ναού. Επίσης θα δείτε πολλές παλιές φωτογραφίες και μακέτες από την περίοδο ανακατασκευής του ναού. Εντύπωση προκαλεί ο θόλος και οι τοιχογραφίες του. Για να τον επισκεφτείτε θα πληρώσετε εισιτήριο 7 ευρώ, λειτουργεί τις καθημερινές από τις 9 το πρωί ως τις 8 το βράδυ ενώ τις Κυριακές από τις 12 ως τις 8 .
Φυσικά μια στάση για καφέ είναι απαραίτητη για να πάρουμε δυνάμεις και επειδή οι μύτες μας έσπασαν από την μυρουδιά πήραμε στο χέρι και ένα currywurst με pommes frites δηλαδή ένα λουκάνικο με κέτσαπ και κάρυ και τηγανητές πατάτες, για την κουζίνα και τι να φας στο Βερολίνο, θα σου τα γράψω σε άλλο post, μην βιάζεσαι .....
Σήμερα η μέρα μας ήταν γεμάτη, κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι στους αιώνες που περάσαν, στους πολιτισμούς και τις τέχνες που σημάδεψαν την ιστορία και την εξέλιξη του πλανήτη μας. Αν και είμαστε κατάκοποι συνεχίζουμε ......
Το νησί των Μουσείων (Museumsinsel) είναι ένα τεχνητό νησί, βρίσκεται στο κέντρο του Βερολίνου μεταξύ των ποταμών Spree και Kupfergraben. Στο βόρειο άκρο του, βρίσκονται τα 5 σημαντικά μουσεία. Η ιδέα για την ίδρυση των μουσείων στο νησί ξεκίνησε το 1841 από τον Φρειδερίκο Αύγουστο Στουτέλ.
Από το 1999 τα μουσεία που βρίσκονται στο νησί έχουν ανακηρυχτεί από την UNESCO, μνημείο παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς.
Τα μουσεία που θα επισκεφτούμε είναι
το Altes Museum ή Παλαιό Μουσείο
το Neues Museum ή Νέο Μουσείο
Alte Nationalgalerie ή Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη
το Bode-Museum ή Μουσείο Μπόντ
και το πιο ενδιαφέρον κατά την άποψή μου το Pergamonmuseum, το Μουσείου Περγάμου.
Μετά από πολύ ψάξιμο, πριν φτάσουμε στο Βερολίνο η παρέα αποφάσισε ότι αξίζει να αφιερώσουμε μια μέρα για την περιήγηση μας στα μουσεία που βρίσκονται σ αυτό το μοναδικό νησί. Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο παραλάβαμε την Κάρτα Βerlin welcome card που είχαμε προαγοράσει, για τις μεταφορές μας και τις εισόδους στα μουσεία για να μην έχουμε καθυστέρηση στις ουρές των εκδοτηρίων εισιτηρίων και να τώρα που βρισκόμαστε στο νησί. Για την επίσκεψη σας στο νησί επιλέξτε το λεωφορείο γραμμή 100 ή τον προαστιακό S.
Θα σας προετοιμάζω λέγοντας ότι πρέπει να επισκεφτείτε όλα τα μουσεία, μην τα χάσετε, γιατί πραγματικά αξίζουν, να έχετε υπομονή στις ουρές κατά την είσοδό σας σε κάθε μουσείο, είναι ξεχωριστή και μπαίνουν λίγα άτομα κάθε φορά, να φοράτε παπούτσια κατάλληλα για περπάτημα γιατί θα διανύσετε πολλά χιλιόμετρα μέσα στα μουσεία, θα ανεβείτε και θα κατεβείτε πολλές σκάλες, μπουφάν και τσάντες να τα κλειδώνεται στα lockers που υπάρχουν σε κάθε μουσείο, κάθε φορά, φωτογραφικές μηχανές και κινητά επιτρέπονται μην τα αφήσετε κλειδωμένα στις θυρίδες και χάσετε την ευκαιρία να αποτυπώσετε μοναδικές εικόνες, δεν επιτρέπετε φυσικά η φωτογράφιση με φλας, να φοράτε ελαφρά ρούχα γιατί έχει ζέστη μέσα στις αίθουσες και να παίρνετε ακουστικά για την ξενάγηση, ειδικά στο Μουσείο Περγάμου υπάρχει και στα ελληνικά!!!! τα οποία στο τέλος επιστρέφονται και να μην βάζετε το μηχάνημα της ξενάγησης μαζί με το κινητό σας γιατί αποσυντονίζεται και πρέπει να πάτε να το αλλάζετε συχνά.
Θα χρειαστείτε αρκετές ώρες για να δείτε όλα τα εκθέματα, υπολόγισα 2 με 2,30 ώρες σε κάθε μουσείο και κάποια τα είδαμε πιο γρήγορα για να προλάβουμε.
Βρεθείτε εκεί στις 10 το πρωί (είναι η ώρα που ανοίγουν) για να τελειώσετε νωρίς το απόγευμα (κλείνουν στις 6) και να κάνετε μια βόλτα κατά μήκος του ποταμού Spree για να θαυμάσετε και εξωτερικά τα κτίρια, όσο είναι ακόμα μέρα.
Θα ξεκινήσουμε με το πιο ενδιαφέρον το Μουσείο της Περγάμου (Pergamonmuseum). Για το όνομά του, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι το πήρε από την ελληνική πόλη στα παράλια της Μικράς Ασίας, την αρχαία Πέργαμο. Από τα πρώτα και σημαντικά εκθέματα του ο βωμός του Δια, φερμένος από την Πέργαμο που δυστυχώς σήμερα δεν μπορέσαμε να τον δούμε, διότι στην πτέρυγα που βρίσκεται γίνονται εργασίες αναστήλωσης και συντήρησης, οι οποίες τελειώνουν το 2020!!!!!
Άνοιξε τις πόρτες του το 1930, το μουσείο είναι χωρισμένο σε τρεις ενότητες με αρχαιολογικά ευρήματα-θησαυρούς, τεράστιου μεγέθους (ύψους και πλάτους) και σημαντικής αρχαιολογικής αξίας που "αγοράστηκαν" από τους Γερμανούς και σήμερα κοσμούν αυτό το υπέροχο μουσείο. Ανεβαίνουμε από την σκάλα στον πρώτο όροφο και βλέπουμε την Πύλη Ιστάρ. Αποτελούσε την 8η πύλη στα εσωτερικά τείχη, στην αρχαία Βαβυλώνα, χτίστηκε το 575 π.χ. την εποχή του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα και ήταν αφιερωμένη στην θεά Ισάρ, θεά της γονιμότητας και του έρωτα.
Στο μουσείο βλέπουμε την δεύτερη πύλη, ύψους 14 μέτρων και μήκους 30 μέτρων, η πρώτη ήταν μεγαλύτερη και δεν χωρούσε να στηθεί μέσα στο μουσείο (υπάρχουν όμως όλα τα υλικά της, μέσα σε κιβώτια στις αποθήκες του μουσείου, ενώ κάποια μικρά τμήματα της δόθηκαν για να κοσμήσουν και άλλα μουσεία του κόσμου).
Αυτή την πύλη Ισάρ και την οδό της Λιτανείας που έχουμε την τύχη να περπατάμε και εμείς, πέρασε και ο Μέγας Αλέξανδρος όταν έφτασε στην Βαβυλώνα, στο σημερινό Ιράκ.
Χτισμένη με μπλε τούβλα, από ημιπολύτιμους λίθους λάπις λάζουλις, (η εξόρυξη τους γινόταν στην μέση Ανατολή από το Αφγανιστάν μέχρι την Κασπία θάλασσα) είναι διακοσμημένη με λιοντάρια, δράκους και βόδια αφιερωμένα στον θεό Μαντρούκ, είναι ένα μεγαλειώδης μνημείο που το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το θαυμάσεις, να σκεφτείς πως θα ήταν στον φυσικό του χώρο και να συνεχίσεις στην επόμενη αίθουσα που το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο......
Η αγορά της Μιλήτου, μια διώροφη αγορά στο κέντρο της Μιλήτου, όπου οι επιγραφές που βρέθηκαν μαρτυρούν την ελληνικότητα του μνημείου, όταν κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, διακοσμήθηκε με ρωμαϊκά αγάλματα σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό λόγω του ύψους, είναι πάνω από 16 μέτρα, στον εσωτερικό χώρο του μουσείου όπου βρίσκεται.
Θέλουν να το εντάσσουν στην Ρωμαϊκή πτέρυγα του μουσείου, αλλά εμείς ξέρουμε την αλήθεια και φυσικά ξέρουμε ότι και αυτό αγοράστηκε από τους Γερμανούς "πληρώνοντας" αρκετά χρήματα στους Τούρκους......
Συνεχίζουμε το ταξίδι στους πολιτισμούς, στο Μουσείο Μέσης Ανατολής, στις αίθουσες με τα εκθέματα από την Μεσοποταμία, Ασσυρία και την Ανατολία (Περσία, τη Συρία και την Παλαιστίνη ), αίθουσες με ασσυριακούς τύμβους, πλάκες με ασσυριακή γραφή από το ανάκτορο του Δαρείου στα Σούσα, γλυπτά από την Μεσοποταμία, διάφορα αντικείμενα, κοσμήματα, κοσμούν αυτό το τμήμα του μουσείου, ακολουθούν σε ιδιαίτερη αίθουσα οι βασιλικοί τάφοι (assyrian tombs). Σ΄αυτό το μουσείο ανήκει και η πύλη της Ιστάρ και η οδός της Λιτανείας.
Συνεχίζουμε στον δεύτερό όροφο, στο μουσείο Ισλαμικής τέχνης, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ολοκληρωμένα μουσεία του κόσμου, αυτής της τέχνης. Υπάρχουν εκθέματα από τον 7ο ως και τον 19ο αιώνα.
Εντυπωσιακό το δωμάτιο από το Χαλέπι (The room from Aleppo),του 17ου αιώνα. Πρόκειται για την αίθουσα υποδοχής, του σπιτιού ενός πλουσίου, χριστιανού εμπόρου από το Χαλέπι της Συρίας. Εντύπωση προκαλούν τα ζωγραφισμένα με έντονα χρώματα, ξύλα με τα οποία είναι επενδυμένο.
Στην συνέχεια θαυμάσαμε υπέροχα χαλιά από το Ιράν, την Αίγυπτο, τον Καύκασο, τις περιοχές της Τουρκίας με υπέροχα χρώματα και σχέδια. Για να σας πω την αμαρτία μου σκέφτηκα ότι αν ήταν εδώ η Μοιραράκη θα έκανε τέλειες πωλήσεις......
Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε το τμήμα του μουσείου, που φιλοξενεί ένα μεγάλο κομμάτι του ανακτόρου της Μσχάτα από την έρημο της Ιορδανίας. Ένα παλάτι που δεν τέλειωσε πότε, όμως ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίντ Β΄ δώρισε ένα τμήμα της πρόσοψής του, στον Γερμανό αυτοκράτορα Κάιζερ Γουλιέλμο Β΄, το 1903, όταν άρχισαν στην περιοχή έργα για την κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου, φοβούμενος ότι τα υλικά του παλατιού θα χρησιμοποιηθούν για το έργο και θα αφανιστεί το παλάτι, ένα τμήμα του παλατιού παραμένει σήμερα στον φυσικό του χώρο, μάλλον την γλύτωσε.....
Τεράστια η πρόσοψη σε όγκο και ύψος ( μήκος 33 μέτρα και ύψος 5 μέτρων ) με περίτεχνα ασβεστολιθικά ανάγλυφα επάνω της, που αναπαριστούν λουλούδια ,ζώα, πτηνά και γεωμετρικά σχήματα , αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ισλαμικής τέχνης που προκαλεί μόνο θαυμασμό.
Το μυαλό μου αρχίζει να ζαλίζεται, σκέφτομαι το μέγεθος και την κατασκευή του μουσείου, που φιλοξενεί αυτά τα τεράστια εκθέματα-μνημεία, σκέφτομαι τις ανακαινίσεις που γίνονται και τις αποθήκες γεμάτες με κιβώτια, με τα μνημεία και τα έργα τέχνης που κάποια στιγμή θα δουν το φως μακριά από τις χώρες τους.
Επειδή δεν ξέρω αν θα καταφέρω να δω όλο τον κόσμο και τα μνημεία του, εδώ θα δικαιολογήσω εν μέρει, την τακτική των "αγορών" και των "δωρεών" προς τους Γερμανούς και άλλους λαούς, γιατί έχουμε πραγματικά την τύχη να βλέπουμε σε κάποια μουσεία, μνημεία, καλοσυντηρημένα και προστατευμένα που σε άλλη περίπτωση ίσως οι λαοί από μόνοι τους και για διαφόρους λόγους, να μην κατάφερναν να τα προστατεύσουν και εμείς δεν θα είχαμε την δυνατότητα να θαυμάσουμε.
Βέβαια για να μην παρεξηγηθώ θα ξαναπώ ότι η θέση των μνημείων είναι στο φυσικό τους περιβάλλον, εκεί όπου γεννήθηκαν .......
Με άριστες εντυπώσεις από το Μουσείο της Περγάμου, συνεχίζουμε στο δεύτερο κατά σειρά προτίμησης μας, στο μουσείο Neues Museum ή Νέο Μουσείο.
Εδώ θαυμάζουμε τις συλλογές της αρχαίας αιγυπτιακής τέχνης και άλλα διάσημα έργα.
Θαυμασμό προκαλεί η προτομή της βασίλισσας Νεφερτίτης, ένα έργο τέχνης που αναδεικνύει την γυναίκεια ομορφιά, ανακαλύφτηκε το 1912, όταν ο Γερμανός αρχαιολόγος Μπόρχαρντην την βρήκε στις ανασκαφές που έκανε στη θέση Τελ Ελ Αμάρνα, στις όχθες του Νείλου, στα ερείπια της πρωτεύουσας Ακετατόν. Ο Φαραώ Ακενατόν ήταν ο σύζυγος της Νεφερτίτης, βασίλεψε στην Αίγυπτο μέχρι το 1336 π.Χ. και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, όπως και η βασίλισσα Νεφερτίτη.
Λέγεται ότι ο καλλιτέχνης Thutmose που έκανε την προτομή ήταν ο εραστής της, η προτομή βρέθηκε στο εργαστήριο του.
Το ένα μάτι της, λείπει από τη θέση του.
Μερικοί υποστηρίζουν, ότι δε φτιάχτηκε ποτέ από τον καλλιτέχνη, που άφησε την προτομή μισοτελειωμένη, χολωμένος, επειδή η βασίλισσα του ζήτησε να χωρίσουν.
Άλλοι, πάλι, λένε, ότι η θέση που βρέθηκε αυτή η προτομή, πεταμένη μέσα στο εργαστήριο, υποδηλώνει κάποιο καυγά που προηγήθηκε, πιθανόν όταν οι πάντες εγκατέλειπαν αυτή την πόλη, την Ακετατόν, την ώρα που η εξουσία του Φαραώ Ακενατόν είχε καταρρεύσει και ο ίδιος ήταν ήδη άφαντος. Αυτή την ώρα, η βασίλισσα εμφανίζεται να καυγαδίζει με τον ερωμένο της, η αιτία του καυγά, παραμένει άγνωστη σε αυτή την εκδοχή, όμως, ο αγανακτισμένος γλύπτης, μοιάζει να εκδικείται την βασίλισσα-ερωμένη, βγάζοντας το μάτι της προτομής, που την απεικονίζει και ταυτόχρονα ενός αριστουργήματος που είχε φτιάξει ο ίδιος!
Εδώ θα μείνετε για λίγα λεπτά της ώρας ακούνητοι και άφωνοι και θα θαυμάσετε την ομορφιά και την τελειότητα της βασίλισσας με τον μακρύ λαιμό και το αψεγάδιαστο πρόσωπο, είναι σαν βλέπετε ένα πρόσωπο τόσο ζωντανό, τόσο φρέσκο, τόσο όμορφο ,τόσο τέλειο!!!!!!! Φυσικά απαγορεύονται οι φωτογραφίες, μην τολμήσετε υπάρχουν τριγύρω φύλακες (οι δικές μου είναι από την αφίσα που βρίσκεται έξω από το μουσείο).
Η βασίλισσα Νεφερτίτη "αγοράστηκε" από τους Γερμανούς κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και παρά τις προσπάθειες της Αιγύπτου να επιστρέψει στον τόπο της, αυτό δεν στάθηκε δυνατό!!! κάτι μου θυμίζει αυτό.....
Αγάλματα μεγάλα, αγαλματίδια μικρού μεγέθους, προτομές Φαραώ, πάπυροι, σαρκοφάγοι, μούμιες και σκελετοί, ανάγλυφες επιγραφές με ιερογλυφικά, γεμίζουν τις αίθουσες του αιγυπτιακού Μουσείου στο Βερολίνο και σε βάζουν στο πνεύμα της εποχής των Φαραώ.
Μια ανάσα και ένα τσιγάρο στα γρήγορα και συνεχίζουμε....
Σειρά έχουν τα Altes Museum ή Παλαιό Μουσείο και η και η Alte Nationalgalerie ή Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη
Εδώ φιλοξενούνται συλλογές κυρίως Γερμανών ζωγράφων του 19 ου αιώνα. Πολλά έργα του σημαντικού Γερμανού Ζωγράφου Αdolf von Menzel εκτίθενται εδώ, όπως και έργα του Caspar David Friedrich, του Max Liebermann και άλλων.
Σημαντικά έργα της συλλογής το ''Ιn the conservatoty" του Edouard Manet,
και το "Summer" του Claude Monet που ανήκουν στην ιμπρεσιονιστική σχολή ζωγράφων.
Υπάρχει επίσης μια σημαντική συλλογή με έργα γλυπτών όπως το γνωστό γλυπτό των πριγκιπισσών luise kai Frederike της Πρωσίας του Johann Gottfried Schadow.
Εκπληκτικό το κτήριο που φιλοξενεί μεγάλη συλλογή από πίνακες, με μεγάλες μαρμάρινες σκάλες και ωραίες αίθουσες άλλα η ώρα περνάει πολύ γρήγορα και μένει να επισκεφτούμε το τελευταίο μουσείο για σήμερα το Bode-Museum ή Μουσείο Μπόντ.
Το αφήσαμε τελευταίο γιατί βρίσκεται στο βορινότερο άκρο εκεί που χωρίζει ο ποταμός srpee σε δυο ποταμούς και δημιουργείται το νησί των Μουσείων.
Ένα ανακαινισμένο κτήριο, με μια υπέροχη αίθουσα υποδοχής με τρούλο και μεγάλες μαρμάρινες σκάλες που οδηγούν στις αίθουσες με τα σημαντικά έργα της βυζαντινής τέχνης, της αναγέννησης, του μεσαίωνα, του μπαρόκ και της γοτθικής τέχνης. Πραγματικά αξίζει τον κόπο να τις εξερευνήσετε όλες .
Στην αίθουσα υποδοχής έκπληξη αποτελεί το έργο του εικαστικού Νικόλαους Εμπερστάλερ, ένα κουτί με ένα ξύλινο γουρούνι στο εσωτερικό του που κατασπαράζει χρήματα. Μάλιστα ο καλλιτέχνης του έδωσε και όνομα λέγεται, σύμφωνα με την έρευνα που έκανα όταν γύρισα στην Ελλάδα «Μarie Cochon».
Συμβολίζει την απληστία και είναι ένας πρωτότυπος τρόπος για να στηλιτεύσει τη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με το χρήμα. Αφού το περιέφερε στους δρόμους του Βερολίνου σήμερα η «Μarie Cochon» βρήκε στέγη στην αίθουσα υποδοχής του Μουσείου Μποντ, στο Νησί των Μουσείων στο Βερολίνο, χωρίς να έχει σχέση με τα υπόλοιπα εκθέματα του μουσείου.
Προσωπικά κουράστηκα πάρα πολύ, κλείνω σχεδόν 8 ώρες περιήγησης στο νησί, ανέβηκα και κατέβηκα αμέτρητα σκαλιά, περπάτησα χιλιόμετρα μέσα στις αίθουσες, με πολύ μικρές διακοπές για ξεκούραση αλλά είμαι γεμάτη με υπέροχες εικόνες από όσα είδα και τώρα ανυπομονώ να βγω για να πιω έναν ωραίο καφέ στις όχθες του ποταμού Spree και να θαυμάσω τα κτήρια των μουσείων εξωτερικά και μάλιστα την ώρα που ήλιος αρχίζει να δύει.
Υπέροχη η βόλτα κατά μήκος του ποταμού, εξωτερικά τα κτήρια είναι αριστουργήματα και επιβλητικά και μέσα τους κρύβουν θησαυρούς, υπέροχος και ο καθεδρικός ναός BERLINER DOM,
χτίστηκε από το 1894 ως το 1905 όταν με διαταγή του Γουλιέλμου Β΄ καταστράφηκε αυτός που προϋπήρχε και κτίστηκε ο καινούργιος. Σχεδιαστής ο Julius Raschdoroff, ο ναός έγινε σε ρυθμό μπαρόκ με αναγεννησιακή ιταλική επιρροή. Το μήκος του 114 μέτρα και το πλάτος του 73 μέτρα και το ύψος του 116 μέτρα. Υπέστη μεγάλες καταστροφές στις 24 Μαΐου του 1944, κατά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο από τους βομβαρδισμούς όπως και όλα τα κτήρια-μουσεία του νησιού.
Αργότερα τοποθέτησαν μια οροφή στον ναό για να προστατεύσουν το εσωτερικό του, που καταστράφηκε από την φωτιά που προκάλεσαν οι βόμβες και παρά τα σχέδια της κυβέρνησης της Ανατολικής Γερμανίας για κατεδάφιση του, από το 1975 ξεκίνησε η ανακατασκευή του και το 1993 λειτούργησε ξανά. Ο ναός μπορεί να λέγεται καθεδρικός δεν υπήρξε όμως ποτέ η έδρα του επισκόπου της Ευαγγελικής εκκλησίας.
Ξεχωρίζουν το τεράστιο εκκλησιαστικό όργανο και οι σαρκοφάγοι επιφανών Γερμανών που υπάρχουν στο εσωτερικό του Ναού. Επίσης θα δείτε πολλές παλιές φωτογραφίες και μακέτες από την περίοδο ανακατασκευής του ναού. Εντύπωση προκαλεί ο θόλος και οι τοιχογραφίες του. Για να τον επισκεφτείτε θα πληρώσετε εισιτήριο 7 ευρώ, λειτουργεί τις καθημερινές από τις 9 το πρωί ως τις 8 το βράδυ ενώ τις Κυριακές από τις 12 ως τις 8 .
Φυσικά μια στάση για καφέ είναι απαραίτητη για να πάρουμε δυνάμεις και επειδή οι μύτες μας έσπασαν από την μυρουδιά πήραμε στο χέρι και ένα currywurst με pommes frites δηλαδή ένα λουκάνικο με κέτσαπ και κάρυ και τηγανητές πατάτες, για την κουζίνα και τι να φας στο Βερολίνο, θα σου τα γράψω σε άλλο post, μην βιάζεσαι .....
Σήμερα η μέρα μας ήταν γεμάτη, κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι στους αιώνες που περάσαν, στους πολιτισμούς και τις τέχνες που σημάδεψαν την ιστορία και την εξέλιξη του πλανήτη μας. Αν και είμαστε κατάκοποι συνεχίζουμε ......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου