Φυσικά και μπήκαμε στον πειρασμό να επισκεφτούμε το Μουσείο και πραγματικά εκπλαγήκαμε τόσο από την αρχιτεκτονική του κτηρίου, την πολυτέλεια αλλά και τα εκθέματα του.

Το Μουσείο ιδρύθηκε το 1957, πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και μπορείς να δεις και να γνωρίσεις με την βοήθεια ενός guide του μουσείου, την πορεία της ζωής του ΣΤΑΛΙΝ από την ημέρα που γεννήθηκε μέχρι και τον θάνατο του.

Εντυπωσιακή η είσοδος, όπου ανεβαίνεις μια μαρμάρινη σκάλα στρωμένη με κόκκινο χαλί, ενώ οπως ανεβαίνεις βλέπεις τον μαρμάρινο ανδριάντα του Στάλιν, ύψους 4 μέτρων να στέκεται επιβλητικός και να σε υποδέχεται.

 

Στο ισόγειο του κηρίου βρίσκεται το εκδοτήριο εισιτηρίων, το κάθε εισιτήριο στοιχίζει 15 gel και περιλαμβάνει είσοδο στις αίθουσες του μουσείου, την ξενάγηση καθώς και την επίσκεψη στο εσωτερικό του τρένου. Στο ισόγειο υπάρχει και ένα κατάστημα με σουβενίρ και wc.

Εδώ θα ήθελα να σας πω ότι δεν περίμενα να έχει κόσμο το Μουσείο αλλά προς έκπληξη μου είδα ότι υπήρχαν αρκετά γκρουπ αλλά και μεμονωμένοι τουρίστες από κάθε γωνιά του κόσμου, να περιμένουν να πάρουν σειρά για το ραντεβού με τον ξεναγό τους.

 

Αυτό που διαπίστωσα λοιπόν είναι ότι παρά τις θεωρίες για τις μαύρες ημέρες της προεδρίας του (εκκαθαρίσεις, απελάσεις (ακόμη και στην ελληνική κοινότητα που ζούσε στη περιοχή), φυλακίσεις σε στρατόπεδα με καταναγκαστική εργασία, βασανιστήρια, δολοφονίες και σφαγές ακόμη και κατασκευασμένους λοιμούς με αποτέλεσμα να πεθαίνει ο κόσμος από ασιτία, οι επισκέπτες του μουσείου δείχνουν να ενδιαφέρονται για τη ζωή του ενώ δεν λείπουν και αυτοί που έρχονται μέχρι εδώ για να αποτείνουν φόρο τιμής στο πρόσωπο του, ας μην ξεχνάμε ότι κάποια μερίδα κόσμου τον έχει αγιοποιήσει ενώ σύμφωνα με πληροφορίες που συνέλεξα το 2012 σε μια δημοσκόπηση μάλιστα, ο Στάλιν είχε χαρακτηριστεί "η σημαντικότερη προσωπικότητα" της Ρωσίας.

Σε ερωτήσεις στον ξεναγό για τα δεινά της χώρας και την προσωπικότητα του, οι απαντήσεις ήταν ελαφρώς αποπροσανατολιστικές χωρίς να αγγίζουν το πρόβλημα, είτε γιατί δεν θέλουν να θυμούνται είτε γιατί δεν επιτρέπεται να μιλήσουν μέσα στο σπίτι του.

 


Από τα πιο σημαντικά σημεία του μουσείου, οι μεγάλες φωτεινές αίθουσες με τα μεγάλα παράθυρα που βλέπουν στους κήπους, η πολυτέλεια, οι κρυστάλλινοι πολυέλαιοι και τα περίτεχνα πατώματα και ταβάνια στις αίθουσες, οι 6 αίθουσες που φιλοξενούν καλά στημένες συλλογές για να μάθεις την ιστορία του Στάλιν μέσα από φωτογραφίες εποχής, έγγραφα, αντικείμενα, πίνακες, υφάσματα με την μορφή του, δώρα, έπιπλα αλλά και προσωπικά του αντικείμενα οπως οι μπότες του, τα ρούχα του, οι πίπες του, το ακορντεόν του αλλά και ολόκληρο το γραφείο του, που μεταφέρθηκε ατόφιο από το Κρεμλίνο . 

Εντύπωση προκαλεί η αίθουσα με την μάσκα θανάτου στο κέντρο της, όπου αποτυπώθηκε το πρόσωπο του, όταν έφυγε από την ζωή την 5 Μαρτίου 1953.

Προσωπικά εντύπωση μου προκάλεσε μεταξύ άλλων οι φωτογραφίες της οικογένειας του και ιδιαίτερα αυτή του γιου του, Ιάκωβου Τζουγκασβίλι αλλά και η ιστορία που άκουσα και σας την μεταφέρω. Ο Ιάκωβος υπηρέτησε στον Κόκκινο στρατό και συνελήφθη από τους Γερμανούς, όταν μάθαν ποιος είναι προσφέρθηκαν να τον ανταλλάξουν με έναν ανώτερο Γερμανό αξιωματικό αλλά ο Στάλιν αρνήθηκε την ανταλλαγή λέγοντας ότι «δεν έχω κανέναν γιο που να ονομάζεται Ιάκωβος, όλοι οι Σοβιετικοί στρατιώτες είναι παιδιά μου». Πολύ σκληρός για πατέρας! Ο Ιάκωβος πέθανε στις 14 Απριλίου 1943 πέφτοντας πάνω σε έναν ηλεκτρικό φράκτη στο στρατόπεδο όπου κρατούνταν, δεν είναι γνωστό αν αυτοκτόνησε ή αν δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια απόπειρας απόδρασης.

Βγαίνοντας από το μουσείο, θα επισκεφτείτε εξωτερικά στο σπίτι που γεννήθηκε ο Στάλιν ενώ θα ακούσετε από την guide πόσο δύσκολα πέρασε στην παιδική του ηλικία, αφού ο πατέρας του ήταν αλκοολικός και τους κακοποιούσε μέχρι που τους εγκατάλειψε και έφυγε για την Τιφλίδα. Στην συνέχεια ο Στάλιν φοίτησε στην θεολογική σχολή της πόλης που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το σπίτι του και αφού απέσπασε μια υποτροφία, μετακινήθηκε στην θεολογική σχολή της Τιφλίδας όπου εκεί ασπάστηκε τις ιδέες του Μαρξισμού και τελικά αποβλήθηκε από την σχολή για τον έντονο χαρακτήρα του. Στην Τιφλίδα ξεκίνησε η ενεργή δράση του με την πολιτική. Το πατρικό του σήμερα, είναι σκεπασμένο από μια ειδική κατασκευή για να προστατεύεται ενώ στην γυάλινη οροφή της έχουν ξεμείνει κάποια σύμβολα και σφυροδρέπανα, από την εποχή του Κουμμουνισμού.

Τελευταία θα επισκεφτείτε το ιστορικό τρένο και τα βαγόνια του που ήταν σπίτι και επιχειρησιακό κέντρο, με τα μηχανήματα της εποχής και λέγεται ότι ήταν αλεξίσφαιρο. Ο Στάλιν φοβόταν το αεροπλάνο και προτιμούσε να ταξιδεύει με το τρένο. Αυτό ίσως ήταν και η αιτία που αναπτυχθήκαν οι σιδηρόδρομοι στην εποχή του και τα τρένα στην Ρωσία.
Το τρένο που θα επισκεφτείτε είναι ιστορικής σημασίας, είναι αυτό με το οποίο ταξίδεψε ο Στάλιν το 1943 στην Τεχεράνη για την ιστορική διάσκεψη με το κωδικό όνομα EUREKA και συναντήθηκε με τον Ρούζβελτ και τον Τσώρτσιλ.

Δεν επιτρέπεται η βιντεοσκόπηση αλλά μπορείτε να βγάλετε στα γρήγορα, αν δεν σας βλέπει η ξεναγός μερικές φωτο. Εμένα με μάλωσε η ξεναγός του γκρουπ που ακολουθούσε το δικό μας και πολύ στεναχωρήθηκα.

Αφού ψωνίσαμε μερικά σουβενίρ αφήσαμε το μουσείο κάναμε μια βόλτα στον μεγάλο κεντρικό δρόμο που φέρει το όνομα του Στάλιν μέχρι και σήμερα, έχει ωραία κτήρια σοβιετικής αρχιτεκτονικής, χωρίς να βρούμε όμως κάποιο άγαλμα ή κάτι άλλο πολύ σημαντικό που να μας τον θυμίζει.

Στο Γκόρι υπάρχουν αλλά δύο μουσεία το εθνογραφικό μουσείο και το πολεμικό μουσείο τα οποία μπορείτε να επισκεφτείτε καθημερινά από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα.

Το μουσείο του Στάλιν είναι επίσης ανοιχτό καθημερινά από τις 10 μέχρι τις 6, και το εισιτήριο στοιχίζει 15gel με ξεναγό του μουσείου.

Στο Γκόρι μπορείτε να πάτε με μια ημερήσια εκδρομή από Τιφλίδα, ενώ μπορείτε να το συνδυάσετε και με μια εκδρομή στην πόλη με τα σπήλαια Uplistsikhe.

Εμείς επειδή είχαμε ένα οργανωμένο πρόγραμμα και οι μετακινήσεις της παρέας έγιναν με βαν και οδηγό είχαμε εύκολη και ξέγνοιαστη πρόσβαση στα σημεία που μας ενδιέφεραν, ευτυχώς γιατί ήταν μια πολύ ζεστή ημέρα αρχές του Ιούλη.

Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήστε εύκολα την συγκοινωνία η οποία είναι σίγουρα πιο οικονομική ειδικά αν ταξιδεύετε solo και low budget. Ψάξτε στην Τιφλίδα τον σταθμό λεωφορείων Ντιντούμπε και ψάξτε για το αυτοκίνητο με την επιγραφή Gori γραμμένο συνήθως στα γεωργιανά που δεν είναι εύκολο να το καταλάβετε αλλά και στα αγγλικά. Ρωτήστε ότι είναι το σωστό βαν που πάει Γκόρι, πληρώστε το εισιτήριο, καθήστε και μόλις συμπληρωθεί από κόσμο θα αναχωρήσετε για τον προορισμό σας.

Η απόσταση είναι 81,7 χλμ και θα κάνετε περίπου μιάμιση ώρα.

Το Γκόρι είναι μια μικρή πόλη της Γεωργίας με πληθυσμό ούτε 50.000 κατοίκους. Πιστεύω ότι μισή ημέρα είναι αρκετή για το γνωρίστε αφού εκτός από την λεωφόρο με τα σημαντικά κτήρια σοβιετικής αρχιτεκτονικής, το Μουσείο Στάλιν, κάποιες εκκλησίες και το κάστρο του 7ου αιώνα στον λόφο της πόλης, δεν έχει κάτι άλλο σημαντικό να δείτε.

Φροντίστε λοιπόν να αξιοποιήσετε τον χρόνο σας κατάλληλα ώστε να συνεχίσετε για μια επίσκεψη στην αρχαία πόλη των σπηλαίων Uplistsikhe.

Πληροφορίες που λέγαν ότι υπάρχει ανδριάντας του Στάλιν στην πλατεία δεν επαληθευτήκαν καθώς το άγαλμα απ΄ ότι πληροφορηθήκαμε αποκαθηλώθηκε μετά από βίαιες συγκρούσεις διαδηλωτών τη νύχτα της 25ης Ιουνίου του 2010. Το άγαλμα είχε ύψος 6 μέτρα και έγιναν 3 προσπάθειες αποκαθήλωσης τους μετά τον θάνατο του Στάλιν.

Η πρώτη επί Νικίτα Χρουστσόφ το 1956 που έστειλε αστυνομία και του στρατό για να το γκρεμίσουν, αλλά οι ντόπιοι πιστοί του Στάλιν τους υποδέχθηκαν με τα πολυβόλα και απέτρεψαν το γκρέμισμα, η 2η επί Λεονίντ Μπρέζνιεφ με τα ίδια αποτελέσματα και η 3η το 2010 με την αποκαθήλωση του και την μεταφορά του στο χωριό Ορτασένι όπου βρίσκεται ψιλο κατεστραμμένο, αυτό το άγαλμα είχε ύψος 6 μέτρα.

Για εσάς που κυνηγάτε την ιστορία και τα αγάλματα του Στάλιν θα βρείτε τον ανδριάντα 4 μέτρων μέσα στο μουσείο και ένα ακόμη άγαλμα του μεταξύ του κτηρίου του μουσείου και του πατρικού του, στον κήπο και πολύ υλικό για φωτογραφίες μέσα στο μουσείο.