ΣΑΒΒΑΤΟ 25/7/2009
DOHA-ΑΘΗΝΑ-ΛΑΡΙΣΑ
Έχουμε πάρει τον δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα .
SANGHAI – DOHA 00.50-05.50
Η πτήση μέχρι την DOHA είναι καλή, μια στάση εδώ είναι απαραίτητη πριν την τελική πτήση της επιστροφής μας. Έχουμε όμως αρκετές ώρες στην διάθεση μας και έτσι θα κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Η Ντόχα είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Κατάρ. Ο πληθυσμός της πόλης είναι περίπου 400.000 κάτοικοι .Η Ντόχα είναι η έδρα της κυβέρνησης του QATAR και του Εμίρη του.
Μετά τον απαραίτητο έλεγχο των διαβατηρίων και την έκδοση της visa στο αεροδρόμιο, για την επίσκεψη μας στην πόλη, βρεθήκαμε ξαφνικά σε ένα άλλο κόσμο. Βρεθήκαμε στην ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ, στη χώρα που οι γυναίκες είναι ντυμένες από την κορυφή μέχρι τα νύχια με μαύρα ρούχα και φαίνεται μόνο το περιποιημένο, με όμορφα χαρακτηριστικά πρόσωπο. Οι άνδρες φορούν άσπρα ρούχα και στο κεφάλι μαντίλες που στηρίζονται με μαύρα κορδόνια. Φυσικά φορούν χρυσά ακριβά ρολόγια και διέκρινα ότι μας κοιτούν λοξά και υποτιμητικά. Όπως μου είπε η συνοδός μας, τους ξένους και ειδικά τους μετανάστες που ζουν και εργάζονται εκεί, οι ντόπιοι τους αντιμετωπίζουν ως κατωτέρους τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ πλούσια χώρα, οι ντόπιοι ,ακόμη και αν δεν εργαστούν έχουν επίδομα από την Κυβέρνηση αρκετών δολαρίων κάθε μήνα, ώστε να ζουν αξιοπρεπώς.
Συνεπώς δεν έχουν ανάγκη την παρουσία του τουρίστα.
SANGHAI – DOHA 00.50-05.50
Η πτήση μέχρι την DOHA είναι καλή, μια στάση εδώ είναι απαραίτητη πριν την τελική πτήση της επιστροφής μας. Έχουμε όμως αρκετές ώρες στην διάθεση μας και έτσι θα κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Η Ντόχα είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Κατάρ. Ο πληθυσμός της πόλης είναι περίπου 400.000 κάτοικοι .Η Ντόχα είναι η έδρα της κυβέρνησης του QATAR και του Εμίρη του.
Μετά τον απαραίτητο έλεγχο των διαβατηρίων και την έκδοση της visa στο αεροδρόμιο, για την επίσκεψη μας στην πόλη, βρεθήκαμε ξαφνικά σε ένα άλλο κόσμο. Βρεθήκαμε στην ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ, στη χώρα που οι γυναίκες είναι ντυμένες από την κορυφή μέχρι τα νύχια με μαύρα ρούχα και φαίνεται μόνο το περιποιημένο, με όμορφα χαρακτηριστικά πρόσωπο. Οι άνδρες φορούν άσπρα ρούχα και στο κεφάλι μαντίλες που στηρίζονται με μαύρα κορδόνια. Φυσικά φορούν χρυσά ακριβά ρολόγια και διέκρινα ότι μας κοιτούν λοξά και υποτιμητικά. Όπως μου είπε η συνοδός μας, τους ξένους και ειδικά τους μετανάστες που ζουν και εργάζονται εκεί, οι ντόπιοι τους αντιμετωπίζουν ως κατωτέρους τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ πλούσια χώρα, οι ντόπιοι ,ακόμη και αν δεν εργαστούν έχουν επίδομα από την Κυβέρνηση αρκετών δολαρίων κάθε μήνα, ώστε να ζουν αξιοπρεπώς.
Συνεπώς δεν έχουν ανάγκη την παρουσία του τουρίστα.
Έχουν όμως ανάγκες σε εισαγόμενα εργατικά χέρια .
Βγαίνοντας από τις κλιματιζόμενες και αστραφτερές αίθουσες του αεροδρομίου πάθαμε την πλάκα της ζωής μας. Θερμοκρασία 50 βαθμοί Κελσίου, το τοπίο μία έρημος, άμμος παντού χωρίς ένα δένδρο .
Δίπλα στο αυτοκίνητο που μας περίμενε, ήταν παρκαρισμένες λιμουζίνες , τόσες πολλές δεν έχω ξαναδεί πουθενά .
Ξεκινάμε την ξενάγηση για α γνωρίσουμε την πόλη, μια πόλη που φαίνεται να κοιμάται, μια πόλη έρημη από κόσμο. Όλοι είναι μέσα στα σπίτια τους που περιβάλλονται από ψηλούς εξωτερικούς τοίχους.
Δίπλα στο αυτοκίνητο που μας περίμενε, ήταν παρκαρισμένες λιμουζίνες , τόσες πολλές δεν έχω ξαναδεί πουθενά .
Ξεκινάμε την ξενάγηση για α γνωρίσουμε την πόλη, μια πόλη που φαίνεται να κοιμάται, μια πόλη έρημη από κόσμο. Όλοι είναι μέσα στα σπίτια τους που περιβάλλονται από ψηλούς εξωτερικούς τοίχους.
Επισκεφτήκαμε μια φάρμα με καμήλες , τον ιππικό όμιλο, είδαμε αραβικά άλογα και καταπληκτικές εγκαταστάσεις, όλα καινούργια .
Περάσαμε κοντά από δεξαμενές πετρελαίου .
Είδαμε τ
Στην πόλη επικρατεί οργασμός κατασκευών. Τεράστιοι ουρανοξύστες σε μια πόλη που ρυμοτομείται και κατασκευάζεται τώρα, με μεγάλους δρόμους όπου κυκλοφορούν πανάκριβα αυτοκίνητα, τεράστια εμπορικά κέντρα, μεγάλα πάρκα, γήπεδα, μουσεία κ.α.
Περιπλανηθήκαμε αρκετές ώρες στην πόλη και καταλήξαμε στην αγορά Souq Waqif, εντύπωση μου έκανε ότι αν και η ώρα ήταν 10 το πρωί, τότε άρχισαν να ανοίγουν τα μαγαζιά, δεν βρήκαμε ούτε ένα καφενείο ανοιχτό να πιούμε καφέ, ενώ κυκλοφορούσαν λιγοστοί άνδρες και ούτε μία γυναίκα. Σ αυτήν την αγορά μπορείς να βρεις πολλά παραδοσιακά είδη, μπαχαρικά, ρούχα και σουβενίρ. Επίσης πολλά παραδοσιακά κτήρια, βρίσκονται τριγύρω.
Εντυπωσιακή πόλη αλλά από αυτές που εμένα προσωπικά δεν με συγκινούν ιδιαίτερα, ειδικά αν δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο για τις γνωρίσω καλύτερα και να ζήσω τον ρυθμό τους. Έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να κοιτάει το ρολόι. Ηθελα να φύγω. Η ώρα για επιστροφή στο αεροδρόμιο δεν άργησε...
Περιπλανηθήκαμε αρκετές ώρες στην πόλη και καταλήξαμε στην αγορά Souq Waqif, εντύπωση μου έκανε ότι αν και η ώρα ήταν 10 το πρωί, τότε άρχισαν να ανοίγουν τα μαγαζιά, δεν βρήκαμε ούτε ένα καφενείο ανοιχτό να πιούμε καφέ, ενώ κυκλοφορούσαν λιγοστοί άνδρες και ούτε μία γυναίκα. Σ αυτήν την αγορά μπορείς να βρεις πολλά παραδοσιακά είδη, μπαχαρικά, ρούχα και σουβενίρ. Επίσης πολλά παραδοσιακά κτήρια, βρίσκονται τριγύρω.
Εντυπωσιακή πόλη αλλά από αυτές που εμένα προσωπικά δεν με συγκινούν ιδιαίτερα, ειδικά αν δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο για τις γνωρίσω καλύτερα και να ζήσω τον ρυθμό τους. Έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να κοιτάει το ρολόι. Ηθελα να φύγω. Η ώρα για επιστροφή στο αεροδρόμιο δεν άργησε...
Αναμονή αρκετών ωρών και στο αεροδρόμιο, ευτυχώς σε κλιματιζόμενους χώρους . Το αεροδρόμιο της DOHA είναι διεθνές αεροδρόμιο και παντού γίνονται έργα. Εξυπηρετεί χιλιάδες κόσμο καθημερινά κάθε εθνικότητας. Για να περάσει η ώρα κάνουμε βόλτες στα DUTY FREE, βλέπουμε τα πολυτελή αυτοκίνητα τα οποία κληρώνουν κάθε μέρα στους επισκέπτες που θα ψωνίσουν, μένουμε με το στόμα ανοιχτό στα χρυσοχοεία, πολλά καράτια χρυσού σε ποιότητα και ποσότητα αλλά και για τα περίτεχνα σχέδιά τους .
Παρατηρούμε του Άραβες από διάφορες περιοχές, οι οποίοι αφού έκαναν το μπάνιο τους στις τουαλέτες, έβαζαν επάνω άσπρες πετσέτες η κελεμπίες και επιβιβάζονταν σε αεροπλάνα για να πάνε σε κάποιο τόπο να προσκυνήσουν, μάλλον στην Μέκκα . Άλλοι λαοί, άλλες συνήθειες....
Έφτασε η ώρα όμως για να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο.
Παρατηρούμε του Άραβες από διάφορες περιοχές, οι οποίοι αφού έκαναν το μπάνιο τους στις τουαλέτες, έβαζαν επάνω άσπρες πετσέτες η κελεμπίες και επιβιβάζονταν σε αεροπλάνα για να πάνε σε κάποιο τόπο να προσκυνήσουν, μάλλον στην Μέκκα . Άλλοι λαοί, άλλες συνήθειες....
Έφτασε η ώρα όμως για να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο.
Επιτέλους φθάσαμε στην Ελλάδα, προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ και πατήσαμε το ποδαράκι μας σε ελληνικό έδαφος.
Κατευθυνθήκαμε στην αίθουσα παραλαβής των αποσκευών, πήρα την βαλίτσα μου και περιμέναμε να βγει ο πίνακας του Γιώργου, όμως καθυστερούσε. Χαιρετίσαμε το υπόλοιπο group, αλλάξαμε τηλέφωνα με κάποιους από αυτούς και ευχηθήκαμε καλό χειμώνα και καλά σχέδια για νέα ταξίδια.
Επιτέλους βγήκε ο πίνακας, όμως έσπασε το τζάμι του, η εταιρία ανέλαβε να τον επισκευάσει και να τον στείλει στη Λάρισα, σε λίγες μέρες.
Πήραμε το αυτοκίνητο από το παρκινγκ και ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής στο σπίτι μας, όμως μια στάση για ένα φραπέ που τόσο μου έλειψε, έξω από την Αθήνα κρίθηκε απαραίτητη και μια τελευταία στην Στυλίδα, στο μπιφτεκάδικο που σταματάμε πάντα μετά από ταξίδι. Επιτέλους Ελληνικό φαγητό !!!!φέτα, ελληνική σαλάτα, ντοματούλες, αγγουράκια, κρεμμυδάκι, πατατούλες τηγανιτές και κάτι μπιφτέκια ίσα με το πιάτο μας και φυσικά κρασί.
Ωραίο φαγητό, το ευχαριστηθήκαμε .
Κατά τις 12 το βράδυ φτάσαμε στο σπίτι μας.
Κάναμε ένα ταξίδι δέκα πέντε ημερών, ταξιδέψαμε από το νότο της Κίνας, το Χονγκ Κονγκ μέχρι το Βορρά στο Πεκίνο, επισκεφτήκαμε και γνωρίσαμε πολλές πόλεις πήραμε μια πρώτη γερή γεύση, τόσο από τη μακραίωνη ιστορία όσο και από τη σύγχρονη ζωή του «γίγαντα της οικονομίας», που τώρα ξυπνά.
Το ταξίδι αυτό ήταν ένα όνειρο ζωής για μένα και τελικά ήταν ένα ταξίδι όνειρο, μου άρεσε ,με έκανε όμως να βάλω στο μυαλό μου νέα ταξίδια, νέα όνειρα, νέα σχέδια, όσο είμαι καλά και μπορώ ..
Στόχος για το επόμενο ταξίδι ? Ίσως η ΙΝΔΙΑ ..
Ποιος ξέρει ?
Ίσως.....
Μπορεί.....
Ποιος ξέρει ?
Ίσως.....
Μπορεί.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου