ROAD TRIP ΣΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ - Α΄ ΜΕΡΟΣ

Το οδοιπορικό μας στα Τζουμέρκα είχε σαν σκοπό να γνωρίσουμε μια ακόμη περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδα, που όλο αναβάλλαμε να εξερευνήσουμε τόσα χρόνια, αφού προτεραιότητα είχαν τα Ελληνικά νησιά και τα ταξίδια μας στο εξωτερικό, για να γνωρίσουμε τον πλανήτη μας.



 Όμως όπως τα έφερε η κατάσταση με τον covid-19, αφήσαμε πίσω μας σχέδια, εισιτήρια, πλάνα  και αεροπλάνα για το μέλλον και ποιος ξέρει μέχρι πότε, ανοίξαμε τους χάρτες της Ελλάδας μας και ανακαλύψαμε ότι έχουμε πολλές εκκρεμότητες.

Έτσι τώρα που γράφω αυτές τις αράδες θεωρώ ότι καλό μας έκανε αυτή η αποχή από το εξωτερικό αφού έτσι αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε και να γνωρίσουμε τα δικά μας μέρη που και ασφάλεια έχουν και θα είμαστε στην φύση, επιπλέον ταξιδεύουμε στην χώρα μας και όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν πιο εύκολα αλλά θα την γνωρίσουμε με λιγότερο κόσμο και καλύτερες υπηρεσίες.

Η απόφαση να εξερευνήσουμε τα Τζουμέρκα πάρθηκε εύκολα αφού δεν θέλαμε να πάμε σε κάποιο Ελληνικό νησί, μέσα Σεπτέμβρη, αν και ο καιρός μας έκανε το χατίρι με υψηλές θερμοκρασίες, γιατί όλο το καλοκαίρι κάναμε τα μπάνια μας και θέλαμε μια αλλαγή. Τα Τζουμέρκα μας φάνταξαν σαν ένας προορισμός ξεχωριστός! Τα μοναδικά τοπία της, η φυσική ομορφιά, η γαστρονομία, η φιλοξενία των κάτοικων της μας έκαναν στο τέλος του οδοιπορικού μας να συμφωνήσουμε ότι ήταν η καλύτερη απόφαση και ότι θα ξαναπάμε, γιατί έναν τόπο δεν τον χορταίνεις με μια μόνο επίσκεψη.

Έτσι λοιπόν αφήνοντας πίσω μας την Θεσσαλία βρεθήκαμε στον ορεινό όγκο των Τζουμέρκων που αποτελείται από 47 χωριά και παραδοσιακούς οικισμούς και για πρώτη φορά καταφέραμε σε 5 ημέρες να εξερευνήσουμε αρκετά από αυτά πριν ξεκινήσουμε για πιο βόρεια για να επισκεφτούμε τα χωριά της Κόνιτσας, φθάνοντας μέχρι τα Ελληνοαλβανικά σύνορα.

Επισκεφθήκαμε με στάσεις τα περισσότερα χωριά, είδαμε τα αξιοθέατα και τα μνημεία τους, περπατήσαμε στην φύση, απολαύσαμε τοπικές παραδοσιακές γεύσεις, μιλήσαμε με τους κατοίκους και μάθαμε πολλά από αυτούς. Κάποια μικρότερα τα βρήκαμε στο δρόμο μας και τα προσπεράσαμε, ενώ άλλα ήταν εκτός της πορείας μας και σε μεγαλύτερα υψόμετρα, με την υπόσχεση να πάμε κάποια στιγμή και σ αυτά.

Θα σας αναφέρω τα χωριά των Τζουμέρκων με αλφαβητική σειρά όπως τα βρήκα και εγώ όταν τα έψαχνα, εσείς επιλέξτε αυτά που σας ενδιαφέρουν και ξεκινήστε την εξερεύνηση τους στα άγρια βουνά, στις χαράδρες, δίπλα στα ρέματα και τα νερά των ποταμών. Περάστε πάνω από σύγχρονες γέφυρες  αλλά και πέτρινες που αντέχουν στον χρόνο, διασχίστε τους φιδωτούς δρόμους που άνοιξαν στα βουνά και έτσι τα τελευταία χρόνια είναι άνετη και ασφαλής η οδήγηση και η διέλευση και απολαύστε την ομορφιά και την ελευθερία των βουνών της Ελλάδας. 

Τα Τζουμαρκοχώρια λοιπόν είναι τα εξής - Αγία Παρασκευή, Άγιος Γεώργιος,  Άγναντα, Αετορράχη, Άνω Αθαμάνιο, Κάτω Αθαμάνιο, Αμπελοχώρι, Ανατολική, Ανεμορράχη, Αρματολικό, Βαθύπεδο, Βαπτιστής, Βουργαρέλι, Γαρδίκι, Γραικικό, Δαφνωτή, Δίστρατο, Ελληνικό, Θεοδώριανα, Καλαρρύτες, Κάτω Καλεντίνη, Καλέτζι, Καρίτιανη, Καταρράκτης, Κάψαλα, Κέδρος, Κεντρικό, Κουκούλια, Κράψη, Κτιστάδες, Κυψέλη, Λάζαινα, Λεπιανά, Ματσούκι, Μεγάλη Γότιστα, Μεγάλη Ράχη, Μεγαλόχαρη, Μελισσουργοί, Μεσούντα, Μικρή Γότιστα, Μικροσπηλιά, Μιχαλίτσι, Μονολίθι, Μυλοκόπειο, Μυστράς, Νεράιδα, Παλαιομοχούστι, Παλαιοχώρι, Παχτούρι, Πετροβούνι, Πηγάδια, Πιστιανά, ΠλαίσιαΠλάκα, Πλατανούσσα, Πράμαντα, Προσήλιο, Ποτιστικά, Ράμια, Ραφταναίοι, Ροδαυγή, Σγάρα, Συρράκο, Σκούπα, Τετράκωμο, Τσόπελα, Φράξος, Χουλιαράδες και Χριστοί. (σ΄ αυτά με τα σκούρα γράμματα κάναμε στάσεις και τα γνωρίσαμε από κοντά, τα υπόλοιπα άλλα τα περάσαμε και κάποια ήταν εκτός των διαδρομών μας).

Σε προηγούμενα άρθρα θα διαβάσατε ότι ξεκινήσαμε από το νότιο τμήμα των Τζουμέρκων, με έδρα μας το Βουργαρέλι (δείτε εδώ) και έτσι έφτασε η ώρα να ανέβουμε προς το κεντρικό και βόρειο τμήμα για να επισκεφτούμε τα Κατσαναχώρια, τα Χουλιαροχώρια, την περιοχή Περιστερίου, την Στρογγούλα και άλλες περιοχές και παραδοσιακούς οικισμούς.

Δευτέρα 14 του Σεπτέμβρη και πήραμε τον δρόμο με τελικό προορισμό τα Πράμαντα όπου θα είναι η έδρα των εξορμήσεων μας για τις επόμενες ημέρες, σε κάποια στροφή η πινακίδα έδειχνε προς Γραικικό. Σας το έχω πει νομίζω!!!!ότι για αλλού ξεκινάμε και αλλού βρισκόμαστε και αφού το όνομα του χωριού, μου θύμισε τον παλιό συνάδελφο και φίλο Λεό, που ως γνήσιος Τζουμερκιώτης μας το διαφήμιζε συνέχεια κάναμε την παράκαμψη για να το γνωρίσω και εγώ φυσικά ..


Το Γραικικό ανήκει στον δήμο Αγνάντων και στον Νομό 'Αρτας, βρίσκεται σε υψόμετρο 68ο μέτρων και αποτελείται από τους συνοικισμούς Γραβιά, Σελά, Ανω και Κάτω Γραικικό, Ρωμιανός και Γουριανό. Λόγω της ημέρας, του Τιμίου Σταυρού, γιόρταζε και η μανούλα μου, είπα να ανάψουμε ένα κεράκι στην εκκλησία του χωριού, στον Ιερό Ναό Εισοδείων της Θεοτόκου, μόλις είχε τελείωσε η λειτουργεία και ίσα που προλάβαμε την αρτοκλασία κατάφερα όμως να πάρω αντίδωρο και βασιλικό, που μοιράζεται σύμφωνα με το έθιμο αυτή τη μέρα.     


Δίπλα η πλατεία του χωριού, η "πλατεία Κουτρογιάννη" με τα τα τραπεζάκια κάτω από τον πλάτανο, πιο πέρα το μνημείο ηρώων και την μοναδική θέα στα γύρω βουνά. Οι πιστοί μετά το εκκλησίασμα πήγαν για το καθιερωμένο καφεδάκι στο καφενείο και όταν μας είδαν μας κάλεσαν για καφέ αλλά δεν υπήρχε χρόνος, γιατί όπως ανεβαίναμε είδα μια ταμπέλα που έγραφε "Λαογραφικές Ρίζες" κάτι μου έλεγε πως έπρεπε να κάνουμε μια παράκαμψη και από εκεί. 

Βέβαια ο τουριστικός οδηγός έγραφε ότι στην περιοχή υπάρχουν πολλά αρχαιολογικά και θρησκευτικά αξιοθέατα (ο νερόμυλος και το Μοναστήρι της Χρυσοσπηλιώτισσας στα Γουριανά, πέτρινες βύρσες και νερόμυλοι, αρχαία τείχη μεταξύ Γουριανών και Ρωμανού, το αρχαίο νεκροταφείο  κ.α.) αλλά εμένα αν μου κολλήσει κάτι..... και δεν θέλω να περιαυτολογήσω αλλά έχω μύτη, να μυρίζομαι τα καλύτερα και έτσι για ακόμη μια φορά δεν έκανα λάθος!!!!!


Αν αποφασίσετε να επισκεφτείτε τις "Λαογραφικές Ρίζες", θα τις βρείτε στον συνοικισμό Γραβιά μέσα στο δάσος, σας ενημερώνω ότι πρέπει να έχετε στην διάθεση σας σίγουρα ένα 2ωρακι  γιατί ο δραστήριος Τζουμερκιώτης, κος Φώτης Χαχούλης, δικηγόρος στο επάγγελμα, όταν συνταξιοδοτήθηκε αποφάσισε να αφήσει την Αθήνα και να επιστέψει στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε και να μετατρέψει το πατρικό του σε ένα "μουσείο λαογραφίας" με πολύ προσωπική δουλειά, μεράκι και αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους. Είμασταν τυχεροί που τον βρήκαμε εκεί, μας καλωσόρισε, μας κέρασε γλυκά του κουταλιού και νερό για να ξαποστάσουμε και μας ξενάγησε ο ίδιος στους χώρους του μουσείου του, αφού μας έδωσε μια γκλίτσα στο χέρι για να στηριζόμαστε καλά σε κάποια σημεία, μας απήγγειλε ποιήματα, μας τραγούδησε, μας είπε ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια και τους προγόνους, μας εξιστόρησε την ζωή και την θέση των γυναικών στα άγρια Τζουμέρκα, τα επαγγέλματα, τα ήθη και τα έθιμα των ντόπιων. 




Κτίσματα χωρισμένα σε θεματικές ενότητες, αντικείμενα της καθημερινής ζωής, εργαλεία των επαγγελμάτων, παραδοσιακές φορεσιές, ντοκουμέντα και αρχεία στην συλλογή και ο κ. Φώτης, πρόθυμος να τα εξηγήσει όλα και μάλιστα με λεπτομέρειες. Μπράβο σε αυτόν τον άνθρωπο και στην ιδέα του να κρατήσει ζωντανή την παράδοση και την ζωή των προγόνων του με δικά του έξοδα και πολύ προσωπική δουλειά και  μακάρι το έργο του, να βρει ανταπόκριση και από τους απογόνους του.


Φεύγοντας με τις καλύτερες εντυπώσεις από τις "Λαογραφικές Ρίζες" κάναμε μια στάση στην εκκλησία της  Προυσσιώτισσας και συνεχίσαμε προς το χωριό ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣχτισμένο σε υψόμετρο 800 μέτρων, μέσα στο πράσινο. Στην κεντρική πλατεία του χωριού δεσπόζει η εκκλησία αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου (γιορτάζει 15 Αυγούστου), το μνημείο ηρώων και μια πλάκα αφιερωμένη στον ιεραπόστολο Κοσμά τον Αιτωλό που διήλθε το 1778-1779 από το χωριό και στο μέσον της πλατείας κήρυξε τον λόγο του Χρηστού. Δίπλα ο πλακόστρωτος πεζοδρόμος με τα καφενεία και τις ταβέρνες,  τόπος συνάντησης των ντόπιων και των επισκεπτών αλλά και σημείο από όπου  μπορείτε να πάρετε πληροφορίες πριν συνεχίσετε.


Στο οδοιπορικό μας στην Ήπειρο βρεθήκαμε πολλές φορές μπροστά σε πινακίδες που έγραφαν "Μαρτυρικό χωριό" και ακολουθούσε η ονομασία του τόπου που θα επισκεπτόμασταν. Ο λόγος ήταν προφανής, αυτά τα χωριά μαρτύρησαν από τους κατακτητές, είναι 26 στο σύνολο σ΄ όλη την Ελλάδα και εντάσσονται σε επίσημο κατάλογο. Ένα από αυτά είναι και το χωριό Καταρράκτης, που για την ιστορία στις 26 και 27 Οκτώβρη του 1943η ορεινή ταξιαρχία Εντελβάις των Ναζί, πυρπόλησε σπίτια, έκαψε σοδειές και εκτέλεσε 11 κατοίκους που δεν μπόρεσαν να διαφύγουν από το χωριό, σαν αντίποινα σε εχθροπραξίες που προκάλεσαν οι δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης, με ζημιές εναντίον τους. Το μαρτυρικό χωριό Καταρράκτης Άρτας, είναι το πρώτο στην περιοχή των Τζουμέρκων, που εντάσσεται πλέον στον κατάλογο των Μαρτυρικών χωριών, με Προεδρικό διάταγμα που δημοσιεύτηκε (ΦΕΚ Α/79/1-06-2017). (πληροφ. από wikipedeia)


Στην περιοχή αξίζει να επισκεφτείτε, την Μονή της Αγίας Αικατερίνης. Πριν φτιάσετε στην εκκλησία θα δείτε τμήμα ενός παλιού υδραγωγείου με τις καμάρες του. Συνεχίστε, τον δρόμο και θα βρεθείτε στην είσοδο του μοναστηριού που έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο. Αφού περάσετε την είσοδο, θα βρεθείτε στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, μια τρίκλητη θολωτή βασιλική χωρίς να εξέχει ο τρούλος της εξωτερικά. Η μονή ιδρύθηκε το 1730 και ανακατασκευάστηκε το 1827. Στο εσωτερικό της ξεχωρίζει το ξυλόγλυπτο τέμπλο και η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης με επίχρυσο ανάγλυφο επικάλυμμα. Η μονή γιορτάζει στις 25 Νοεμβρίου.


Συνεχίζουμε προς τους Καταρράκτες, που οι ντόπιοι, μας προϊδέασαν ότι δυστυχώς, θα τους βλέπαμε με ελάχιστο νερό λόγω εποχής και έτσι δεν θα είχαμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε όπως θα έπρεπε ούτε να ακούσουμε τον θόρυβο που κάνουν όταν η ροή του νερού είναι μεγάλη και πέφτει από ψηλά. Μάλιστα μας είπαν ότι τους ακούς από μακριά. Δυο τεράστιοι καταρράκτες με πολλά νερά πρέπει να είναι υπερθέαμα.


Υπάρχουν δυο διαδρομές για να φθάσετε στους καταρράκτες. Από την μια, θα φθάσετε σε ένα τουριστικό περίπτερο με υπέροχη θέα στα βουνά, όπου μπορείτε να καθίσετε να φάτε και να πιείτε κάτι και να κατεβείτε μέσω ενός πλακόστρωτου μονοπατιού, γύρω στα 10 λεπτά περπάτημα, μέχρι  εκεί που πέφτουν τα νερά των καταρρακτών και να βρεθείτε από κάτω τους. Η άλλη διαδρομή σε φέρνει από άλλο δρόμο κοντά και ίσως έχει πιο ωραία θέα στους καταρράκτες. Εμείς επιλέξαμε την πρώτη διαδρομή, το τουριστικό περίπτερο ήταν κλειστά, βρήκαμε όμως επισκέπτες που ήταν προετοιμασμένοι με τα ταπεράκια τους και  απολαύσαμε την ηρεμία και την θέα της περιοχής. 'Οποια  διαδρομή και να επιλέξετε το θέαμα με πολύ ή λίγο νερό και το μεγαλείο της φύσης είναι συγκλονιστικό.

Κλειστά βρήκαμε και το Δασικό χωριό Κέρδος που δεν λειτουργούσε λόγω του covid-19, ένας δασικός τουριστικός οικισμός με 20 ξύλινα σπιτάκια, σε υψόμετρο 920 μέτρων μέσα στο δάσος όπου μπορεί να μείνει όποιος θέλει να γνωρίσει την γύρω περιοχή καλύτερα και να συμμετέχει σε ορειβατικές δραστηριότητες. Υπάρχουν μπαρ και εστιατόριο ενώ τα καλοκαίρια λειτουργεί παιδική κατασκήνωση και γίνονται πολλές εκδηλώσεις και συναυλίες.

Συνεχίζουμε χωρίς στάσεις,  για το Γεφύρι της Πλάκας, αφήνουμε το αυτοκίνητο και περπατάμε για να φθάσουμε ακριβώς από κάτω του. Το θέαμα συναρπαστικό, να το βλέπεις από μακριά και όσο το πλησιάζεις αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για ένα θαυμαστό έργο της εποχής του, που μόνο οι καλύτεροι μάστορες και κτιστάδες της Ηπείρου θα μπορούσαν να υλοποιήσουν με τα μέσα που διέθεταν τότε. 


Αναστηλωμένο το 2019 χωρίς να χάσει την παλιά του αίγλη, μετά την τελευταία καταστροφή του, την 1η Φεβρουαρίου 2015 από τα άγρια νερά του Άραχθου μετά από ισχυρές βροχοπτώσεις, έπεσε μέρος του κεντριού τόξου του, αποτελεί το πιο πιο όμορφο και το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων.

'Εχει άνοιγμα κάμαρας 40 μέτρα, ύψος 21 μέτρα και άνοιγμα στην κορυφή 3,2 μέτρα. και συνολικό μήκος 75 μέτρα μαζί με τα 2 μικρότερα τόξα στις άκρες του.

Το έχτισε ο πρωτομάστορας Κωνσταντίνος Μπέκας το 1866, με χρηματοδότη τον Ιωάννη Ζ, Λούλη και ζητούμενο ήταν να ενωθούν οι δυο όχθες του Άραχθου ποταμού, τα Τζουμέρκα με τα Κατσαναχώρια, αφού τα πέτρινα γεφύρια της εποχής, ήταν ο μόνος τόπος επικοινωνίας των κατοίκων ώστε να αναπτύξουν τις ανθρώπινες σχέσεις, τις συνεργασίες και τις οικονομικές συναλλαγές τους, τα ήθη και τα έθιμα.

Το 1881 η λειτουργία της γέφυρας σταμάτησε από τους Τούρκους, αφού τα σύνορα της Ελλάδας ορίστηκαν μέχρι τον ποταμό Άραχθο και έτσι οι Τούρκοι απαγόρευσαν την διέλευση ζώων και ανθρώπων πάνω από την γέφυρα. Από το 1881 έως το 1912  ο Άραχθος ήταν το φυσικό σύνορο και στην Πλάκα λειτουργούσε Τελωνείο, ενώ στεγάστηκε και μόνιμη στρατιωτική φρουρά στο ίδιο διώροφο κτήριο, που σώζεται μέχρι και σήμερα.

Η επικοινωνία μεταξύ των Τζουμέρκων και των Κατσαναχωρίων γίνεται με την σιδερένια γέφυρα, με ξύλινο δάπεδο τύπου "Μπέλεϊ", στην θέση "Παλιογιοφύρια" που φτιάχτηκε  το 1960 για τις ανάγκες της επικοινωνίας των περιοχών, όταν την περάσετε θα μπορείτε να δείτε και την πετρόκτιστη γέφυρα της Πλάκας στο βάθος και από εκεί ξεκινούν και οι δραστηριότητες στον ποταμό για όσους θέλουν να κάνουν καγιάκ και κανόε.

Το χωριό Πλάκα που βρίσκεται κοντά στην γέφυρα είναι τα όρια μεταξύ των νομών 'Αρτας και Ιωαννίνων και ανήκει στο συνοικισμό των Ραφταναίων.



Συνεχίζουμε προς βορρά και πριν την φθάσουμε στα Πράμαντα κάνουμε μια στάση  στο ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΝΕΜΟΤΡΥΠΑΣ, είναι το μοναδικό σπήλαιο στην Ελλάδα που το διαπερνά ένα ποτάμι σ΄ ολόκληρο το μήκος του. Το σπήλαιο χωρίζεται σε 3 επίπεδα, το πρώτο επίπεδο είναι κατεστραμμένο ενώ το τουριστικά αξιοποιημένο και ποιο ενδιαφέρον είναι το δεύτερο επίπεδο, χωρίζεται σε 10 αίθουσες τις οποίες βλέπεις διανύοντας ένα ασφαλές μονοπάτι με κάγκελα και αρκετά σκαλιά, το μήκους του είναι  250 μέτρα ενώ το συνολικό μήκος του σπηλαίου είναι 350 μέτρα. Το βάθος του φθάνει στα 63 μέτρα και ακόμη το εξερευνούν μας είπε ο ξεναγός μας.
Στο δεύτερο επίπεδο θα δείτε σταλακτίτες και μικρές λίμνες με διάφορα χρώματα γκρι, μπλε, πράσινες που οφείλονται στα διάφορα πετρώματα όπως οι κρύσταλλοι χαλαζία που δίνουν ένα υπέροχο μπλε χρώμα ή το σπάνιο ίζημα που συναντάς στο σπήλαιο το "πολυξένιο" που έχει την ικανότητα να ενώνει τους σταλακτίτες μεταξύ τους και να σχηματίζει κουρτίνες αλλά και σε συνδυασμό με τον ¨ασβεστίτη" δημιουργούν λεκανοειδές σχηματισμούς με πράσινο χρώμα που λαμπυρίζουν. Θεωρείται το πιο λευκό σπήλαιο στην Ελλάδα χάρη στην ύπαρξη καθαρού ασβεστόλιθου. Οι σπηλαιολόγοι υποστηρίζουν ότι το σπήλαιο δημιουργήθηκε πάνω στον πυθμένα θάλασσας λόγω των υλικών του, καθώς ο ασβεστίτης δημιουργείται από θαλασσινά όστρακα.



 Στο τέλος του 2ου επιπέδου και 10 μέτρα πιο χαμηλά μπορείς να δεις τον καταρράκτη που σχηματίζουν τα νερά του ποταμού και στο τρίτο επίπεδο υπάρχει η κοίτη του ποταμού που σε συνοδεύει σ όλη την διαδρομή με τον θόρυβο των νερών αλλά και με την βοήθεια ενός φακού σε κάποια σημεία μπορείς και να το δεις.
Μέσα στο σπήλαιο η θερμοκρασία είναι στους 19 βαθμούς Κελσίου, η θερμοκρασία του νερού του ποταμού στους 10 βαθμούς.
Το σπήλαιο ανακαλύφτηκε το 1960 από τους Αποστόλη Λάμπρη και Γεώργιο Κ. Καρακώστα, οι οποίοι μετά από εντολή του προέδρου της κοινότητας να ανοίξουν μια ρωγμή στο βουνό, από όπου έβγαινε δροσερός αέρας, ανακάλυψαν εσωτερικά το σπήλαιο.  Βέβαια τα πετρώματα του σπηλαίου χρονολογούνται πιο παλαιά, μεταξύ 12-15 εκατομμυρίων ετών.

Το σπήλαιο θα το επισκεφτείτε με ξεναγό, τον οποίο θα αναζητήσετε στο εκδοτήριο εισιτήριων, το εισιτήριο στοιχίζει 3 ευρώ και το σπήλαιο είναι ανοιχτά τον χειμώνα 10πμ -2μμ και το καλοκαίρι 10πμ-6μμ.
Λόγω covid-19 είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας στους χώρους του σπηλαίου, ενώ ο κ. Μανώλης που μας ξενάγησε στο σπήλαιο θα λύσει κάθε απορία σας και αν είσαστε τυχεροί θα σας δείξει και ένα είδος νυχτερίδας που ζει μόνο στο σπήλαιο. 

Τα σκαλιά που πρέπει να κατεβείτε για φτάσετε στο σπήλαιο, τα μετρήσαμε με τον κ. Μανώλη, τον ξεναγό μας, είναι 99 και πρέπει να τα κατεβείτε αλλά και να ανεβείτε. Μετρήστε αντοχές και ξεκινήστε για την ξενάγηση σε ένα από τα πιο όμορφα σπήλαια της Ελλάδας. 

Στην έξοδο σας και πριν εγκαταλείψετε οριστικά τον χώρο, κάντε μια ακόμη βόλτα από τα εκδοτήρια όπου λειτουργεί κατάστημα με σουβενίρ και τοπικά προϊόντα της περιοχής αλλά μπορείτε να παραγγείλετε και μια μπύρα ή ένα τσιπουράκι για να ξαποστάσετε και να επωφεληθείτε και από το μεζεδάκι που θα σας προσφέρει το κατάστημα. Τα τηγανητά λουκάνικα ήταν ότι πιο ωραίο για να σπάσει την πείνα μας εκείνη την ώρα, μέχρι να φθάσουμε στον τελικό προορισμό μας, στο ξενοδοχείο μας στα Πράμαντα.





ΤΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΑ ΠΡΑΜΑΝΤΑ

Όχι !!! δεν θα σας γράψω εδώ τι θα δείτε και τι μπορείτε να κάνετε στα Πράμαντα, είμαι πτώμα και θέλω να ξεκουραστώ στο ξενοδοχείο μας, μετά από μια υπέροχη ημέρα εξερευνήσεων και εμπειριών στα βουνά των Τζουμέρκων. 
Επιλέξαμε για την διαμονή μας, ένα υπέροχο συγκρότημα που παρέχει την πολυτέλεια, την ποιότητα της αισθητικής αλλά και την θαλπωρή που αξίζει σε κάθε ταξιδιώτη που θα αποφασίσει να ευχαριστήσει τον εαυτό του, κατά τις ημέρες που θα μείνει στο Ξενοδοχείο Ορίζοντες Τζουμέρκων, κατά την διάρκεια της εξερεύνησης των Τζουμέρκων. (περισσότερα για το ξενοδοχείο μπορείτε να δείτε εδώ)

Μέχρι να ανέβει το καινούργιο άρθρο μας stay turn!!!!











TRIPS AND DREAMS

2 σχόλια:

  1. Φανταστικό μέρος φαίνεται πώς πήγατε εκεί με την καραντίνα; απορώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΕΡΟΣ ΝΑΤΑΣΣΑ, πήγαμε μέσα Σεπτέμβρη, είμασταν όλη την ημέρα στην φύση, συναντήσαμε ελάχιστο κόσμο, φορούσαμε μάσκα όπου ήταν υποχρεωτική(μουσεία, σπήλαιο κ.λπ.) και κάποιες φορές που εμείς θεωρήσαμε ότι πρέπει και γενικά τηρούσαμε τους κανόνες υγιεινής. Τα καταφέραμε μια χαρά, γυρίσαμε υγιείς και γεμίσαμε μπαταρίες για τα πιο δύσκολα που ακολούθησαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή