10+1 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΗΝ ΣΑΙΓΚΟΝ (2ο μέρος) War Remnants Museum & Independence Palace


Σήμερα θα επισκεφθούμε δύο ενδιαφέροντα μουσεία στην Σαϊγκόν, το"Πολεμικό μουσείο" "War Remnants Museum" πρώην "Μουσείο των αμερικανικών Εγκλημάτων Πολέμου" και το μουσείο της "Επανένωσης του Βιετνάμ" - "Reunification palace" για θα γνωρίσουμε τη σύγχρονη και ανατριχιαστική ιστορία του Βιετνάμ.


"Πολεμικό μουσείο" "War Remnants Museum" πρώην "Μουσείο των αμερικανικών Εγκλημάτων Πολέμου"


Το πολεμικό μουσείο άρχισε να λειτουργεί το 1975. Πρόκειται για ένα τριώροφο κτήριο όπου μπορείς να δεις φωτογραφικό υλικό και να διαβάσεις πολλές πληροφορίες για των πόλεμο (Αμερικάνων-Βιετναμέζων) που κράτησε 15 ολόκληρα χρόνια από το 1960 ως το 1975.



Στον προαύλιο χώρο του μουσείου πριν μπεις στο κυρίως κτήριο, μπορείς να δεις πολεμικά άρματα, τανκς, ελικόπτερα, μαχητικά αεροπλάνα.



Το τριώροφο κτήριο που θα επισκεφτούμε αποτελεί κυρίως μια φωτογραφική έκθεση, εδώ αποτυπώνεται η κτηνωδία ενός πόλεμου με εκατομμύρια απώλειες στον πληθυσμό της χώρας αλλά και στους Αμερικάνους, με τραγικές συνέπειες για τις επόμενες γενιές αλλά και εκατομμύρια πληγωμένες κυρίως ψυχές.

Το κτήριο είναι χωρισμένο σε αίθουσες, κάποιες είναι αφιερωμένες στις πολεμικές επιχειρήσεις και τα αποτελέσματά τους και άλλες στις διαδηλώσεις της εποχής  που έγιναν σ όλο τον κόσμο προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος αφού οι φωτογραφίες και τα βίντεο των μαχών αλλά και των σφαγών του άμαχου πληθυσμού άρχισαν να γίνονται γνωστά μέσω του τύπου και της τηλεόρασης.





Αρχή αποτέλεσε η σφαγή στο χωριό SON MY -MY LAI όταν μια διμοιρία Αμερικάνων στρατιωτών δολοφόνησαν και έκαψαν ένα ολόκληρο χωριό, βιάζοντας γυναίκες, σκοτώνοντας παιδιά και γέρους .



Όταν το βίαιο γεγονός έγινε γνωστό, ο κόσμος συγκλονίστηκε και άρχισε ένα παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα ακόμη και στην ίδια την Αμερική, με μεγάλες διαδηλώσεις. Αποκορύφωμα το 1969 έξω από τον Λευκό Οίκο, συγκεντρώθηκαν 800.000 διαδηλωτές και κάθε ένας φώναζε το όνομα ενός νεκρού του πολέμου αφήνοντας μια αφίσα σε να φέρετρο. Έτσι άρχισε η διαδικασία τερματισμού του πολέμου. Η τελική συμφωνία αποχώρησης των Αμερικάνων υπογράφηκε στις 23 Ιανουαρίου 1973 και οι τελευταίοι στρατιώτες έφυγαν στις 29-3-1975.







Άλλες αίθουσες είναι βαμμένες πορτοκαλί και είναι αφιερωμένες στα ανατριχιαστικά εγκλήματα που προκάλεσαν οι χημικές ουσίες, γνωστές ως "Argent orange" που ψέκαζαν τα αμερικάνικα βομβαρδιστικά ,ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν για την απογύμνωση των δασών και προκάλεσαν θανάτους, αναπηρίες αλλά και γενετικές κυρίως βλάβες στον πληθυσμό αλλά και στις επόμενες γενιές. Οι αίθουσες που φιλοξενούν τις φωτογραφίες αυτές, είναι βαμμένες πορτοκαλί χάρη του ονόματος των χημικών που προανέφερα και είναι από τις πιο σκληρές φωτογραφίες που είδα!









Οι Φωτογραφίες δείχνουν τα εγκλήματα ενός πόλεμου, βλέπεις συγκινητικές εικόνες και αισθάνεσαι να σφίγγεται το στομάχι σου, νιώθεις οργή και αποτροπιασμό για το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος. Αισθάνθηκα πολλές φορές να σηκώνεται η τρίχα μου καθώς τις παρατηρούσα νιώθοντας φρίκη από τις κτηνωδίες, την ανοησία και τον φανατισμό των ανθρώπων σε εποχές πολέμου.



Πολλές φορές κατέβασα την μηχανή μου και είπα ως εδώ !!!δεν θα τραβήξω άλλες. Σκεφτόμουν πως οι φωτογράφοι της εποχής, είχαν το κουράγιο και πως ενώ ήταν παρόντες στα γεγονότα είχαν την δύναμη να κάνουν αυτά τα ανατριχιαστικά κλικ και να αποθανατίζουν τέτοιες φρικαλέες στιγμές χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι να τις σταματήσουν και αμέσως συνέχιζα την φωτογράφηση και έλεγα από μέσα μου ότι πρέπει να  δείξω και εγώ με την σειρά μου τι συνέβη τότε, σε αυτούς που δεν θα καταφέρουν να έρθουν μέχρι εδώ και συνέχιζα ......

Ο καθένας μας ας προβληματιστεί και ας σκεφτεί όπως νομίζει το μέλλον μας με τέτοιες εικόνες......



Βγαίνοντας έξω, με έντονα συναισθήματα από όλα αυτά που είδα μέσα στο μουσείο πέρασα στην πλαϊνή εξωτερική του πτέρυγα, μην παραλείψετε να πάτε και εσείς, θα δείτε αναπαράσταση των φυλακών Tiger Cageς-τα κελιά των Τίγρεων, που βρίσκονταν στο νησιά Κον Σον του Βιετνάμ, για να δείτε τα κελιά και τα βασανιστήρια των φυλακισμένων Βιετναμέζων .




Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους μόνο πολέμους στην σύγχρονη ιστορία μας. Ξεκίνησε όταν οι Βιετναμέζοι έδιωξαν το 1954, τους Γάλλους. Η χώρα διχοτομήθηκε, στο Βόρειο και Νότιο Βιετνάμ. Στην προσπάθειά της επικράτησης των Βόρειων Βιετναμέζων Κομμουνιστών στην χώρα, oι Αμερικανοί αποφάσισαν να επέμβουν πιστεύοντας ότι θα είναι μια εύκολη υπόθεση, στέλνοντας 1.000.000 Αμερικάνους στρατιώτες να πολεμήσουν σε μια χώρα που αποδείχτηκε κόλαση για αυτούς.


Έχασαν 60.000 ανθρώπους, σπατάλησαν εκατομμύρια δολάρια και τελικά αποχώρησαν με μια μεγάλη ήτα!!!!

Πίσω έμειναν 3.100.000 νεκροί Βιετναμέζοι, στρατιώτες και άμαχος πληθυσμός, 500.000 τραυματίες, 10.000 εκτοπίστηκαν από την χώρα από το νέο καθεστώς, χιλιάδες στρέμματα γης και ζώα κάηκαν, σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν, πόλεις και χωριά εξαφανίστηκαν από τον χάρτη ή καταστράφηκαν και εκατομμύρια ψυχές και από τις δυο πλευρές πληγώθηκαν.

Αυτά για το μουσείο πόλεμου που πραγματικά με συγκίνησε και με προβλημάτισε, ίσως ένα από τα πιο δυνατά σημεία του ταξιδιού, αν πάτε μην το παραλείψετε από το πρόγραμμά σας θα χρειαστείτε ένα δίωρο για να το τριγυρίσετε, ένα μπουκάλι νερό, δροσερά ρούχα, οι αίθουσες κλιματίζονται αλλά στους διαδρόμους και τις σκάλες η κατάσταση είναι αποπνικτική και ίσως μια δεύτερη μπαταρία για την φωτογραφική σας μηχανή. Για να ανεβείτε από τον έναν όροφο στον άλλο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ασανσέρ ή τις σκάλες. Στο ισόγειο του μουσείου υπάρχει ένα μαγαζάκι με ενδιαφέροντα σουβενίρ που μπορείτε να κάνετε τις αγορές σας.  Από εδώ πήρα εκτός από τα σουβενίρ πόλεμου και ωραίο βιετναμέζικο καφέ, αφού όπως σας ξαναείπα το Βιετνάμ κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στην παράγωγη καφέ στον κόσμο!!! Αυτά.

Επίσκεψη στο μουσείο της "Επανένωσης του Βιετνάμ" - "Reunification palace"





Το παλάτι κατασκευάστηκε από τους Γάλλους, για να εγκατασταθεί η κυβέρνησή τους, το 1873. Το 1954 αφού οι Βιετναμέζοι έδιωξαν τους Γάλλους εγκαταστάθηκε στο Παλάτι ο νέος κυβερνήτης του νότιου Βιετνάμ, Νγκο Ντινχ Ντιεμ,έχοντας την υποστήριξη των Αμερικανών. Στο Βόρειο Βιετνάμ κυβερνούσε ο Χο Τσι Μινχ με την υποστήριξη των Ρώσων.

Το 1962 το παλάτι βομβαρδίστηκε από τους Βιετκόνγκ, προκειμένου να σκοτώσουν τον Ντιεμ αλλά δεν τα κατάφερα . Το παλάτι υπέστη καταστροφές και ο Ντιεμ ζήτησε την ανακατασκευή του με ειδικό καταφύγιο στα υπόγεια του, ώστε να αντέχει τις βόμβες.

Δεν πρόλαβε όμως να το δει τελειωμένο,(οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1966) γιατί το 1963 ο Νγκο Ντινχ Ντιεμ δολοφονήθηκε.

Στο νέο παλάτι, το όποιο αλλάζει όνομα και λέγεται παλάτι της ανεξαρτησίας, έρχεται ο Νγκιγιεν Βαν Θιεν, ο οποίος κυβερνάει μέχρι το 1975.

Στις 21-4-1975 αφού φορτώνει όλα του τα υπάρχοντα, ζύγιζαν γύρω στους 15 τόνους, σε ένα αμερικανικό αεροπλάνο εγκαταλείπει την χώρα του και εξόριστος πια εγκαθίσταται στην Ταΐβάν.

Στις 30-4-1975  λήγει οριστικά ο πόλεμος, αφού είχαν προηγηθεί συντονισμένες επιθέσεις και συνεχείς νίκες των ΒΙΕΤΚΌΝΓΚ. Ο πόλεμος τελειώνει εκείνη την ημέρα με την πτώση της Σαϊγκόν. Ένα τανκ ρίχνει την πόρτα του παλατιού, χωρίς καμία αντίσταση και εισέρχεται στο παλάτι (κάποιο άλλο τανκ είχε εισβάλλει στο χώρο του Πολυτεχνείου ,στην Ελλάδα 17-11-1974). Το τανκ που μπήκε από την πύλη, μπορείτε να το δείτε στο προαύλιο χώρου του παλατιού !

Οι τελευταία μέρα βρίσκει στο παλάτι τον στρατηγό "Big" Minh, ο όποιος έχει πάρει την θέση του προηγουμένου πρόεδρου Tran Van Huong, η θητεία του κράτησε μόλις 7 ήμερες και ακολουθεί ο γνωστός για την παράδοση της πόλης , διάλογος:

Minh προς τον Βιετκόνγκ : "Περιμένω από νωρίς σήμερα το πρωί για να μεταφέρω την εξουσία σε σας."

Ο συνταγματάρχης Bui Tin, από τους Βιετκόνγκ : "Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μεταφέρετε την εξουσία, δεν μπορείτε να εγκαταλείψετε αυτό που δεν έχετε."

Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και γιορτάζει την Νίκη. Τους επόμενους μήνες διώχνονται ή εγκαταλείπουν την χώρα με μικρά πλοιάρια οι αντιφρονούντες του καινούργιου πολιτεύματος και στις 2-7-1976 το Βόρειο και Νότιο Βιετνάμ ενώθηκαν και σχημάτισαν την σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ. Το όνειρο του Χο Τσι Μινχ για την ενοποίηση του Βιετνάμ έγινε πραγματικότητα. Ο ίδιος όμως δεν έζησε να το δει, είχε ήδη πεθάνει το 1969.

Το παλάτι αλλάζει πάλι όνομα και γίνεται Independence Palace, παλάτι της ενοποίησης, όνομα το οποίο χρησιμοποιούν μέχρι και σήμερα.

Το κτήριο αποτελεί εξαιρετικό δείγμα αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του 1960 με πολλά χαρακτηριστικά βιετναμέζικης διακόσμησης.



Οι κολώνες στα μπαλκόνια και πίσω από τα μεγάλα παράθυρα, συμβολίζουν τα καλάμια μπαμπού του Βιετνάμ.









Στο ισόγειο και τους ορόφους μπορείτε να δείτε τις τεράστιες αίθουσες με το γραφείο του πρόεδρου, την αίθουσα εκδηλώσεων, την αίθουσα των υπουργών, την αίθουσα των συνεδριάσεων και πολλές άλλες.



Θα ανεβείτε σκάλες και θα περπατήσετε αρκετά σε διαδρόμους και αίθουσες προκειμένου να τα δείτε όλα, φροντίστε να κατεβείτε και στα υπόγεια του παλατιού όπου λειτουργούσαν οι αίθουσες συντονισμού του πολέμου με αντικείμενα (κυρίως τηλέφωνα, φαξ και άλλο τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό της εποχής) τα οποία ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες.







Εντυπωσιακό το παλάτι-μουσείο σήμερα, έπαιξε και αυτό σημαντικό ρόλο, στην Ιστορία του Βιετνάμ .





Κατά την έξοδό μας από το παλάτι, συναντήσαμε ένα γκρουπ με μαθητές σχολείου με την τυπική βιετναμέζικη στολή οι κοπέλες, ήρθαν μέχρι εδώ να φωτογραφηθούν, όπως συνηθίζετε κατά την ημέρα της αποφοίτησης. Βεβαία μόλις μας είδαν αποφάσισαν πρώτα να φωτογραφηθούν μαζί μας και πρέπει να το χάρηκαν πολύ και μετά να βγάλουν τις αναμνηστικές με το σχολείο τους. Τους κάναμε το χατήρι και χαρήκαμε και εμείς πολύ.


TRIPS AND DREAMS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου