TRIPS AND DREAMS by MARY
  • HOME
  • DESTINATIONS
  • _EUROPE
  • _GREECE
  • _ASIA
  • _AFRICA
  • _NORTH AMERICA
  • _SOUTH AMERICA
  • _OCEANIA
  • TRAVEL MAP
  • BUCKET LIST
  • TRAVEL
  • _HOTELS & SPA
  • _RESTAURANTS-CAFE-BARS
  • _FOODS AND DRINKS
  • _ACTIVITIES-SPORTS
  • _ROAD TRIPS
  • _MUSEUMS-MOMUMENT
  • _TRAVEL TIPS
  • _TRAVEL NEWS
  • _TRAVEL EVENTS
  • ΔΙΑΦΟΡΑ
  • _REVIEWS
  • _BOOKS
  • _MUSIC
  • _FILMS-VIDEO
  • _ART
  • _PHOTOGRAPHY
  • _LIFESTYLE
  • _GIVEAWAYS
  • GUESTS
  • _INTERVIEWS
  • _POSTS
  • WORK WITH ME
  • ABOUT & CONTACT
facebook twitter Instagram pinterest linkedin
Ήρθε η ώρα να κλείσουμε το μεγάλο κεφάλαιο της ταξιδιωτικής μου περιήγησης στο Βιετνάμ, με γαστρονομικές απολαύσεις.

Γιατί ταξίδι χωρίς τοπικές γεύσεις και αρώματα δεν είναι ολοκληρωμένο!!!

Αυτό είναι το  motto μου και πάντα θα σας το λέω άλλα και θα σας το δείχνω με όσες περισσότερες εικόνες μπορώ χωρίς όμως να υπάρχει η δυνατότητα να σας μεταφέρω τις γεύσεις στον ουρανίσκο σας και τις μυρωδιές στην μύτη σας.


0
Share
Τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία στα τσάγια, ζέστα το χειμώνα, κρύα το καλοκαίρι. Κορυφαίο δεν το συζητώ το ελληνικό τσάι του βουνού με τις γνωστές σε όλους μας ιδιότητες. Όμως κάθε φορά που βρίσκω στα ράφια καταστημάτων τσάγια με ιδιαίτερες γεύσεις, αγοράζω και δοκιμάζω.

Στο τελευταίο ταξίδι μου στο Βιετνάμ ψάχνοντας για ιδιαίτερες γεύσεις και ποικιλίες στα πράσινα τσάγια βρήκα μια συσκευασία που μου έκανε εντύπωση, lotus tea έγραφε και είχε φωτογραφία το γνωστό ροζ λουλούδι, του φυτού lotus.



0
Share

Σήμερα αποχαιρετάμε το Βιετνάμ και τους φίλους που δεν θα συνεχίσουν μαζί μας στην Καμπότζη, αλλά θα επιστρέψουν στην Ελλάδα, γεμάτοι με όμορφες αναμνήσεις και εμπειρίες. Επιτέλους φτάνει και η σειρά μου στο γκισέ για το check in, όπου με περιμένει μια έκπληξη!!!! Παραδίδω βαλίτσα, ζυγίζω χειραποσκευή και η υπάλληλος χωρίς να μιλάει με το διαβατήριο μου στο χέρι της, χτυπάει και ξαναχτυπάει στο κομπιούτερ και τελικά μου παραδίδει το διαβατήριο, την κάρτα επιβίβασης και μια κάρτα για το lotus lounge ho chi minh airport !!!!ενώ με ενημερώνει ότι θα ταξιδέψω στην Business Class για το SIEM REΑP της Καμπότζης με μια βαλίτσα και μια χειραποσκευή, μου κολλάει και ένα αυτοκόλλητο στην μπλούζα, μου χαμογελάει επιτέλους εγκάρδια και μου εύχεται καλό ταξίδι!
Γα να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα τι έγινε πήρα τα χαρτιά μου και είπα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία που μου πρόσφεραν! Εγώ πάντως 
Business Class στο αεροπλάνο δεν έκλεισα!!!!

Δεν έχασα χρόνο, η πτήση ήταν σε 2 ώρες και έτσι ανέβηκα στο Lotus Lounge του αεροδρομίου, για να απολαύσω μια ακόμη βιετναμέζικη σούπα αλλά να φάω και γλυκάκια και να πιω χυμό λίτσι, ευτυχώς γιατί κατά την διάρκεια της πτήσης, παρά την προσφορά για την Business Class, δεν μας πρόσφεραν ούτε ένα ποτήρι νερό!!! τι κακό και αυτό με τις αεροπορικές, τέτοια τσιγκουνιά πια !!!! Η πτήση από την Σαϊγκόν, που βρίσκεται στο νότιο Βιετνάμ μέχρι το SIEM REΑP στο Βόρειο τμήμα της Καμπότζης διαρκεί 1 ώρα και 10 λεπτά, καθισμένη στα άνετα καθίσματα του αεροπλάνου της Camdodia Angkor air, δίπλα στο παράθυρο παρατηρώ πως η Καμπότζη είναι μια χώρα με πλούσια βλάστηση και πολλά νερά.

Ο ποταμός Μεκόνγκ διαρρέει την χώρα και μαζί με την Τοnle Sap, την μεγάλη λίμνη, είναι πηγές ζωής για τους ανθρώπους αυτών των περιοχών αφού γύρω γύρω αναπτύσσονται πολιτισμοί, το νερό βοηθάει στις καλλιέργειες, δίνει τροφή στους κατοίκους, υπάρχουν τεράστιες ποσότητες ψαριών αλλά τα νερά συμβάλλουν κυρίως στην ανάπτυξη του εμπορίου και στην μετακίνηση των εμπορευμάτων.

Μετά από μια υπέροχη πτήση πάνω από την λίμνη, φτάνουμε στο SIEM REAP, την πόλη που θα μας οδηγήσει στο Angkor Wat, ένα από τα πιο σημαντικά σημεία του ταξιδιού μας.



Στο αεροδρόμιο SIEM REΑP, βγάλαμε επί τόπου την Visa προκειμένου να μας επιτραπεί η είσοδος στην χώρα της Καμπότζης. Μια διαδικασία χρονοβόρα, αφού όσοι έρχονται στην χώρα, πρέπει να κάνουν το ίδιο και ίσως εκείνη την ώρα έφτασαν πολλά αεροπλάνα μαζί, πλήθη κόσμου έρχονται μέχρι εδώ για να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό θαύμα του κόσμου που φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια. Για το Angkor Wat σας μιλάω, για το οποίο θα έχουμε ειδική ανάρτηση.

0
Share

Άλλο ένα ταξίδι που ονειρεύτηκα στη ζωή μου έγινε πραγματικότητα και έφτασε στο τέλος του!



Ένα μεγάλο και δύσκολο σε κάποια σημεία, ταξίδι τέλειωσε και να που επιστρέψαμε στην Ελλάδα, αφού ταξιδέψαμε σε 2 χώρες, το Βιετνάμ και την Καμπότζη, διασχίζοντας από τον βορρά μέχρι τον νότο με λεωφορεία και αεροπλάνα, 2 χώρες πολύ φτωχές αλλά με κόσμο που χαμογελάει ακόμη, με απίθανη φυσική ομορφιά, πολλά και όμορφα τοπία, ποτάμια, λίμνες, θάλασσες και εξωτικές ακτές με λευκή άμμο και φοίνικες, βουνά και περίεργους σχηματισμούς βράχων, σπήλαια, αλλά γνωρίσαμε και τα πιο σημαντικά ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία, της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης ιστορίας τους. 




Είδαμε τις φτωχικές κατοικίες των κάτοικων μέσα στην λάσπη, τα ποτάμια και τις λίμνες, χτισμένα πάνω σε πασσάλους στο νερό, που προσπαθούν να επιβιώσουν από τα καιρικά φαινόμενα αλλά και να βγάλουν τα προς το ζειν αλλά είδαμε και τα καινούργια και πανέμορφα σπίτια και τα παλάτια των λίγων και δυνατών.



Βρεθήκαμε εκεί 21 άτομα, χωρίς να γνωριζόμαστε μεταξύ μας οι περισσότεροι από πριν και δέσαμε τόσο καλά που κάναμε μια όμορφη παρέα, γελάσαμε, είπαμε αστεία, διασκεδάσαμε, προβληματιστήκαμε, βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον όταν υπήρξε ανάγκη. Και οι 21 επιστρέψαμε σώοι και αβλαβείς με τις καλύτερες εντυπώσεις και με υπόσχεση ότι θα ξαναβρεθούμε σε κάποια άλλη γωνιά του πλανήτη.



Κάναμε 10 πτήσεις για να φτάσουμε άλλα και να γνωρίσουμε τις χώρες, χωρίς κανένα πρόβλημα και με ασφάλεια.



Βρεθήκαμε εκεί την καλύτερη εποχή του χρόνου από άποψη καιρικών συνθηκών, τέλος Οκτώβρη με αρχές Νοέμβρη, βιώσαμε την ζέστη και την υγρασία των τροπικών περιοχών της Ασίας αλλά είχαμε και λίγες βροχούλες, προεόρτια όπως αποδείχθηκε, του τρομερού τυφώνα που πέρασε από τις παράκτιες περιοχές του Βιετνάμ με πολλές φυσικές καταστροφές και ανθρώπινες απώλειες στην περιοχή της Ντα Νάγκ που εκείνες τις μέρες ετοιμαζόταν για την Οικονομική Σύνοδο APEC με την συμμετοχή του Τράμπ και του Πούτιν. Ο τυφώνας δεν μας επηρέασε γιατί εμείς ήδη είχαμε κατέβει με ασφάλεια στον Νότο της χώρας.



Γευτήκαμε την κουζίνα των περιοχών, σε πολυτελή εστιατόρια αλλά και στους δρόμους και τις νυχτερινές αγορές της πόλης, θα ομολογήσω ήταν τέλεια, γνωρίσαμε τους παραδοσιακούς τους χορούς, το θέατρο με τις μαριονέτες στο νερό και τα έθιμά τους, κάναμε βόλτες με σαμπάνς τις παραδοσιακές τους βάρκες, με πλοιάρια, με τα ποδήλατα-ταξί, μπλεχτήκαμε ανάμεσα στους ντόπιους και τα εκατομμύρια μηχανάκια τους, ήπιαμε τις τοπικές μπύρες καθισμένοι στα μικρά σκαμπό στα πεζοδρόμια και τα αυτοσχέδια μπαρ τους, βρεθήκαμε στα πολυτελή club που διασκεδάζει η νεολαία και διασκεδάσαμε, χορεύοντας μαζί τους αλλά και βλέποντας τις διαφορές των πλουσίων και των φτωχών που υπάρχουν σ αυτές τις χώρες.



Δυο χώρες με κομμουνιστικό καθεστώς και κόκκινες σημαίες στους δρόμους, που μόνο κατά το όνομα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έτσι αφού οι συνήθειές τους μοιάζουν ή προσπαθούν να φτάσουν αυτές των Δυτικών, δυο χώρες που προσπαθούν να αφήσουν πίσω  τους προσφάτους πολέμους και μάλιστα εμφύλιους, που τις ταλαιπώρησαν για πολλά χρόνια και βλέπουν μόνο μπροστά .



Σκοπός τους να ξεφύγουν από το παρελθόν και να αναπτυχθούν, προσελκύοντας τουρίστες από όλο τον κόσμο και μεγάλες επενδύσεις. Κάτι που δειλά δειλά το πετυχαίνουν ανοίγοντας την πόρτα τους στην Δύση.



Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έφτασα μέχρι εκεί, σε έναν επίγειο παράδεισο, πριν αρχίσει η μεγάλη ανάπτυξη, ίσως άργησα κιόλας, πιστεύω ότι σε μια δεκαετία οι χώρες δεν θα έχουν την ίδια αυθεντικότητα που είδαμε σήμερα αλλά θα μοιάζουν με τις υπόλοιπες χώρες της Ασίας, δες Κίνα (Σαγκάη, Χονγκ Κονγκ), Σιγκαπούρη και άλλες όμοιες τους που έχουν αποκτήσει κοσμοπολίτικο και εμπορικό αέρα .



Ένα ακόμη ταξίδι τέλειωσε αλλά το μυαλό και η καρδιά μου, είναι ακόμη εκεί και ποιος ξέρει για πόσο καιρό ακόμη!!!!Ήταν ένα ακόμη ταξίδι γνώσεων, συναισθημάτων, ψυχής,  υπέρβασης των δυνατοτήτων κάποιες στιγμές και προβληματισμών σε προσωπικό επίπεδο αλλά και για κόσμους τόσο διαφορετικούς από εμάς.



Για εσάς που με ρωτάτε αν άξιζε, θα σας πω ένα μεγάλο ΝΑΙ !!!αν μπορείτε να ταξιδέψετε σ αυτές τις χώρες και δεν θα μετανιώσετε, μόνο μην αργήσετε γιατί όλα αλλάζουν στον κόσμο μας κάθε μέρα που περνάει και έτσι χάνετε και η μαγεία αυτών των αυθεντικών ακόμη τόπων.....



(Σημείωση-φυσικά πιστεύω ότι καταλάβατε, ότι έχω σκοπό να σας ταλαιπωρήσω για αρκετό καιρό, με φωτογραφίες και πληροφορίες για αυτά τα δυο κράτη (Βιετνάμ-Καμπότζη).Όσοι έχετε υπομονή ακολουθήστε με....οι υπόλοιποι απλά θα χάσετε .....)
0
Share

Σήμερα κατευθυνόμαστε 70 χλμ βορειοδυτικά της Σαϊγκόν, προς τα τούνελ του Κου Τσι που βρίσκονται κοντά στο χωριό Ben Dinh, θα έχουμε την τύχη να δούμε από κοντά ένα τμήμα τους, από το υπόγειο δίκτυο αρχικού μήκους 200 χιλιόμετρων, σήμερα σώζονται τα 120 χλμ. Τα τούνελ βρίσκονται στο Κεντρικό και Νότιο Βιετνάμ κυρίως όμως κοντά στην Σαϊγκόν και χρησιμοποιήθηκαν από τους Βιετκόνγκ για να επιτίθενται στους Αμερικανούς κατά την διάρκεια του πόλεμου μεταξύ Αμερικανών και Βιετναμέζων ( 1954 -1975).



Οι σήραγγες, λειτούργησαν τα χρόνια του πολέμου σαν κοιτώνες, μαγειρεία, αποθήκες όπλων και τροφίμων, ως νοσοκομεία και χειρουργεία αλλά κυρίως ως κρύπτες και διάδρομοι δράσης των πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον του εχθρού και απόδρασής τους στα δύσκολα!

Χάρη στα τούνελ οι Βιετναμέζοι κατάφερναν να χτυπάνε τους Αμερικάνους από τα πλάγια και από πίσω όταν οι Αμερικάνοι έκαναν επιθέσεις.



Οι σήραγγες βρίσκονται μέσα στην ζούγκλα και μαζί με τις περίτεχνες παγίδες οι Βιετκόνγκ έδωσαν μεγάλα χτυπήματα στους Αμερικάνους. Οι Βιετναμέζοι κινούνταν ακριβώς κάτω από τα πόδια και τα βαριά οχήματα μάχης,των Αμερικανών, ενώ έμεναν στα τούνελ ακόμη και βδομάδες έχοντας εφόδια για την διαμονή τους και ειδικά συστήματα εξαερισμού, μας έδειξαν κάποια πάνω σε βράχια που έμοιαζαν με μυρμηγκοφωλιές για να μην τα καταλαβαίνει ο εχθρός.



Οι Αμερικάνοι, πέρασε καιρός μέχρι να κατανοήσουν τις δράσεις των Βιετκόνγκ μέσω των τούνελs.



Όλη τους η ζωή, ήταν κάτω από την επιφάνεια της γης  παιδιά ,γυναίκες και άνδρες κρύβονταν στα καλά σκαμμένα και θεμελιωμένα τούνελ που έφτιαχναν οι ίδιοι με μοναδικό εργαλείο τα χέρια τους, για να γλυτώσουν από τις σφαίρες και τις βόμβες ναπάλμ που έπεφταν πάνω από τα κεφάλια τους και έκαιγαν τα πάντα προκειμένου οι Αμερικάνοι να αφανίσουν την αφιλόξενη ζούγκλα, τα χωριά και τον πληθυσμό που τους ταλαιπώρησαν τόσο .






Εδώ θα έχουμε την ευκαιρία όχι μόνο να δούμε από κοντά τα τούνελ άλλα και να τα περπατήσουμε και να αισθανθούμε έστω και για λίγο πως ζούσαν. Οι σήραγγες είναι σκαμμένες μέχρι και 8 μέτρα κάτω από το έδαφος, είναι στενές γιαυτό αν πάσχετε από κλειστοφοβία, έχετε μερικά κιλά και ύψος παραπάνω ή έχετε πρόβλημα με την μέση και τα γόνατα, καλό είναι να μην το επιχειρήσετε. Μπορεί να χρειαστεί να σκύψετε σε κάποια σημεία ή να γονατίσετε και να μπουσουλήσετε, για να φτάσετε στην έξοδο. Το τούνελ που επισκεφτήκαμε, στα πρώτα 20 μέτρα υπάρχει η πρώτη έξοδος, αυτοί που έχουν καλή φυσική κατάσταση μπορούν να διανύσουν μέχρι και 100 μέτρα για να δουν τις συνθήκες διαβίωσης μέσα στο τούνελ, όπως ζούσαν οι μικρόσωμοι και αδύνατοι Βιετκόνγκ.



Προσωπικά δεν τα κατάφερα, γιατί το πρόβλημα με την μέση μου, δεν μου επέτρεψε να ρισκάρω μέχρι το τέλος, αφού κατέβηκα τελευταία για να δοκιμάσω αν μπορώ και στα πρώτα κιόλας βήματα κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να βγάλω ούτε τα πρώτα 20 μέτρα. Επέστρεψα πίσω γιατί το δικό μου ταξίδι ήθελα να έχει συνέχεια ......



Περπατώντας στην ζούγκλα, μέσα από ειδικά διαμορφωμένα, στις μέρες μας μονοπάτια, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τις παγίδες που έστηναν οι Βιετκόνγκ, στους ανυποψίαστους σε τέτοιες συνθήκες Αμερικάνους, ομοιώματα με τις φορεσιές των Βιετκόνγκ, άρματα άλλα και τα περίφημα πέδιλα από καουτσούκ, που τα έφτιαχναν από τις ρόδες αυτοκίνητων, τα φυτά και τα χόρτα με τα οποία τρέφονταν για να επιβιώσουν, κάποια έμοιαζαν με μεγάλες πατάτες και φυσικά βασικό στην διατροφή τους ήταν το ρύζι.





Εδώ θα έχετε και την ευκαιρία να δείτε και τις δυνατότητες σας στην σκοποβολή!!!!
Υπάρχει ειδικός όπου μπορείτε να αγοράσετε σφαίρες και να ρίξετε με όπλα σε στόχους.



Τους κάλυκες μπορείτε να τους πάρετε, πάρα τις οδηγίες αλλά να ξέρετε ότι στο αεροδρόμιο θα σας τους κρατήσουν και ας είναι χρησιμοποιημένοι. Η παρέα προσπάθησε να περάσει μερικούς, κρύβοντας τους σε διάφορα σημεία στις αποσκευές μας αλλά μάταιος κόπος τους βρήκαν όλους!!!Είναι καλά εκπαιδευμένοι σε τέτοια!

Εγώ σαν πιο έξυπνη, τους είπα ότι έχω έναν κάλυκα στην τσέπη μου, τον έβγαλα και τον έδειξα ότι είναι άδειος, πριν περάσω τον έλεγχο τους είπα ότι τον θέλω σαν αναμνηστικό, τους χαμογέλασα κιόλας άλλα τίποτα χαμογέλασαν και αυτοί και μου τον πήραν !!!!



Εδώ λοιπόν στο Κου Τσι, από αυτά τα τούνελ, επιχειρούσαν οι Βιετκόνγκ εναντίον των Αμερικανών και εμείς σήμερα πήραμε μια καλή γεύση από την ζέστη και την υγρασία της ζούγκλας άλλα και τι συνέβαινε κατά την διάρκεια του πόλεμου.

Πολλές φορές χρησιμοποίησα την λέξη Βιετκόνγκ, πρέπει να σας πω ότι η λέξη Vietcong ή VC προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων Vietnamese Communist, δηλαδή Βιετναμέζοι Κομμουνιστές, άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πόλεμος αυτός είχε σκοπό την κατάληψη του νότιου Βιετνάμ από τους βόρειους Βιετναμέζους (κομουνιστές) και οι Αμερικάνοι ήρθαν εδώ για βοήθεια στους Νότιους που είχαν την δικιά τους κυβέρνηση, ξοδεύοντας πολλά εκατομμύρια δολάρια σε πολεμικό εξοπλισμό, έχοντας χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες και στο τέλος του πολέμου μια μεγάλη ήττα .

Όταν πηγαίνω σε τέτοια μέρη πάντα κάνω την ίδια ευχή! Να μην δουν τα μάτια μας, τέτοιες καταστάσεις στις μέρες μας......
0
Share
(2-11-2017)Σήμερα ,ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για να γνωρίσουμε την περιοχή, στο Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ. Θα μας πάρει κανένα διωράκι από την Σαϊγκόν για να φτάσουμε, ανάλογα με την κίνηση βέβαια αλλά ο Σωτήρης έχει πολλά να μας πει και έτσι θα περάσει η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε. Ίσως κοιμηθούμε και λίγο, χωρίς να μας πάρει είδηση.....



Ο Μεκόνγκ πηγάζει από τα ψηλά βουνά των Ιμαλαίων, στο Θιβέτ και ελίσσεται σε μήκος 4.350 χιλιόμετρων, περνάει από 6 χώρες της Ασίας, Μιανμάρ, Ταϊλάνδη, Λάος, Καμπότζη, Βιετνάμ για να εκβάλλει στην νότια Θάλασσα της Κίνας.

Εδώ λοιπόν στο νοτιότερο κομμάτι του Βιετνάμ, στην περιοχή του Δέλτα του Μεκόνγκ θα φτάσουμε και θα εξερευνήσουμε ένα κομμάτι του, αφού αποτελείται από μια έκταση 40.000 τετραγωνικών χιλιόμετρων με πληθυσμό γύρω στα 17.000.000. Το ποτάμι εκβάλει στην Νότια θάλασσα της Κίνας και κάθε χρόνο το Δέλτα προχωράει προς την θάλασσα κατά 80 μέτρα.



Ταξιδεύοντας με το λεωφορείο καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια πλούσια πεδιάδα, που έχει δημιουργηθεί από τα ιζήματα του ποταμού αλλά και ότι αποτελεί μια από τις πιο εύφορες περιοχές της χώρας. Οι περιοχές γύρω από το Δέλτα είναι γεμάτες ορυζώνες και ο πληθυσμός ασχολείται κυρίως με την καλλιέργεια του ρυζιού . 




Χαρακτηριστικό της περιοχής, λόγω των πολλών βροχοπτώσεων και των μουσώνων είναι ότι τα παραποτάμια σπίτια τους είναι κτισμένα πάνω σε πασσάλους μπαμπού. Το Δέλτα έχει πολλά κανάλια που δημιουργήθηκαν για να διευκολύνεται η ροή των υδάτων προς την θάλασσα. Γύρω από αυτά τα κανάλια αναπτύχθηκαν μικρά χωριά, πλωτές αγορές, μικρές βιοτεχνίες, εστιατόρια και καταστήματα που αποτελούν πόλο έλξης για τους τουρίστες.

Φτάσαμε επιτέλους, στην πόλη My Tho (Μι Το) μια παραποτάμια πόλη που δημιουργήθηκε από τους Κινέζους πρόσφυγες που έφτασαν μέχρι εδώ με μικρά πλοιάρια όταν εκδιώχθηκαν από την Ταϊβάν το 1680, μετά την πτώση της δυναστείας των Μινγκ. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η αλιεία, η καλλιέργεια εσπεριδοειδών και εξωτικών φρούτων και φυσικά του ρυζιού.

Τουριστική πόλη η My Tho, δέχεται πολλούς τουρίστες καθημερινά για τις εκδρομές τους στο Δέλτα. Προχωράμε στο λιμάνι και επιβιβαζόμαστε στο πλοιάριο μας για μια βόλτα στο ποτάμι και τα κανάλια του .

Πρωτόγνωρες εικόνες για εμάς του δυτικούς έχει να προσφέρει μια κρουαζιέρα στο ποτάμι, με τα καφετιά νερά, που επάνω τους επιπλέουν υδρόβια φυτά, θα δεις χτισμένα σπίτια πάνω σε πασσάλους ενώ από πίσω τους μεγαλύτερα και πιο μοντέρνα κτήρια, θα δεις  καραβόσπιτα που φιλοξενούν ολόκληρες οικογένειες αλλά και επιχειρήσεις, θα δεις την καθημερινότητα τους που διαφέρει σε πολλά από την δική μας ζωή.



Στις περιοχές του δέλτα κύρια θρησκεία είναι ο Βουδισμός όμως σε αυτήν την πόλη η πλειονότητα είναι οι καθολικοί χριστιανοί γιαυτό βλέπουμε να ξεχωρίζει και η μεγαλόπρεπης καθολική εκκλησία της πόλης.



Η καθημερινή ζωή αυτών των ανθρώπων είναι στενά συνδεδεμένη με τον ποταμό. Το ποτάμι είναι ο τόπος κατοικίας τους, είναι ο τόπος όπου θα πλύνουν ρούχα και κατσαρολικά, θα πλυθούν οι ίδιοι, το ποτάμι είναι αυτό, που τους παρέχει τροφή, ψάρια για κατανάλωση αλλά και εμπόριο, λειτουργεί σαν λεωφόρος για μικρά και μεγάλα σκάφη με τα οποία μεταφέρουν εμπορεύματα προς την νότια θάλασσα της Κίνας. Είναι ο δρόμος για να φτάσουν στους γείτονες, για να πάνε τα παιδιά στο σχολείο, οι μεγάλοι στην πόλη για γιατρούς, για ψώνια...

Το ποτάμι είναι η ζωή τους όλη!!!!




Η μέρα μας είναι συννεφιασμένη, ώρες ώρες ψιλοβρέχει και τα μάτια μας δεν χορταίνουν να σκανάρουν εικόνες, οι μηχανές παίρνουν φωτιά .....



Σταματάμε για την πρώτη μας επίσκεψη σε ένα μέρος που δεν θύμιζε βιοτεχνία άλλα περιελάμβανε πολλές μικρές επιχειρήσεις και εργαστήρια συγκεντρωμένα.



Άνδρες, γυναίκες και παιδιά άλλα και ζώα, κότες και σκυλιά περιφέρονταν τριγύρω, φίδια φυλαγμένα σε ειδικούς χώρους, όπου μπορούσες να τα παρατηρήσεις ή γιατί όχι να τα περάσεις τριγύρω σου με την επίβλεψη του ιδιόκτητη τους για μια φωτογραφία, συνθέτουν ένα αυθεντικό σκηνικό της καθημερινότητας των Βιετναμέζων που ζουν δίπλα στο ποτάμι ή μάλλον μέσα στο ποτάμι, ανάμεσα σε χωμάτινους δρόμους και πλούσια βλάστηση.



Πρώτη επίσκεψη στο εργαστήριο όπου φτιάχνουν τις πίτες ρυζιού και τις χρησιμοποιούν σαν ψωμί, στα γρήγορα επιδέξια χέρια πλάθουν λεπτές διάφανες ρυζο-πίτες και τις ψήνουν επί τόπου. Τις δοκίμασα και φυσικά μου άρεσαν!!!!
Είναι πολύ υγιεινές και με λίγες θερμίδες!!!!



Πιο κάτω ο χώρος είναι γεμάτος από καρύδες, τις οποίες επεξεργάζονται και παίρνουν την ινδική καρύδα, όπως την ξέρουμε άσπρη και μυρωδάτη. Μας έδειξαν πως κάνουν τις καραμέλες και αφού τις δοκιμάσαμε και αυτές, αγοράσαμε και μερικές. Μου θύμισαν τις καραμέλες Βλάχας που τρώγαμε όταν ήμασταν μικροί, τις θυμάστε??
Νομίζω τις φτιάχνουν με το γάλα καρύδας! Κάποια στιγμή το έχασα το θέμα γιατί κυνηγούσα να φωτογραφίσω μια κότα.....





Μάθαμε όμως και για την επεξεργασία του ρυζιού, πως αποφλοιώνεται και όλα τα στάδια μέχρι να γίνουν οι ρυζογκοφρέτες, τις οποίες μέχρι τώρα δεν είχα σε εκτίμηση, άλλα η νεαρή Βιετναμέζα αφού μου έδωσε να δοκιμάσω με έκανε να αλλάξω γνώμη και μου γέμισε μια μεγάλη τσάντα, με ρυζογκοφρέτες σε διαφορετικές γεύσεις τζίντζερ, ινδική καρύδα, σοκολάτα κ.λ.π. Σπουδαία πωλήτρια μέχρι τηγανητές μπανάνες μου πούλησε και σνακ από lotus. Μια τεράστια σακούλα γέμισε μόνο με 5 $.

Αφού δοκιμάσαμε τα τοπικά προϊόντα και κάναμε και τις αγορές μας, σειρά είχε η αίθουσα με τα σουβενίρ, όπου μας κέρασαν τσάι και διάφορα συνοδευτικά και δεν σας μιλάω για μπισκότα αλλά για αποξηραμένα φρούτα, μπανάνες, ανανά, μανγκο και κάτι άλλα που δεν κατάλαβα τι είναι!!!!

Εντύπωση στα ράφια, προκαλούν τα μπουκάλια με το κρασί ρυζιού, όπου μέσα υπάρχει ένα φίδι ή ένας σκόρπιος και έτσι το κρασί αποκτά αφροδισιακές ιδιότητες!!!!Δεν είδα κανέναν να μπαίνει στην διαδικασία να αγοράσει!!

Πάντως το κρασί ρυζιού, χωρίς τα παρελκόμενα μέσα του, το δοκίμασα σ ένα εστιατόριο στο Ανόι και είναι πολύ νόστιμο, μετάνιωσα που δεν πήρα ένα μπουκάλι γι αυτό οποίος πάει στο Βιετνάμ, μπορεί να μου το φέρει δώρο!!!!



Επίσης εκεί βρήκα και κάτι πάρα-φαρμακευτικά μαντζούνια φτιαγμένα από σάλιο φιδιού που χρησιμοποιούνται για τους πόνους, δεν το αγόρασα φοβήθηκα, ήταν και η Μαρία η φαρμακοποιός που με αγριοκοίταζε 😍 και έτσι προτίμησα να αγοράσω ένα μικρό μπουκαλάκι με πράσινο υγρό μέσα φτιαγμένο από δικά τους βότανα (είχα ακούσει για αυτό από την Ρούλα και την Φρόσω ) που με βοήθησε πολύ και γιάτρεψε τον πόνο στην μέση μου, από το πρώτο βράδυ που έκανα επάλειψη, δεν ξέρω μπορεί να ήταν τυχαίο να ξεπιάστηκε το νεύρο άλλα μπορεί να είναι και θαυματουργό!!!!



Συνεχίσαμε την βόλτα στο ποτάμι και ήρθε η ώρα να κατέβουμε πάλι από το πλοιάριο για να φάμε φρέσκα εξωτικά φρούτα που αφθονούν στην περιοχή και να παρακολουθήσουμε από ένα τοπικό συγκρότημα, χορούς, τραγούδια και μερικά θεατρικά σκετς από την ζωή των ντόπιων στο ποτάμι.



Στην συνέχεια πήραμε μικρότερες ξύλινες βάρκες "σαμπάνς" και μπήκαμε σε μικρότερα κανάλια που τα δένδρα έκρυβαν τον ουρανό και οι φυλλωσιές τους έσκυβαν μέχρι μέσα στο ποτάμι. Ήμασταν τυχεροί γιατί εκείνη την ώρα δεν επικρατούσε συνωστισμός στα κανάλια και απολαύσαμε την βόλτα μέχρι που άρχισε να βρέχει δυνατά, ευτυχώς η βαρκάρισσα μας έδωσε τα τριγωνικά ψάθινα καπέλα για να προστατευτούμε, μέχρι που ξαναβρήκαμε το πλοιάριο και συνεχίσαμε την βόλτα μας ήδη μεσημέριασε και είναι ώρα για φαγητό.



Στην προσπάθειά μας να περάσουμε την γέφυρα που υπάρχει μπροστά μας ο βαρκάρης μας ενημερώνει ότι ανέβηκε η στάθμη του νερού από την βροχή και δεν μπορούμε να την περάσουμε. Πρέπει όμως να αποβιβαστούμε γιατί το εστιατόριο είναι μετά την γέφυρα και πρέπει να περπατήσουμε. Μετά κόπων και βασάνων πηδάμε από το πλοιάριο στην στεριά, αφού δεν υπάρχει προβλήτα εκεί που μας αφήνει, χωρίς να έχουμε ατυχήματα και συνεχίζουμε μέσα από χωμάτινα μονοπάτια για το εστιατόριο, όπου ήδη έχει ειδοποιηθεί και τα τραπέζια μας είναι έτοιμα.



Ωραίο γεύμα με τοπικές σπεσιαλιτέ, το πιο ενδιαφέρον ήταν το τηγανητό ψάρι από τον Μεκόνγκ, το elephant fish, το οποίο φάγαμε αφού μας έδειξε η Βιετναμέζα πως θα το τυλίγουμε σε φύλλα ρυζιού με βότανα - λαχανικά και σος ψαριού!!!! σας λέω ήταν υπέροχο μην τολμήσετε και δεν φάτε !!!
Φυσικά υπήρχε η τοπική σούπα με τα noodles ρυζιού, κοτόπουλο, χοιρινό και ρύζι με τηγανητό αυγό, τηγανισμένες γαρίδες και μπύρα για να δροσιστούμε !!!




Η ώρα περνούσε και ευτυχώς όση ώρα ήμασταν στο εστιατόριο έγινε το θαύμα και έπεσε η στάθμη του νερού, ανεβήκαμε στην βάρκα μας, που αυτήν την φορά μας περίμενε σε άλλο σημείο πιο εύκολο για ένα ακόμη επεισοδιακό ανέβασμα, περάσαμε επιτέλους κάτω από την γέφυρα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, ρουφώντας τις τελευταίες εικόνες και τα αρώματα του μεγάλου αυτού ποταμιού.

Δεν ξέρω αλλά πάντα στην επιστροφή με πιάνει μια μελαγχολία.........






Ξέχασα λοιπόν να σας πω ότι πριν φτάσουμε στην περιοχή του δέλτα, στο χωριό Mỹ Hóa επισκεφθήκαμε τον ναό Vinh Trang Temple, όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε εκτός από τον εντυπωσιακό βουδιστικό ναό ένα μείγμα κινέζικης, βιετναμέζικης αλλά και ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, πολλά αγάλματα με Βούδες, όπως τον χαμογελαστό Βούδα, τον Βούδα ξαπλωμένο αλλά και άλλα σημαντικά αγάλματα για τους πιστούς που άρχονται μέχρι εδώ για να τα προσκυνήσουν. Όλα αυτά βρίσκονται σε ένα μεγάλο πάρκο, δυο στρεμμάτων με οπωροφόρα δένδρα και εντυπωσιακά φυτά και λουλούδια. Σίγουρα άξιζε ένα πέρασμα και από εδώ!!!





Αποκομίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις από την περιοχή αλλά και αυτούς τους ανθρώπους, τους τόσο μακρινούς από εμάς αλλά τόσο ενδιαφέροντες με τον τρόπο που καταφέρνουν να επιβιώνουν κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την βάση μας την Σαϊγκόν. Μια καινούργια ήμερα θα ξημερώσει αύριο και έχουμε πολλά να ανακαλύψουμε.
0
Share

Σήμερα θα επισκεφθούμε δύο ενδιαφέροντα μουσεία στην Σαϊγκόν, το"Πολεμικό μουσείο" "War Remnants Museum" πρώην "Μουσείο των αμερικανικών Εγκλημάτων Πολέμου" και το μουσείο της "Επανένωσης του Βιετνάμ" - "Reunification palace" για θα γνωρίσουμε τη σύγχρονη και ανατριχιαστική ιστορία του Βιετνάμ.


"Πολεμικό μουσείο" "War Remnants Museum" πρώην "Μουσείο των αμερικανικών Εγκλημάτων Πολέμου"


Το πολεμικό μουσείο άρχισε να λειτουργεί το 1975. Πρόκειται για ένα τριώροφο κτήριο όπου μπορείς να δεις φωτογραφικό υλικό και να διαβάσεις πολλές πληροφορίες για των πόλεμο (Αμερικάνων-Βιετναμέζων) που κράτησε 15 ολόκληρα χρόνια από το 1960 ως το 1975.



Στον προαύλιο χώρο του μουσείου πριν μπεις στο κυρίως κτήριο, μπορείς να δεις πολεμικά άρματα, τανκς, ελικόπτερα, μαχητικά αεροπλάνα.



Το τριώροφο κτήριο που θα επισκεφτούμε αποτελεί κυρίως μια φωτογραφική έκθεση, εδώ αποτυπώνεται η κτηνωδία ενός πόλεμου με εκατομμύρια απώλειες στον πληθυσμό της χώρας αλλά και στους Αμερικάνους, με τραγικές συνέπειες για τις επόμενες γενιές αλλά και εκατομμύρια πληγωμένες κυρίως ψυχές.

Το κτήριο είναι χωρισμένο σε αίθουσες, κάποιες είναι αφιερωμένες στις πολεμικές επιχειρήσεις και τα αποτελέσματά τους και άλλες στις διαδηλώσεις της εποχής  που έγιναν σ όλο τον κόσμο προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος αφού οι φωτογραφίες και τα βίντεο των μαχών αλλά και των σφαγών του άμαχου πληθυσμού άρχισαν να γίνονται γνωστά μέσω του τύπου και της τηλεόρασης.





Αρχή αποτέλεσε η σφαγή στο χωριό SON MY -MY LAI όταν μια διμοιρία Αμερικάνων στρατιωτών δολοφόνησαν και έκαψαν ένα ολόκληρο χωριό, βιάζοντας γυναίκες, σκοτώνοντας παιδιά και γέρους .



Όταν το βίαιο γεγονός έγινε γνωστό, ο κόσμος συγκλονίστηκε και άρχισε ένα παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα ακόμη και στην ίδια την Αμερική, με μεγάλες διαδηλώσεις. Αποκορύφωμα το 1969 έξω από τον Λευκό Οίκο, συγκεντρώθηκαν 800.000 διαδηλωτές και κάθε ένας φώναζε το όνομα ενός νεκρού του πολέμου αφήνοντας μια αφίσα σε να φέρετρο. Έτσι άρχισε η διαδικασία τερματισμού του πολέμου. Η τελική συμφωνία αποχώρησης των Αμερικάνων υπογράφηκε στις 23 Ιανουαρίου 1973 και οι τελευταίοι στρατιώτες έφυγαν στις 29-3-1975.







Άλλες αίθουσες είναι βαμμένες πορτοκαλί και είναι αφιερωμένες στα ανατριχιαστικά εγκλήματα που προκάλεσαν οι χημικές ουσίες, γνωστές ως "Argent orange" που ψέκαζαν τα αμερικάνικα βομβαρδιστικά ,ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν για την απογύμνωση των δασών και προκάλεσαν θανάτους, αναπηρίες αλλά και γενετικές κυρίως βλάβες στον πληθυσμό αλλά και στις επόμενες γενιές. Οι αίθουσες που φιλοξενούν τις φωτογραφίες αυτές, είναι βαμμένες πορτοκαλί χάρη του ονόματος των χημικών που προανέφερα και είναι από τις πιο σκληρές φωτογραφίες που είδα!









Οι Φωτογραφίες δείχνουν τα εγκλήματα ενός πόλεμου, βλέπεις συγκινητικές εικόνες και αισθάνεσαι να σφίγγεται το στομάχι σου, νιώθεις οργή και αποτροπιασμό για το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος. Αισθάνθηκα πολλές φορές να σηκώνεται η τρίχα μου καθώς τις παρατηρούσα νιώθοντας φρίκη από τις κτηνωδίες, την ανοησία και τον φανατισμό των ανθρώπων σε εποχές πολέμου.



Πολλές φορές κατέβασα την μηχανή μου και είπα ως εδώ !!!δεν θα τραβήξω άλλες. Σκεφτόμουν πως οι φωτογράφοι της εποχής, είχαν το κουράγιο και πως ενώ ήταν παρόντες στα γεγονότα είχαν την δύναμη να κάνουν αυτά τα ανατριχιαστικά κλικ και να αποθανατίζουν τέτοιες φρικαλέες στιγμές χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι να τις σταματήσουν και αμέσως συνέχιζα την φωτογράφηση και έλεγα από μέσα μου ότι πρέπει να  δείξω και εγώ με την σειρά μου τι συνέβη τότε, σε αυτούς που δεν θα καταφέρουν να έρθουν μέχρι εδώ και συνέχιζα ......

Ο καθένας μας ας προβληματιστεί και ας σκεφτεί όπως νομίζει το μέλλον μας με τέτοιες εικόνες......



Βγαίνοντας έξω, με έντονα συναισθήματα από όλα αυτά που είδα μέσα στο μουσείο πέρασα στην πλαϊνή εξωτερική του πτέρυγα, μην παραλείψετε να πάτε και εσείς, θα δείτε αναπαράσταση των φυλακών Tiger Cageς-τα κελιά των Τίγρεων, που βρίσκονταν στο νησιά Κον Σον του Βιετνάμ, για να δείτε τα κελιά και τα βασανιστήρια των φυλακισμένων Βιετναμέζων .




Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους μόνο πολέμους στην σύγχρονη ιστορία μας. Ξεκίνησε όταν οι Βιετναμέζοι έδιωξαν το 1954, τους Γάλλους. Η χώρα διχοτομήθηκε, στο Βόρειο και Νότιο Βιετνάμ. Στην προσπάθειά της επικράτησης των Βόρειων Βιετναμέζων Κομμουνιστών στην χώρα, oι Αμερικανοί αποφάσισαν να επέμβουν πιστεύοντας ότι θα είναι μια εύκολη υπόθεση, στέλνοντας 1.000.000 Αμερικάνους στρατιώτες να πολεμήσουν σε μια χώρα που αποδείχτηκε κόλαση για αυτούς.


Έχασαν 60.000 ανθρώπους, σπατάλησαν εκατομμύρια δολάρια και τελικά αποχώρησαν με μια μεγάλη ήτα!!!!

Πίσω έμειναν 3.100.000 νεκροί Βιετναμέζοι, στρατιώτες και άμαχος πληθυσμός, 500.000 τραυματίες, 10.000 εκτοπίστηκαν από την χώρα από το νέο καθεστώς, χιλιάδες στρέμματα γης και ζώα κάηκαν, σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν, πόλεις και χωριά εξαφανίστηκαν από τον χάρτη ή καταστράφηκαν και εκατομμύρια ψυχές και από τις δυο πλευρές πληγώθηκαν.

Αυτά για το μουσείο πόλεμου που πραγματικά με συγκίνησε και με προβλημάτισε, ίσως ένα από τα πιο δυνατά σημεία του ταξιδιού, αν πάτε μην το παραλείψετε από το πρόγραμμά σας θα χρειαστείτε ένα δίωρο για να το τριγυρίσετε, ένα μπουκάλι νερό, δροσερά ρούχα, οι αίθουσες κλιματίζονται αλλά στους διαδρόμους και τις σκάλες η κατάσταση είναι αποπνικτική και ίσως μια δεύτερη μπαταρία για την φωτογραφική σας μηχανή. Για να ανεβείτε από τον έναν όροφο στον άλλο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ασανσέρ ή τις σκάλες. Στο ισόγειο του μουσείου υπάρχει ένα μαγαζάκι με ενδιαφέροντα σουβενίρ που μπορείτε να κάνετε τις αγορές σας.  Από εδώ πήρα εκτός από τα σουβενίρ πόλεμου και ωραίο βιετναμέζικο καφέ, αφού όπως σας ξαναείπα το Βιετνάμ κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στην παράγωγη καφέ στον κόσμο!!! Αυτά.

Επίσκεψη στο μουσείο της "Επανένωσης του Βιετνάμ" - "Reunification palace"





Το παλάτι κατασκευάστηκε από τους Γάλλους, για να εγκατασταθεί η κυβέρνησή τους, το 1873. Το 1954 αφού οι Βιετναμέζοι έδιωξαν τους Γάλλους εγκαταστάθηκε στο Παλάτι ο νέος κυβερνήτης του νότιου Βιετνάμ, Νγκο Ντινχ Ντιεμ,έχοντας την υποστήριξη των Αμερικανών. Στο Βόρειο Βιετνάμ κυβερνούσε ο Χο Τσι Μινχ με την υποστήριξη των Ρώσων.

Το 1962 το παλάτι βομβαρδίστηκε από τους Βιετκόνγκ, προκειμένου να σκοτώσουν τον Ντιεμ αλλά δεν τα κατάφερα . Το παλάτι υπέστη καταστροφές και ο Ντιεμ ζήτησε την ανακατασκευή του με ειδικό καταφύγιο στα υπόγεια του, ώστε να αντέχει τις βόμβες.

Δεν πρόλαβε όμως να το δει τελειωμένο,(οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1966) γιατί το 1963 ο Νγκο Ντινχ Ντιεμ δολοφονήθηκε.

Στο νέο παλάτι, το όποιο αλλάζει όνομα και λέγεται παλάτι της ανεξαρτησίας, έρχεται ο Νγκιγιεν Βαν Θιεν, ο οποίος κυβερνάει μέχρι το 1975.

Στις 21-4-1975 αφού φορτώνει όλα του τα υπάρχοντα, ζύγιζαν γύρω στους 15 τόνους, σε ένα αμερικανικό αεροπλάνο εγκαταλείπει την χώρα του και εξόριστος πια εγκαθίσταται στην Ταΐβάν.

Στις 30-4-1975  λήγει οριστικά ο πόλεμος, αφού είχαν προηγηθεί συντονισμένες επιθέσεις και συνεχείς νίκες των ΒΙΕΤΚΌΝΓΚ. Ο πόλεμος τελειώνει εκείνη την ημέρα με την πτώση της Σαϊγκόν. Ένα τανκ ρίχνει την πόρτα του παλατιού, χωρίς καμία αντίσταση και εισέρχεται στο παλάτι (κάποιο άλλο τανκ είχε εισβάλλει στο χώρο του Πολυτεχνείου ,στην Ελλάδα 17-11-1974). Το τανκ που μπήκε από την πύλη, μπορείτε να το δείτε στο προαύλιο χώρου του παλατιού !

Οι τελευταία μέρα βρίσκει στο παλάτι τον στρατηγό "Big" Minh, ο όποιος έχει πάρει την θέση του προηγουμένου πρόεδρου Tran Van Huong, η θητεία του κράτησε μόλις 7 ήμερες και ακολουθεί ο γνωστός για την παράδοση της πόλης , διάλογος:

Minh προς τον Βιετκόνγκ : "Περιμένω από νωρίς σήμερα το πρωί για να μεταφέρω την εξουσία σε σας."

Ο συνταγματάρχης Bui Tin, από τους Βιετκόνγκ : "Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μεταφέρετε την εξουσία, δεν μπορείτε να εγκαταλείψετε αυτό που δεν έχετε."

Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και γιορτάζει την Νίκη. Τους επόμενους μήνες διώχνονται ή εγκαταλείπουν την χώρα με μικρά πλοιάρια οι αντιφρονούντες του καινούργιου πολιτεύματος και στις 2-7-1976 το Βόρειο και Νότιο Βιετνάμ ενώθηκαν και σχημάτισαν την σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ. Το όνειρο του Χο Τσι Μινχ για την ενοποίηση του Βιετνάμ έγινε πραγματικότητα. Ο ίδιος όμως δεν έζησε να το δει, είχε ήδη πεθάνει το 1969.

Το παλάτι αλλάζει πάλι όνομα και γίνεται Independence Palace, παλάτι της ενοποίησης, όνομα το οποίο χρησιμοποιούν μέχρι και σήμερα.

Το κτήριο αποτελεί εξαιρετικό δείγμα αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του 1960 με πολλά χαρακτηριστικά βιετναμέζικης διακόσμησης.



Οι κολώνες στα μπαλκόνια και πίσω από τα μεγάλα παράθυρα, συμβολίζουν τα καλάμια μπαμπού του Βιετνάμ.









Στο ισόγειο και τους ορόφους μπορείτε να δείτε τις τεράστιες αίθουσες με το γραφείο του πρόεδρου, την αίθουσα εκδηλώσεων, την αίθουσα των υπουργών, την αίθουσα των συνεδριάσεων και πολλές άλλες.



Θα ανεβείτε σκάλες και θα περπατήσετε αρκετά σε διαδρόμους και αίθουσες προκειμένου να τα δείτε όλα, φροντίστε να κατεβείτε και στα υπόγεια του παλατιού όπου λειτουργούσαν οι αίθουσες συντονισμού του πολέμου με αντικείμενα (κυρίως τηλέφωνα, φαξ και άλλο τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό της εποχής) τα οποία ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες.







Εντυπωσιακό το παλάτι-μουσείο σήμερα, έπαιξε και αυτό σημαντικό ρόλο, στην Ιστορία του Βιετνάμ .





Κατά την έξοδό μας από το παλάτι, συναντήσαμε ένα γκρουπ με μαθητές σχολείου με την τυπική βιετναμέζικη στολή οι κοπέλες, ήρθαν μέχρι εδώ να φωτογραφηθούν, όπως συνηθίζετε κατά την ημέρα της αποφοίτησης. Βεβαία μόλις μας είδαν αποφάσισαν πρώτα να φωτογραφηθούν μαζί μας και πρέπει να το χάρηκαν πολύ και μετά να βγάλουν τις αναμνηστικές με το σχολείο τους. Τους κάναμε το χατήρι και χαρήκαμε και εμείς πολύ.


0
Share
Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα

TRAVEL WITH US

About Me

Hello!! I'm Mary!

Welcome to my travel blog, TRIPS AND DREAMS. Here you will find my wanderings in Greece and the rest of the world, a lot of photos and informations from my travels as well as many travel and packing tips that will make your journeys more comfortable and beautiful. Together we will travel to every corner of our planet and discover its beauties.

Follow Me

  • facebook
  • twitter
  • instagram
  • Pinterest

Facebook Page

MEMBER OF

Popular Posts

  • 16 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ
  • 2 + 1 ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ EDIRNE-ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ
  • ΣΟΥΒΕΝΙΡ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΟΡΔΑΝΙΑ

Blog Archive

  • ►  2024 (9)
    • ►  Ιουλίου (6)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
  • ►  2023 (23)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Οκτωβρίου (5)
    • ►  Ιουνίου (6)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Μαρτίου (7)
  • ►  2022 (17)
    • ►  Νοεμβρίου (7)
    • ►  Οκτωβρίου (3)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουνίου (3)
  • ►  2021 (24)
    • ►  Οκτωβρίου (7)
    • ►  Σεπτεμβρίου (5)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Ιουνίου (5)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Μαρτίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2020 (36)
    • ►  Δεκεμβρίου (5)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (2)
    • ►  Σεπτεμβρίου (7)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουλίου (8)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (4)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (2)
  • ►  2019 (32)
    • ►  Δεκεμβρίου (8)
    • ►  Νοεμβρίου (3)
    • ►  Οκτωβρίου (1)
    • ►  Σεπτεμβρίου (2)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαΐου (10)
    • ►  Απριλίου (3)
    • ►  Μαρτίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2018 (21)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Οκτωβρίου (2)
    • ►  Σεπτεμβρίου (1)
    • ►  Αυγούστου (1)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (7)
    • ►  Μαρτίου (2)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
  • ▼  2017 (49)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ▼  Νοεμβρίου (9)
      • ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ
      • ΓΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - LOTUS TEA (VIETNAM)
      • THINGS TO SEE AND DO IN SIEM REΑP-CAMBODIA
      • ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ (ΒΙΕΤΝΑΜ-ΚΑΜΠΟΤΖΗ) ΛΕΜΕ ΝΑΙ!!!!!!!
      • ΚΟΥ ΤΣΙ ΣΤΑ ΤΟΥΝΕΛ ΤΩΝ ΒΙΕΤΚΟΝΓΚ
      • ΔΕΛΤΑ ΜΕΚΟΝΓΚ
      • 10+1 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΗΝ ΣΑΙΓΚΟΝ (2ο μέρο...
      • 10+1 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΗΝ ΣΑΙΓΚΟΝ (1ο μέρος)
      • ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΒΙΕΤΝΑΜ -24 ΩΡΕΣ ΣΤΗΝ HUE (Χ...
    • ►  Οκτωβρίου (10)
    • ►  Σεπτεμβρίου (2)
    • ►  Αυγούστου (4)
    • ►  Ιουλίου (2)
    • ►  Μαΐου (3)
    • ►  Απριλίου (6)
    • ►  Μαρτίου (2)
    • ►  Φεβρουαρίου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (1)
  • ►  2016 (43)
    • ►  Δεκεμβρίου (4)
    • ►  Νοεμβρίου (2)
    • ►  Οκτωβρίου (3)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (16)
    • ►  Ιουνίου (1)
    • ►  Μαΐου (4)
    • ►  Απριλίου (2)
    • ►  Μαρτίου (5)
    • ►  Ιανουαρίου (3)
  • ►  2015 (15)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Οκτωβρίου (6)
    • ►  Φεβρουαρίου (4)
  • ►  2014 (13)
    • ►  Οκτωβρίου (4)
    • ►  Αυγούστου (7)
    • ►  Ιανουαρίου (2)
  • ►  2013 (16)
    • ►  Δεκεμβρίου (9)
    • ►  Ιουνίου (2)
    • ►  Μαΐου (2)
    • ►  Απριλίου (1)
    • ►  Ιανουαρίου (2)
  • ►  2012 (8)
    • ►  Δεκεμβρίου (1)
    • ►  Ιουλίου (1)
    • ►  Φεβρουαρίου (2)
    • ►  Ιανουαρίου (4)
  • ►  2011 (2)
    • ►  Ιουνίου (2)
  • ►  2010 (6)
    • ►  Νοεμβρίου (5)
    • ►  Φεβρουαρίου (1)
  • ►  2009 (14)
    • ►  Ιουλίου (14)
  • ►  2008 (2)
    • ►  Απριλίου (2)

Translate

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

This work is copyrighted

Facebook Twitter Instagram Pinterest Bloglovin

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Trending

Copyright © 2019 TRIPS AND DREAMS by MARY

Created with by BeautyTemplates Customized by Despina's Studio..