Σε προηγούμενη ανάρτηση σας υποσχέθηκα ότι θα συνεχίσουμε τις βόλτες, στην πόλη που μεγάλωσα και αγαπώ ,την Λάρισα, για την γνωρίσετε και εσείς.
Πρωτεύουσα της Θεσσαλίας με πληθυσμό 162.591 κάτοικους ,σύμφωνα με την απογραφή του 2011, αποτελεί εδώ και χρόνια εμπορικό, διοικητικό αλλά και συγκοινωνιακό κέντρο της Θεσσαλίας.
Tα αξιοθέατα της πόλης ,που αφορούν την αρχαία, ρωμαϊκή, βυζαντινή και Οθωμανική περίοδο, τα γνωρίσαμε με το προηγούμενο post (δείτε εδώ http://maria-tsil.blogspot.gr/2017/04/1_27.html ) σήμερα θα τριγυρίσουμε μαζί στα μνημεία της σύγχρονης ιστορίας της πόλης άλλα και στην Λάρισα του σήμερα, που μέρα με την μέρα αλλάζει και αναπτύσσεται.
Βόλτα στην περιοχή του Πηνειού !
Όλοι πιστεύω έχετε ακούσει το τραγούδι που τραγούδησε ο Σπύρος Ζαγοραίος.
Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό
Αν τυχόν και δεν με θέλεις,
'κει θα πέσω να πνιγώ......
Ο Πηνειός λοιπόν είναι το ποτάμι που διαρρέει την πόλη της Λάρισας και από την μια όχθη του, βρίσκεται το πάρκο του Αλκαζάρ και από την άλλη το φρούριο της πόλης και ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αχίλλειου, προστάτη της πόλης.
Το πάρκο του Αλκαζάρ ,σήμερα είναι τόπος αναψυχής για τους ντόπιους, οι όποιοι κάνουν τις βόλτες τους και αθλούνται στους πεζόδρομους και στα ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια του πάρκου μέσα στο πράσινο και δίπλα στο ποτάμι, κάνουν ποδήλατο στους ποδηλατοδρόμους, χαίρονται τους καλοκαιρινούς μήνες την δροσιά του πάρκου κάτω από τον παχύ ίσκιο των φυλλωμάτων των δένδρων καθισμένοι στα παγκάκια δίπλα στα συντριβάνια ή στα αναψυκτήρια του πάρκου και τα παιδιά παίζουν στις παιδικές χαρές. Επίσης υπάρχει ένα γήπεδο για όσους αγαπούν το γκολφ.
Στο πάρκο υπάρχει μια τεχνητή Λίμνη όπου μπορείς να κάνεις την βόλτα σου ή να καθίσεις στις όχθες της και να χαλαρώσεις.
Το πάρκο του Αλκαζάρ είναι το μέρος που έχει επισκεφτεί κάθε Λαρισαίος και όχι μόνο ,πολλές φορές στην ζωή του αφού η ιστορία του ξεκινάει από πολύ παλιά. Εδώ ήταν ο τόπος των ημερήσιων σχολικών εκδρομών, υπήρχαν από παλιά αναψυκτήρια με πολλές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και ζωολογικός κήπος ο όποιος σήμερα δεν υπάρχει.
Μέχρι το 1990 ήταν το μέρος που κάθε Σεπτέμβρη μετατρέπονταν σε μια μια μεγάλη εμποροπανήγυρη και ζωοπανήγυρη, το «Κουμπαζάρ» ένα έθιμο από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Έρχονταν έμποροι από όλη την Ελλάδα να εκθέσουν τις πραγματείες τους και τα ζωντανά και οι αγοροπωλησίες έδιναν και έπαιρναν. Στο κλείσιμο της εμποροπανήγυρις γίνονταν ιππικοί αγώνες.
Ακόμη έχω μνήμες από εκείνες τις ημέρες, ήταν τέλος του Σεπτέμβρη, άνοιγαν τα σχολεία και εμείς πηγαίναμε κάθε μέρα για να αγοράσουμε τα πρώτα λογοτεχνικά βιβλία, που έφερναν οι έμποροι από την Αθήνα, να παίξουμε στα παιχνίδια του μεγάλου λούνα παρκ που στήνονταν ειδικά για τις μέρες του παζαριού, να φάμε χαλβά Φαρσάλων από την 'Αγαπούλα' άλλα να φάμε και τα λουκάνικα αφού μας προκαλούσε η τσίκνα από τις πρόχειρα στημένες ψησταριές! Εκεί ξεκινούσαν και οι πρώτοι έρωτες της νέας σχολικής χρονιάς!! Αγοράζαμε τα πρώτα κάστανα αλλά και μαλλί τις γριάς! Ωραία χρόνια.
Μετά την απόφαση της δημοτικής αρχής για ανάπλαση της περιοχής σταμάτησε να γίνετε η εμποροπανήγυρη-το παζάρι της Λάρισας, στο πάρκο και σήμερα μεταφέρθηκε στην σκεπαστή αγορά της Νεάπολης χωρίς όμως να έχει την αίγλη και την ποιότητα της παλιάς.
Στο πάρκο βρίσκεται το Κηποθέατρο, ένα υπαίθριο θέατρο, όπου τους καλοκαιρινούς μήνες λαμβάνουν χώρα πολλές μουσικές συναυλίες, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις. Το Κηποθέατρο μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 2500 άτομα για να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις.
Το πάρκο φιλοξενεί πολλά αγάλματα ,γνωστών καλλιτεχνών. Πολύ γνωστό το Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, έργο του Λαρισαίου διάσημου γλύπτη , Φιλόλαου Τλούπα που φιλοτέχνησε το 1991 .
Δυστυχώς κάποιοι ανεγκέφαλοι, το έχουν ζωγραφίσει με γκράφιτι ενώ κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να διαρρήξουν το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης που υπήρχε κάτω από το γλυπτό και έτσι το μουσείο μεταφέρθηκε σε άλλο σημείο της πόλης, στην παλιά Πυριτιδαποθήκη, την όποια θα επισκεφτούμε άλλη φορά.
Δίπλα στο πάρκο, επί της οδού Κοζάνης, υπάρχει το γνωστό στους φίλαθλους Γήπεδο του Αλκαζάρ, το οποίο φιλοξένησε πολλούς σημαντικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες. Η λατρεία των Λαρισαίων για το ποδόσφαιρο και την ομάδα της την ΑΕΛ είναι γνωστή στο πανελλήνιο και μάλιστα η ΑΕΛ ήταν η πρώτη και μοναδική επαρχιακή ομάδα που την 1 Μαίου του 1988 κατέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πρωτεύουσα της Θεσσαλίας με πληθυσμό 162.591 κάτοικους ,σύμφωνα με την απογραφή του 2011, αποτελεί εδώ και χρόνια εμπορικό, διοικητικό αλλά και συγκοινωνιακό κέντρο της Θεσσαλίας.
Tα αξιοθέατα της πόλης ,που αφορούν την αρχαία, ρωμαϊκή, βυζαντινή και Οθωμανική περίοδο, τα γνωρίσαμε με το προηγούμενο post (δείτε εδώ http://maria-tsil.blogspot.gr/2017/04/1_27.html ) σήμερα θα τριγυρίσουμε μαζί στα μνημεία της σύγχρονης ιστορίας της πόλης άλλα και στην Λάρισα του σήμερα, που μέρα με την μέρα αλλάζει και αναπτύσσεται.
Βόλτα στην περιοχή του Πηνειού !
Όλοι πιστεύω έχετε ακούσει το τραγούδι που τραγούδησε ο Σπύρος Ζαγοραίος.
Στης Λαρίσης το ποτάμι
που το λένε Πηνειό
Αν τυχόν και δεν με θέλεις,
'κει θα πέσω να πνιγώ......
Ο Πηνειός λοιπόν είναι το ποτάμι που διαρρέει την πόλη της Λάρισας και από την μια όχθη του, βρίσκεται το πάρκο του Αλκαζάρ και από την άλλη το φρούριο της πόλης και ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αχίλλειου, προστάτη της πόλης.
Το πάρκο του Αλκαζάρ ,σήμερα είναι τόπος αναψυχής για τους ντόπιους, οι όποιοι κάνουν τις βόλτες τους και αθλούνται στους πεζόδρομους και στα ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια του πάρκου μέσα στο πράσινο και δίπλα στο ποτάμι, κάνουν ποδήλατο στους ποδηλατοδρόμους, χαίρονται τους καλοκαιρινούς μήνες την δροσιά του πάρκου κάτω από τον παχύ ίσκιο των φυλλωμάτων των δένδρων καθισμένοι στα παγκάκια δίπλα στα συντριβάνια ή στα αναψυκτήρια του πάρκου και τα παιδιά παίζουν στις παιδικές χαρές. Επίσης υπάρχει ένα γήπεδο για όσους αγαπούν το γκολφ.
Στο πάρκο υπάρχει μια τεχνητή Λίμνη όπου μπορείς να κάνεις την βόλτα σου ή να καθίσεις στις όχθες της και να χαλαρώσεις.
Το πάρκο του Αλκαζάρ είναι το μέρος που έχει επισκεφτεί κάθε Λαρισαίος και όχι μόνο ,πολλές φορές στην ζωή του αφού η ιστορία του ξεκινάει από πολύ παλιά. Εδώ ήταν ο τόπος των ημερήσιων σχολικών εκδρομών, υπήρχαν από παλιά αναψυκτήρια με πολλές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και ζωολογικός κήπος ο όποιος σήμερα δεν υπάρχει.
Μέχρι το 1990 ήταν το μέρος που κάθε Σεπτέμβρη μετατρέπονταν σε μια μια μεγάλη εμποροπανήγυρη και ζωοπανήγυρη, το «Κουμπαζάρ» ένα έθιμο από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Έρχονταν έμποροι από όλη την Ελλάδα να εκθέσουν τις πραγματείες τους και τα ζωντανά και οι αγοροπωλησίες έδιναν και έπαιρναν. Στο κλείσιμο της εμποροπανήγυρις γίνονταν ιππικοί αγώνες.
Ακόμη έχω μνήμες από εκείνες τις ημέρες, ήταν τέλος του Σεπτέμβρη, άνοιγαν τα σχολεία και εμείς πηγαίναμε κάθε μέρα για να αγοράσουμε τα πρώτα λογοτεχνικά βιβλία, που έφερναν οι έμποροι από την Αθήνα, να παίξουμε στα παιχνίδια του μεγάλου λούνα παρκ που στήνονταν ειδικά για τις μέρες του παζαριού, να φάμε χαλβά Φαρσάλων από την 'Αγαπούλα' άλλα να φάμε και τα λουκάνικα αφού μας προκαλούσε η τσίκνα από τις πρόχειρα στημένες ψησταριές! Εκεί ξεκινούσαν και οι πρώτοι έρωτες της νέας σχολικής χρονιάς!! Αγοράζαμε τα πρώτα κάστανα αλλά και μαλλί τις γριάς! Ωραία χρόνια.
Μετά την απόφαση της δημοτικής αρχής για ανάπλαση της περιοχής σταμάτησε να γίνετε η εμποροπανήγυρη-το παζάρι της Λάρισας, στο πάρκο και σήμερα μεταφέρθηκε στην σκεπαστή αγορά της Νεάπολης χωρίς όμως να έχει την αίγλη και την ποιότητα της παλιάς.
Στο πάρκο βρίσκεται το Κηποθέατρο, ένα υπαίθριο θέατρο, όπου τους καλοκαιρινούς μήνες λαμβάνουν χώρα πολλές μουσικές συναυλίες, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις. Το Κηποθέατρο μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 2500 άτομα για να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις.
Το πάρκο φιλοξενεί πολλά αγάλματα ,γνωστών καλλιτεχνών. Πολύ γνωστό το Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, έργο του Λαρισαίου διάσημου γλύπτη , Φιλόλαου Τλούπα που φιλοτέχνησε το 1991 .
Δυστυχώς κάποιοι ανεγκέφαλοι, το έχουν ζωγραφίσει με γκράφιτι ενώ κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να διαρρήξουν το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης που υπήρχε κάτω από το γλυπτό και έτσι το μουσείο μεταφέρθηκε σε άλλο σημείο της πόλης, στην παλιά Πυριτιδαποθήκη, την όποια θα επισκεφτούμε άλλη φορά.
Δίπλα στο πάρκο, επί της οδού Κοζάνης, υπάρχει το γνωστό στους φίλαθλους Γήπεδο του Αλκαζάρ, το οποίο φιλοξένησε πολλούς σημαντικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες. Η λατρεία των Λαρισαίων για το ποδόσφαιρο και την ομάδα της την ΑΕΛ είναι γνωστή στο πανελλήνιο και μάλιστα η ΑΕΛ ήταν η πρώτη και μοναδική επαρχιακή ομάδα που την 1 Μαίου του 1988 κατέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Από το 2010 οι αγώνες γίνονται στο νέο γήπεδο της πόλης, το AEL FC ARENA.
Το γήπεδο του Αλκαζάρ φιλοξενούσε εκτός από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, αγώνες στίβου αλλά και μουσικές συναυλίες. Θυμάμαι τις εποχές που πηγαίναμε για προπονήσεις και σκέφτομαι ότι έχω χρόνια να το επισκεφτώ.
Το γήπεδο του Αλκαζάρ φιλοξενούσε εκτός από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, αγώνες στίβου αλλά και μουσικές συναυλίες. Θυμάμαι τις εποχές που πηγαίναμε για προπονήσεις και σκέφτομαι ότι έχω χρόνια να το επισκεφτώ.
Έμβλημα της πόλης αλλά και της ΑΕΛ, το άλογο, όλοι έχουμε ακούσει την χαρακτηριστική φράση "σούζα τ αλογάκι ".
Ο Λαρισαίος καλλιτέχνης Μίλτος Παπαστεργίου, φιλοτέχνησε το Μνημείο της πόλης το 1994, τον Ίππο. Πολλά έχουν ειπωθεί για το συγκεκριμένο άλογο αλλά αυτό συνεχίζει αγέρωχο να έχει την θέση του στην είσοδο της πόλης, από την οδό Κοζάνης, στην μικρή πλατεία, κάτω από τον Ναό του αγίου Αχίλλειου .
Ένα ακόμη άγαλμα με άλογο, του ίδιου καλλιτέχνη μπορείς να δεις μπροστά από το στάδιο του Αλκαζάρ.
Ενώ τελευταία ένα ακόμη μοντέρνο και βυσσινί, στα χρώματα της ΑΕΛ, βλέπεις έξω από το AEL FC ARENA.
Απέναντι από το πάρκο, βλέπουμε το μνημείο του Ιπποκράτη. Ο Ιπποκράτης, πατέρας της ιατρικής, έζησε τα τελευταία του χρόνια της Ζωής του στην Λάρισα. Εδώ πέθανε και ο τάφος του ήρθε στην επιφάνεια το 1826 μετά από μια πλημμύρα του Πηνειού. Έτσι προς τιμή του το 1978 στήθηκε ένα κενοτάφιο με το άγαλμα του Ιπποκράτη στην κορυφή του, έργο του γλύπτη Γεώργιου Καλακαλά. Αργότερα το 1986 στο χώρο του κενοταφίου φιλοξενήθηκε το Ιατρικό Μουσείο, το οποίο είναι επισκέψιμο για το κοινό. Όποιος ενδιαφέρεται να το επισκεφτεί θα πρέπει πρώτα να κλείσει ραντεβού στο τηλέφωνο 2410-500325.
Συνεχίζουμε την βόλτα μας προς την πόλη και αφού περάσουμε την γέφυρα του Αλκαζάρ, ρίχνουμε μια τελευταία ματιά στο λόφο του φρουρίου, όπου στο άκρο της βρίσκεται ο μητροπολιτικός ναός της πόλης συνεχίζουμε προς τον πεζόδρομο της οδού Βενιζέλου. Ίσως είναι η μόνη επαρχιακή πόλη που έχει τόσους πεζόδρομους, ξεκίνησαν να κατασκευάζονται το 1986 (όταν δήμαρχος στην πόλη ήταν ο Αριστείδης Λαμπρούλης, ο οποίος άφησε μεγάλο έργο στην πόλη και επί δημαρχίας του τέθηκαν οι βάσεις για πολλά και μεγάλα έργα στην πόλη). Οι πεζοδρόμοι στην Λάρισα, έδωσαν άλλη πνοή στην πόλη αφού τώρα μπορείς να κάνεις τις βόλτες σου, ανέμελα χωρίς την ύπαρξη αυτοκίνητων δίπλα σου, να πίνεις τον καφέ σου, στα εκατοντάδες καφέ που άνοιξαν και να κάνεις τα ψώνια σου στα εμπορικά καταστήματα που παρά την κρίση συνεχίζουν να παρέχουν στους κατοίκους καλή ποιότητα και τιμές στους αγοραστές. Η πόλη άλλαξε μορφή με την πεζοδρόμηση της .
Θα συνεχίσουμε με πληροφορίες και φωτογραφίες από το Κέντρο της πόλης, τους πεζόδρομους, τις πλατείες και τα πιο σύγχρονα αξιοθέατα σε επόμενη ανάρτηση, σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου