ΠΕΚΙΝΟ - Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ - Chinese stories 2009, no 6

ΚΥΡΙΑΚΗ 19/7/2009

                                             ΠΕΚΙΝΟ-BEIJING-ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ

Πρωινό ξύπνημα, πρωινό στο ξενοδοχείο και φεύγουμε για επίσκεψη σε εργοστάσιο που κατασκευάζουν ΚΛΟΥΑΖΟΝΕ. 


Η Τέχνη του Κλουαζονέ  (Jingtailan στα κινεζικά) είναι ένας μοναδικός συνδυασμός γλυπτικής, ζωγραφικής, πορσελανοποιίας και χαλκουργίας και λέγεται πως έχει τις ρίζες της στο Πεκίνο, κατά την περίοδο της Δυναστείας των Yuan (1271-1368). Όλα τα προϊόντα είναι όμορφα κομψοχυμένα, με θαυμάσια και αστραφτερά χρώματα και εξαίσιο και γεμάτο χάρη σχεδιασμό. 

Στην περιοχή του Πεκίνου είναι μία φημισμένη λαϊκή χειροτεχνία, εδώ ήρθαμε και 
είδαμε πως κολλάνε τα κομματάκια επάνω στον μπρούτζο ,πως τα ζωγραφίζουν με σμάλτο και γενικά όλη την διαδικασία που είναι και χρονοβόρα και απαιτεί λεπτό-δουλειά και υπομονή. Όμορφα πιάτα και βάζα σε μικρά και μεγάλα μεγέθη, διάφορες κουπ, κοσμήματα, χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά, διακοσμητικά πουλιά και κότες μέχρι αυγά κλουαζονέ φτιάχνουν. 


        Αγόρασα χωρίς να το πολυσκεφτώ, ξέρετε τι παθαίνει κανείς σε τέτοια μαγαζιά, αν και κάθε φορά λέω δεν θα αγοράσω τίποτα, ένα καταπληκτικό άσπρο βάζο με μπλε πουλιά και λουλούδια ροζ, ευρώ 250 και μου έκαναν δώρο κατόπιν υποδείξεως της κ. Εύας 2 ζευγάρια σκουλαρίκια, μαύρα και τουρκουάζ. Φόρεσα τα μαύρα αμέσως.  Όσοι τα είδαν, τους άρεσαν.


Σήμερα το πρόγραμμα μας έχει εκδρομή στο ΜΠΑΤΑΛΙΝΓΚ , το κοντινότερο σημείο, περίπου 50 χλμ και το πιο τουριστικό σημείο, βόρεια του  Πεκίνου, για να δούμε το Σινικό τείχος, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αναστηλωμένα του κομμάτια  . 



Ένα εκπληκτικό οχυρωματικό έργο το οποίο αποτελεί σημείο δύναμης του κινέζικου λαού. Άρχισε να κατασκευάζεται τον 3 π.χ. αιώνα με διαταγή του αυτοκράτορα qin Shi Hyangdi ο οποίος ήθελε να ενώσει τα τμηματικά οχυρά διαφόρων περιοχών σε ένα συνεχόμενο προστατευτικό τείχος. 


(περισσότερα για την εκδρομή μας στο ΜΠΑΤΑΛΙΝΓΚ θα διαβάσετε ΕΔΩ 

Ανεβαίνουμε στο λεωφορείο και κατευθυνόμαστε προς την ΝΕΚΡΟΠΟΛΗ ΣΙΣΑΝΛΙΝΓΚ, που έχουν ταφεί σύμφωνα με την γεωμαντική τέχνη του FENG SHUI, 13 αυτοκράτορες της δυναστείας των ΜΙΝΓΚ. Θεωρείται ιδανικός τόπος για την αιώνια ανάπαυση, αφού ένα βουνό στα βόρεια προστατεύει την περιοχή από τα κακά πνεύματα.  Η επίσκεψη μας στους τάφους, προκειμένου να φτάσουμε στο τάφο  των ψυχών, είναι 6.4 χλμ που θα την  διανύσουμε, ένα κομμάτι με τα πόδια και το υπόλοιπο με το λεωφορείο.


 (περισσότερα θα διαβάσετε ΕΔΩ )
         
 Επιστροφή στην πόλη των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ 2008, με σύνθημα ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ.

 Το λεωφορείο διασχίζει την πόλη, το σύγχρονο Πεκίνο, βλέπουμε αυτοκινητόδρομους και τεράστιες λεωφόρους, απέραντα πάρκα και ουρανοξύστες, μεγάλα ξενοδοχείο, όπως αυτό σε σχήμα 7, πολλών αστέρων που κτίστηκε για να εξυπηρετήσει κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων την elite  των τουριστών που θα ερχόταν για να τους παρακολουθήσουν και σήμερα είναι σχεδόν ακατοίκητο, βλέπουμε τις αθλητικές εγκαταστάσεις όπως το ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ τη λεγόμενη ΦΩΛΙΑ που σχεδιάστηκε από τους HERZOG και MEURON, την είσοδο του Ολυμπιακού Σταδίου τις 2 κόκκινες δάδες και το Ολυμπιακό χωριό το οποίο σήμερα κατοικείται από τους Κινέζους, οι οποίοι αγόρασαν διαμερίσματα πριν από την έναρξη και εγκαταστάθηκαν αμέσως μετά την λήξη τους. 


 Στους δρόμους δεν βλέπουμε να κυκλοφορούν πολλά ποδήλατα, μια και στο μυαλό μας η κίνα είναι η χώρα του ποδηλάτου, αντικαταστάθηκαν τα τελευταία χρόνια από αυτοκίνητα, η πρόοδος είναι ραγδαία και εντυπωσιακή  όμως καλού κακού, πάρτε ένα φυλαχτό μαζί σας, οι κανόνες του ΚΟΚ δεν τηρούνται πάντα από οδηγούς και πεζούς.


Προσπεράσεις από δεξιά και ελιγμοί που σου κόβουν την ανάσα είναι συνεχόμενα φαινόμενα ίσως εδώ να οδηγούσα και εγώ γιατί κανένας δεν θα με παρεξηγούσε. Τα ατυχήματα είναι συχνά εδώ, είχαμε και εμείς τέτοια εμπειρία από Ι.Χ που πήγε να προσπεράσει το λεωφορείο από τα δεξιά, στην έξοδο μια πόρτας από πάρκινγκ. Ενώ μας χτύπησε, ευτυχώς λίγο, ο οδηγός του Ι.Χ. φώναζε, έγινε χαμός, μαζεύτηκαν Κινέζοι ,που κοιτούσαν και έλεγαν ως ειδήμονες την γνώμη τους, ενώ περιμέναμε την αστυνομία να κάνει επί τόπου πραγματογνωμοσύνη και να επιβάλλει το πρόστιμο. Όταν γίνεται ένα ατύχημα στην Κίνα, δεν μετακινούν τα αυτοκίνητα στην άκρη, περιμένουν να έρθει η αστυνομία, έτσι απλά την περιμένουν να δώσει λύση. Στην σκέψη ότι η αστυνομία, μπορεί να ερχόταν μετά από μία και δύο ώρες, η Εύα πήρε  την πρωτοβουλία και πλήρωσε στον οδηγό ΙΧ. 10 ευρώ και έτσι έληξε το συμβάν και φύγαμε.


 Παρά την κούραση που έχουμε όλοι πάμε να παρακολουθήσουμε, όπως λέει το πρόγραμμα μας  την ΟΠΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ. Φυσικά δεν προλάβαμε να βάλουμε ούτε φτερά, ούτε μεταξωτά για την Όπερα, πήγαμε με τα εκδρομικά μας ρούχα όπως και οι περισσότεροι τουρίστες. Ένα θέαμα που μόνο όπερα, σαν αυτή που παρακολουθούμε στη Ευρώπη, δεν ήταν, αλλά παρακολουθήσαμε μια παραδοσιακή παράσταση, προσαρμοσμένη  σε ένα δικό τους τύπο Όπερας, ένα θεατρικό λαϊκό θέαμα όπου οι ηθοποιοί είναι συγχρόνως τραγουδιστές, χορευτές, ακροβάτες και κάνουν παντομίμα.


Τα πρόσωπα τους είναι βαμμένα και μοιάζουν να φορούν μάσκα. Η πλοκή παραπέμπει σε επεισόδια της Κινέζικής ιστορίας, σε επετείους και εθνικές καταστροφές, σε κοινωνικά, φανταστικά θέματα, σε αληθινές ιστορίες κ.α. Πνευστά, έγχορδα και κρουστά όργανα είναι αναπόσπαστο κομμάτι στην σκηνική παρουσία του έργου, όπως και οι τσιρίδες που έφταναν στα αυτιά μας και διέκοπταν τον ύπνο μας κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Όταν τις προηγούμενες μέρες, έχεις δει ότι καλύτερο σε παραστάσεις  στην Κίνα, σε αυτή την παράσταση θέλεις να φύγεις και να τρέξεις όσο πιο μακριά γίνεται, αυτή είναι η προσωπική μου άποψη χωρίς βέβαια να  είμαι ειδικός, αλλά και οι υπόλοιποι της παρέας συμφώνησαν μαζί μου.

Και σαν μην έφτανε αυτό, σαν να μην έφτανε η κούραση, μας πήγαν σε ένα άθλιο υπόγειο κινέζικο εστιατόριο με προκάτ κινέζικα φαγητά, να φάμε.
Γεμάτοι παράπονα και γκρίνια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε.

ΑΥΡΙΟ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΝΕΑ ΜΕΡΑ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΜΑΣ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ!!!!!!
                                                                                                                                                        

                           ΔΕΥΤΕΡΑ 20/7/2009
                                 ΠΕΚΙΝΟ

     Πρωινό ξύπνημα και ξεκινάμε για  βόλτα στα HUTONG τα στενά δρομάκια, στο ιστορικό κέντρο του Πεκίνου. Ανεβαίνουμε ανά δύο άτομα στα αμαξάκια- ποδήλατα και αναλαμβάνουν οι Κινέζοι ποδηλάτες να μας ξεναγήσουν στην πόλη τους.

 

Διασχίζουμε στενά σοκάκια με παλιά σπίτια, μαγαζάκια, εστιατόρια, bar, δίπλα στις όχθες της  λίμνης και φθάνουμε να επισκεφτούμε ένα τυπικό κινέζικο σπίτι. Στο σπίτι ζει μία οικογένεια 4 ατόμων, περνάμε την βαριά ξύλινη πόρτα και βρισκόμαστε σε μια αυλή –αίθριο με παχύ ίσκιο από τα δένδρα και την κληματαριά. Γύρω – γύρω υπάρχουν τα δωμάτια που διαμένει η οικογένεια. Οι γονείς μένουν στο καλύτερο δωμάτιο από άποψη θέσης (δροσερό το καλοκαίρι και ζεστό τον χειμώνα). Το αγόρι έχει χωριστό δωμάτιο από το κορίτσι. Πολλά σπίτια έχουν και δωμάτιο για την υπηρεσία. Υπάρχει επίσης κουζίνα και δωμάτιο υποδοχής. 
Κάτι λείπει???

  Όλα είναι περιποιημένα και λιτά στην διακόσμηση. Τα σπίτια ανήκουν στο κράτος . Οι σημερινοί ιδιοκτήτες, δέχονται και ξεναγούν τους τουρίστες στα σπίτια τους προκειμένου να ενισχύσουν το εισόδημα μας. Ζητούν  από τον κόσμο να κάνει ησυχία, για να μην ενοχλούν τους γείτονες, που πολλές φορές τους ζηλεύουν και τους καρφώνουν. Παράνομα το κάνουν.


Από την βόλτα μας στα HUTONG διαπιστώνουμε ότι οι συνθήκες διαβίωσης στην περιοχή δεν είναι οι καλύτερες, παρότι γίνονται συνεχώς εργασίες αναστήλωσης και ανακαίνισης των κατοικιών, ανακατασκευή των δρόμων και  του αποχετευτικού συστήματος. Η μπόχα και η υγρασία στην περιοχή είναι κάτι που αντιλαμβάνεσαι αμέσως.

Άσχημη εμπειρία η επίσκεψη στις δημόσιες τουαλέτες, αν προσέξατε δεν ανέφερα τη λέξη τουαλέτα στην κατοικία που επισκεφτήκαμε πριν, γιατί απλά δεν είχε. Έχουν όμως  κοινόχρηστες .Είναι χωρίς πόρτες και  διαχωριστικά, μπορείς να βλέπεις  και να μυρίζεις τι κάνει ο δίπλα σου και ο απέναντι σου, σύμφωνα με την ομολογία - ντοκουμέντο της Δώρας που τα είδε και τα απόλαυσε όλα αυτά, σε μία περιήγηση της, λόγω εκτάκτου ανάγκης σε μία από αυτές. Επίσης λειτουργούν σαν δημόσια λουτρά, όπου μπορούν να πλυθούν και να κάνουν το μπάνιο τους.


Η περιοχή ήταν γεμάτη σοκάκια και σπίτια, όμως το Κράτος σε μία προσπάθεια της να λύσει το πρόβλημα στέγασης, γκρεμίζει ολόκληρες κινέζο-γειτονιές και στην θέση του κτίζει απρόσωπης αρχιτεκτονικής πολυκατοικίες και ουρανοξύστες και καινούργιους δρόμους. Ήδη γύρω γύρω υπάρχει οικοδομικός οργασμός, όπως και στις περισσότερες πόλεις της Κίνας. Το παραδοσιακό χρώμα της περιοχής ίσως σε λίγα χρόνια, να μην υπάρχει. Ίσως διατηρήσουν  ένα μικρό κομμάτι μόνο για τουριστικούς λόγους .


Ανεβαίνουμε πάλι στα ποδήλατα, συνεχίζοντας την βόλτα, σκέφτομαι ότι ίσως ήταν καλύτερα να βλέπαμε τα HUTONG βράδυ, που δεν βλέπεις καλά και  πολλά πράγματα. Τότε ο Γιώργος φωνάζει ΜΑΡΙΑ, το πιάνει ο ποδηλάτης οδηγός μας, αρχίζει να το φωνάζει και στους άλλους και όλοι μαζί τραγουδάνε ΜΑΡΙΑ- ΜΑΡΙΑ. Έχει σουξέ το όνομα μου στην Κίνα.

 Φθάνουμε στο τέρμα της διαδρομής και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο προκειμένου να πάμε στο κέντρο του ΠΕΚΙΝΟΥ, της Βόρειας Πρωτεύουσας ,όπως επί λέξη σημαίνει η λέξη BEIJING.


Βρισκόμαστε στην αχανή πλατεία ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ, που το μέγεθος της φθάνει 440.000 τ.μ. και είναι η μεγαλύτερη πλατεία στον κόσμο, εγώ νόμιζα ότι  η κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι μεγάλη, μιας και βγάζει μέχρι και πρωθυπουργό. Λάθος μέτρο σύγκρισης μέχρι σήμερα. Τα λάθη είναι ανθρώπινα!!!

Την πλατεία ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ την άκουσα πρώτη φορά στην τηλεόραση τον Μάιο του 1989 κατά τις μαζικές διαδηλώσεις των Κινέζων απέναντι στο απολυταρχικό καθεστώς και την πολτοποίηση των διαδηλωτών από τα τανκς του καθεστώτος ΜΑΟ, τα οποία περνούσαν από πάνω τους. Θυμάμαι ότι εμείς γιορτάζαμε ,το Πάσχα, ήταν μεσημέρι όταν βλέπαμε τις εικόνες, φρίκαρα και έκλεισα την τηλεόραση. 


Εκτός Κίνας η πλατεία είναι γνωστή από τα γεγονότα του 1989, ως η Σφαγή της Πλατείας Τιέν Αν Μεν. Στην Κίνα πρέπει να αναφέρω, υπάρχει λογοκρισία και έλεγχος σε πολλές καθημερινές εκδηλώσεις………


 Στα δυτικά της πλατείας βρίσκεται το μεγάλο παλάτι του Λαού, το Κοινοβούλιο ,στα ανατολικά το Εθνικό μουσείο κινέζικης Ιστορίας και της Ιστορίας της μεγάλης επανάστασης. Στην πλατεία βλέπουμε το μνημείο των Ηρώων του Λαού, στη βάση του οποίου είναι σκαλισμένες οι μεγαλύτερες μάχες των τελευταίων εκατό χρόνων της ιστορίας της χώρας, τον γρανιτένιο Οβελίσκο με ανάγλυφα τα οποία παριστούν γεγονότα από την επανάσταση, το μαυσωλείο του Μάο Τσε Τουνγκ, που στεγάζει το κρυστάλλινο φέρετρο του Μεγάλου Τιμονιέρη, που αναπαύεται από το 1976.

       Στην πλατεία  ο ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ σήκωσε την σημαία του νέου Έθνους την 1/10/1949, τη σημαία της ΛΑΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ, λέγεται και Κόκκινη Σημαία των Πέντε Αστεριών (五星红旗 στη γλώσσα pinyin: wǔ xīng hóng qí) και σχεδιάστηκε από το Ζενγκ Λιασόνγκ, έναν οικονομολόγο και καλλιτέχνη. Το σχέδιο του Ζενγκ επικράτησε, αφού απορρίφθηκαν άλλα 38 από το Πολιτικό Συμβουλευτικό Συνέδριο του Λαού της Κίνας, τον Ιούλιο του 1949. Τα 5 κίτρινα  αστέρια συμβολίζουν τους αγρότες, τους εργάτες, τους φοιτητές και διανοούμενους, το στρατό  και  το μεγάλο αστέρι συμβολίζει το ΚΟΜΜΑ.


Η Πλατεία βρίσκεται στα νότια της Απαγορευμένης πόλης.

 Κάθετα της πλατείας βρίσκεται η μεγάλη λεωφόρος CHANG ΄AN ROAD, μήκους 50 χιλιομέτρων  στην οποία βρίσκονται διοικητικά κτήρια, γραφεία και ξενοδοχεία. Την προσπερνάμε και βρισκόμαστε στην απέναντι πλευρά της πλατείας, κάτω από το επιβλητικό και μοναδικό πορτραίτο του ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ, δεξιά και αριστερά του βρίσκονται 2 μεγάλες πινακίδες με επιγραφές που γράφουν ΖΗΤΩ Η ΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ και ΖΗΤΩ Η ΛΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ.

       Ο αυτοκράτορας YONG LE διέταξε την κατασκευή των ανακτόρων, τα οποία κτίστηκαν από το 1407 έως το 1420. Οι διάδοχοι του επέκτειναν τις εγκαταστάσεις χωρίς να αλλάξουν κάτι στην αρχική κάτοψη του κτίσματος. Μέχρι το 1911 η πρόσβαση στην πορφυρή πόλη και για 500 χρόνια, ήταν απαγορευμένη για τους κοινούς θνητούς, για αυτό και μέχρι σήμερα λέγεται ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΗ. Τότε  η είσοδος σήμαινε θάνατο, σήμερα αρκεί μόνο ένα εισιτήριο για να  μπεις και να την δεις.

        Την ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΗ γνώρισα πρώτη φορά, το 1987, από  την ταινία ,του γνωστού σκηνοθέτη BERNARDO BERTOLUCCI, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ. Εντυπωσιάστηκα, ήταν ένας ακόμη λόγος που έβαλα στόχο κάποια μέρα να επισκεφτώ την Κίνα.


  Την απαγορευμένη πόλη διασχίζουν από βορρά προς Νότο τρεις κεντρικοί άξονες. Ο μεσαίος άξονας περνά από τα κεντρικά ανάκτορα και δωμάτια, ο ανατολικός από τα παλάτια της βασιλικής οικογένειας και ο δυτικός διασχίζει τα διαμερίσματα στα οποία διέμεναν οι βασιλικές ερωμένες και οι ευνούχοι που τις επέβλεπαν. Το αυτοκρατορικό ανάκτορο ήταν στο κέντρο της Κινεζικής αυτοκρατορίας. Τα παλάτια  ήταν βαμμένα πορφυρά .Η απαγορευμένη πόλη καταλαμβάνει έκταση 100 εκταρίων και περιστοιχίζεται από τείχος ύψους 10 μέτρων.
    Πάνω σε ένα μαρμάρινο βάθρο με 3 σκαλιά, βρίσκεται το πιο σημαντικό κτίσμα του παλατιού, η αίθουσα της ύστατης αρμονίας, όπου ενθρονιζόταν ο αυτοκράτορας, υποδέχονταν τις ξένες αποστολές και γιόρταζαν τις επίσημες τελετές. Σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο.



  Η σημερινή περιήγηση με κούρασε, ατέλειωτες ουρές  κόσμου, παντού Κινέζοι και τουρίστες από κάθε γωνιά της γης, βρέθηκαν εδώ και πρέπει να τους σπρώξεις, να τους προσπεράσεις, να χωθείς ανάμεσα τους, προκειμένου να δεις από μακριά τα ελάχιστα εκθέματα που βρίσκονται στα παλάτια, για ελάχιστα δευτερόλεπτα γιατί κάποιος άλλος θα πάρει τη σειρά σου για να δει και να φωτογραφηθεί, η ζέστη και η υγρασία φοβερή, είμαι μούσκεμα, τόσες ώρες κάτω από τον καυτερό ήλιο, έχω καεί παρότι άνοιξα την γκρι κινεζική ομπρέλα μου για προστασία. 

Πόσο θα ήθελα να υπάρχει ένα καφέ να παραγγείλω ένα παγωμένο φραπέ, να απλώσω τα κουρασμένα ποδαράκια μου σε μια καρέκλα και να απολαύσω νοερά τη μαγεία αυτής της πόλης που έζησαν και κυβέρνησαν οι αυτοκράτορες των ΜΙΝΓΚ και των ΤΣΙΝΓΚ μαζί με τις βασίλισσες, τις παλλακίδες και τους ευνούχους, για μισό περίπου αιώνα, σε μια πόλη που αποτελεί το μεγαλύτερο ξύλινο, περιτοιχισμένο κτιριακό συγκρότημα σε ολόκληρο τον κόσμο.

        Ναι καλά, αυτά σκεφτόμουν σκουντουφλώντας και τότε ξύπνησα από μια αγκωνιά στα πλευρά, πίσω στην πραγματικότητα, η Εύα μας λέει ότι βγαίνουμε από την ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΗ και ότι θα προχωρήσουμε, όχι για να φθάσουμε στο λεωφορείο αλλά για μια επίσκεψη σε ένα  ΤΕΙΟΠΟΤΕΙΟ .


Καθόμαστε σε ένα μακρύ τραπέζι για να μας δείξουν πως φτιάχνεται σωστά μια κούπα τσάι. Μας δίνουν από ένα σετ τσαγιού και σε ένα κουπάκι φιστίκια Αιγίνης. 
Ωραία τα φιστίκια. Τώρα τι συνδυασμός είναι αυτός, φιστίκι-τσάι, δεν κατάλαβα. 

Αφού βράσουν το νερό, τοποθετούν σε μια κούπα, φύλλα τσαγιού και κατόπιν χύνουν το καυτό νερό μέσα.

  Το 2737 ένας Κινέζος αυτοκράτορας που συνήθιζε να πίνει καυτό νερό έτυχε να κοιμηθεί στην σκιά ενός τεϊόδεντρου. Καθώς κοιμόταν, φύσηξε άνεμος και μερικά φύλλα από το δένδρο έπεσαν στο φλιτζάνι του. Όταν ξύπνησε και το δοκίμασε, μαγεύτηκε. Έτσι ανακαλύφθηκε το τσάι.

Αρχικά το χρησιμοποίησαν ως φάρμακο και στη συνέχεια εξελίχθηκε  ως ρόφημα. Το θεωρούσαν φυτό πολύτιμο καθώς ανακάλυψαν τις ευεργετικές του ιδιότητες να απαλύνει την κόπωση, να τέρπει την ψυχή να ενισχύει την βούληση και να βελτιώνει την όραση. Σε μορφή αλοιφής καταπράυνε τους ρευματισμούς. Οι ταοϊστές πίστευαν πως  αποτελούσε σημαντικό συστατικό του ελιξίριου της αθανασίας και οι Βουδιστές καταπολεμούσαν με αυτό την αϋπνία τους τις ατέλειωτες ώρες της αυτοσυγκέντρωσης.
Το 1610 οι Ολλανδοί έφεραν πρώτη φορά το τσάι στην Ευρώπη ενώ οι Άγγλοι το καλωσόρισαν το 1650.

Το πράσινο τσάι αποτελεί την σπεσιαλιτέ της Κίνας. Στην Κίνα πίνουν όλοι τσάι το κουβαλούν μαζί τους σε γυάλινα μπουκάλια και θερμός ή το απολαμβάνουν σε κούπες από λευκή ή μπλε πορσελάνη στα τεϊοποτεία. 

 Το τσάι σερβίρεται με τσαγιέρα το στόμιο της οποίας δεν πρέπει να δείχνει κανέναν. Είναι αγένεια να αφήνουμε την τσαγιέρα στο τραπέζι και να δείχνει κάποιον. Το στόμιο πρέπει να δείχνει προς ένα μέρος που δεν κάθεται κανείς ,συνήθως μόλις έξω από το τραπέζι.

Εμείς απολύσαμε διάφορες ποικιλίες τσαγιού σε μικρά κεραμικά κουπάκια. Καταπληκτικό το τσάι με άρωμα λίτσι καθώς και το τσάι μέσα στο οποίο έριξε μπουμπουκάκια από μικρά ροζ τριαντάφυλλα. Υπέροχη γεύση και φανταστικό άρωμα.

Μετά από λίγη ξεκούραση περπατάμε και πάλι προκειμένου για να φθάσουμε στον ΝΑΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ. Μέσα από ένα μακρύ διάδρομο βλέπουμε  παρέες Κινέζων να παίζουν παραδοσιακά μουσικά όργανα, να τραγουδούν και να χορεύουν, σταματήσαμε να τους θαυμάσουμε και η κα Ελένη μας κατέπληξε με τις χορευτικές της ικανότητες.


  Φθάσαμε στο ναό, το μοναδικό κυκλικό ξύλινο κτίσμα της Κίνας, συμβολίζει τον Ουρανό και είναι μάρτυρας της σπουδαίας παραδοσιακής αρχιτεκτονικής των Κινέζων.
Το βλέπω από μακριά ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 Ο ναός του Ουρανού, που θεμελιώθηκε το πρώτο μισό του 15ου αιώνα, κατά την διάρκεια της βασιλείας του Yongle της δυναστείας των Ming ,αποτελεί ένα μεγαλοπρεπές σύνολο κτιρίων αφιερωμένων στη λατρεία, μέσα σε κήπους που περιβάλλονται  από ιστορικά πευκοδάση. Πρόκειται για ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής και περιβαλλοντικής σύλληψης που αντικατοπτρίζει με απλότητα και ακρίβεια μια αρχέγονη κοσμογονία και αφορά στην εξέλιξη ενός από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς του Κόσμου.


Ο ναός βρίσκεται πάνω σε μια τριπλή μαρμάρινη βάση ύψους 6 μέτρων και κυκλική διάμετρο 90 μέτρων. Ο ναός  έχει ύψος 38 μέτρα και διάμετρο 30 μέτρα. Εμφανίζεται σαν τριπλή στέγη (ουρανός-αυτοκράτορας-γη) και στηρίζεται σε 3 σειρές ξύλινων κιόνων. Είναι το μοναδικό κτίσμα που για την κατασκευή του δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε ένα καρφί. Οι σκάλες και η πύλη εισόδου στο ναό έχουν χαρακτηρισθεί από την UNESCO Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Κυρίαρχο χρώμα το μπλε, το οποίο δένει τέλεια με τον Ουρανό. Καταπληκτικό μπλε στα κεραμίδια, τόνοι του μπλε και του χρυσού στους τείχους, ενώ στη βάση του κτηρίου εντυπωσιακό πορφυρό χρώμα. Εντυπωσιακό το εσωτερικό του ναού. Η οροφή στηρίζεται σε 28 λαμπερά διακοσμημένες με χρυσοκόκκινα σχέδια κολώνες. Στο κέντρο  οι  4 μεγάλες κολώνες που το στηρίζουν συμβολίζουν τις 4 εποχές, οι 24 μικρότερες συμβολίζουν τους 12 μήνες του χρόνου και  οι άλλες 12  συμβολίζουν  two-hour time periods in a day.

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ είναι ο ναός που προσεύχονται οι Κινέζοι για τις καλές σοδειές.
Ο αυτοκράτορας (ουράνιος γιος ) με προσφορές προσεύχονταν ώστε *άνεμοι και βροχή να υπάρξουν έγκαιρα, κρύο και ζέστη να εμφανιστούν τη σωστή στιγμή .Μόνο έτσι κυριαρχεί τάξη υπό του ουρανού* να υπάρχει καλή συγκομιδή και να αποφευχθεί ο λοιμός. Έτσι θα διατηρηθεί και η κοινωνική τάξη της γης.


Στην συνέχεια επισκεφτήκαμε τον Ναό της Ηχούς που κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες και χωρίς τον ατέλειωτο κόσμο αν φωνάξεις, η φωνή σου θα κάνει τον κύκλο του τοίχου και θα την ξανακούσεις. Κάτι που δεν καταφέραμε να ακούσουμε, σας το είπα και πριν ορδές Κινέζων και τουριστών ακολουθούν ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα μ εμάς και κάποια πράγματα είναι αδύνατον να τα απολαύσεις όπως θα ήθελες..

Ενώ όλοι ανυπομονούσαμε να φτάσουμε στο λεωφορείο η κα Ελένη μας κέρασε ξυλάκι παγωτό με γεύση ΑΡΑΚΑ παρακαλώ, ένα καταπράσινο σακουλάκι με την φωτογραφία του αρακά από έξω. Βρε τι σκέφτηκαν να φτιάξουν, χάθηκαν άλλες γεύσεις από φρούτα, σκέφτηκα. Η γεύση του, λιγότερο από μέτρια όμως ήταν δροσερό.



 Άντε φτάσαμε και στο Βωμό του Ουρανού, ένα μαρμάρινο κυκλικό κτίσμα με σκαλοπάτια πολλαπλάσια του 9, τα οποία έπρεπε να ανεβούμε, για να μη πω να σβαρνίσουμε τα πόδια μας από την εξάντληση, για να φθάσουμε στην πλατεία του και να απολαύσουμε τη θέα. Δεν ξέρω πόσα χλμ κάναμε σήμερα κάτω από τον ήλιο και με φοβερή υγρασία. Μην παραλείψετε να έχετε μαζί σας καπέλο ή ομπρέλα, αντηλιακό, βαμβακερά, δροσερά ρούχα, ίσως και μανίκι γιατί ο ήλιος καίει. Και φυσικά πιείτε όσο περισσότερο νερό μπορείτε και γιατί όχι τσάι.


Ας μιλήσουμε τώρα για το μυστήριο του αριθμού 9. Αν και για τους περισσότερους ο αριθμός 9 είναι κοινός αριθμός για τους αρχαίους Κινέζους φιλόσοφους είχε ιδιαίτερη σημασία. Έτσι ώστε η αριθμολογία να αποτελεί μια υπερφυσική τέχνη. 
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής και ειδικά των βασιλικών κτισμάτων στην αρχαία κινεζική φιλοσοφία, ο ουρανός συμβόλιζε το αρσενικό ΓΙΑΝΓΚ και η γη το θηλυκό ΓΙΝ
Εφόσον οι αριθμοί θεωρούνταν μυστικιστικό τμήμα του σύμπαντος οι Κινέζοι θεωρούσαν τα μονά νούμερα αρσενικά και τα ζυγά θηλυκά. Το 9 το τελευταίο μεγαλύτερο μονοψήφιο νούμερο θεωρήθηκε ως το απόλυτο αρσενικό και συνδέθηκε με την ιδέα του απόλυτου σεβασμού στον ουρανό. Επομένως το 9 συμβόλιζε την απόλυτη κυριαρχία του αυτοκράτορα που ήταν ο γιος του ουρανού. Για αυτό το λόγο ο αυτοκράτορας θα επικοινωνούσε φυσικά και θα πρόσφερε θυσίες στον ουρανό από έναν κόσμο που θα αποτελούνταν από πολλά 9.
Για αυτό το 9 και τα πολλαπλάσια του εφαρμόζονταν σε βασιλικές κατασκευές και σχέδια. Τα βασιλικά ανάκτορα κτίζονταν πάνω στη δομή του 9, έχοντας σχέση με αυτό στο πλήθος, μέγεθος σε πόρτες, κίονες, σκάλες ή προσθήκες.

Αυτά για να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας αλλά και για να μπούμε στο πνεύμα όσων είδαμε και εσείς διαβάζετε.


      Συνεχίζουμε ανάμεσα σε δενδροστοιχίες από πεύκα περπατάμε σε ένα μακρύ ατελείωτο διάδρομο που θα μας οδηγήσει επιτέλους σε μια όαση δροσιάς, στην καλύτερη πολυθρόνα του κόσμου για να απλωθούμε και να ξεκουραστούμε, που αλλού !!!!στο λεωφορείο μας.

Επιτέλους το βρήκαμε, περάσαμε από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο, όπου μετά από ένα γρήγορο μπάνιο και σχεδόν καθόλου ανάπαυση πάμε να παρακολουθήσουμε στο RED  THEATHER το εντυπωσιακό show  SHAOLIN (THE LEGEND OF KUNG FU –THE MOST EXCITING  KUNG FU SHOW IN THE WORD )




 Είναι η ιστορία ενός μικρού αγοριού που το πηγαίνει η μητέρα του στον ναό και ενώ στην αρχή δεν θέλει να μείνει στην συνέχεια εξασκείται στο KUNG FY  και ZEN, μαθαίνει, γίνεται ο αρχηγός και κατόπιν διδάσκει την τέχνη. Πλούσιο θέαμα, καταπληκτικό show. Πραγματικά άξιζε τον κόπο που το είδα. Νόμιζα κάποια στιγμή ότι οι πολεμιστές θα μας επιτεθούν πραγματικά. Είναι σαν να το ζουν. Δεν κατάλαβα αν είναι τέχνη ή πραγματικός τρόπος ζωής. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

(Λίγα λόγια όπως τα βρήκα στο  ίντερνετ για τους SHAOLIN, οι μοναχοί που κρατούν στο ένα χέρι την πένα και στο άλλο το σπαθί όμως και τα δύο τα θεωρούν εξίσου σημαντικά.
Το τάγμα των Σαολίν ιδρύθηκε το 450 Μ.Χ. από έναν Ινδό Βουδιστή ονόματι Μποντιτάρμα, ο οποίος έφτασε στον πολυθρύλητο ναό των Σαολίν. Στους πρόποδες του Ιερού Ναού Σαοσί, στην επαρχία ΧΙΝΑ. Επειδή το μοναστήρι βρισκόταν σε απομονωμένη τοποθεσία και ήταν συχνές οι επιθέσεις από ληστές για αυτό οι τεχνικές που έμαθαν οι μοναχοί από τον Μποντιτάπμα τους χρησίμευαν να αμύνονται .Με το πέρασμα του χρόνου οι πολεμικές τέχνες των μοναχών εξελίχθηκαν σε ολόκληρο  σύστημα αυτοάμυνας ,αυτό που ονομάζουμε σήμερα *ΣΑΟΛΙΝ ΚΟΥΝΓΚ ΦΟΥ * τηρώντας πάντα τις αρχές του ΖΕΝ. Έχοντας την υποστήριξη της κυβέρνησης έγιναν πολιτιστική, αθλητική και τουριστική ατραξιόν ώστε να δίνουν παραστάσεις και να συνδυάζουν το χορό ,το θέατρο , τις πολεμικές τέχνες αναλαμβάνοντας να διηγηθούν την ιστορία τους και να μυήσουν το κοινό στην φιλοσοφία τους.)

                 Ώρα για φαγητό  και τι άλλο θα φάμε στο Πεκίνο !!!μα φυσικά “Peking Duck” !!!
Ανεβήκαμε στο 3 όροφο ενός παραδοσιακού εστιατορίου για δείπνο με ΠΑΠΙΑ ΠΕΚΙΝΟΥ και άλλες τοπικές λιχουδιές. Η πάπια Πεκίνου την οποία τεμάχισαν μπροστά μας με καταπληκτικό τρόπο θεωρείται από τις καλύτερες νοστιμιές της παγκόσμιας μαγειρικής τέχνης. 



 Η πάπια σερβίρεται ως εξής. Αφού τεμαχιστεί έρχεται στο τραπέζι, το ψαχνό κρέας και η τραγανή πέτσα με μικρά κομμάτια,  φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα, μπαστουνάκια αγγουριού, σάλτσα από δαμάσκηνα και πίτες  ρυζιού,  την τρως κάνοντας ρολάκια, αφού σου δείξουν τον τρόπο οι Κινέζοι . 

 Έχουν δίκαιο που την διαφημίζουν, υπέροχη γεύση!!!

 Μετά από μια πολύ δύσκολη μέρα, γεμάτη καινούργιες εμπειρίες, απίθανες εικόνες, υπέροχες γεύσεις και τις καλύτερες εντυπώσεις, επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Ποιος ξέρει τι μας περιμένει αύριο. Αφύπνιση στις  6 ωχ ωχ...

 ΤΡΙΤΗ 21/7/2009
                           ΠΕΚΙΝΟ – ΧΑΝΓΚΤΣΟΟΥ
                                                                                             

         Πρωινό ξύπνημα, τελευταίο πρωινό στο ξενοδοχείο μας στο Πεκίνο και αναχωρούμε για την επίσκεψη στο ζωολογικό κήπο της πόλης προκειμένου να δούμε τα PANDA. Χθες διαβάσαμε στην εφημερίδα, ότι γεννήθηκαν στο Πεκίνο  για πρώτη φορά δίδυμα PANDA  Σήμερα τα στρόγγυλα, ασπρόμαυρα ,γούνινα ζωάκια δεν ήθελαν να ξυπνήσουν για να τα δούμε, με βαριά βαρετά βήματα μόλις  που βγήκαν από τα δωματιάκια τους και με γυρισμένες τις πλάτες τους άρχισαν να τρώνε τα babu που τους είχαν ετοιμάσει για πρωινό. Δεν είχαν σκοπό να μας κοιτάξουν έστω και για μια μια καλή φωτογραφία. Βαρέθηκα πάμε να φύγουμε...



 Μετά την σύντομη περιήγησή μας στον κήπο ξεκινήσαμε για την επίσκεψη στα θερινά ανάκτορα του Πεκίνου.

          Κατά τη διαδρομή και κατά την προσπάθεια μου να βγάλω φωτογραφίες, έχω τραβήξει πάνω από 1.000 η κάρτα της φωτογραφικής μου μηχανής, τα παίζει, προσπαθώντας να την επαναφέρω διαγράφονται οι φωτογραφίες που έβγαλα τις προηγούμενες μέρες και κοντεύω να σκάσω. ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΩ!!!!!!!!!!!!  Τόσες φωτογραφίες χαμένες ....Την κάρτα αγόρασα στο αεροδρόμιο, κινέζικη κάρτα μνήμης ήθελα, μάλλον μαϊμού με 18 ευρώ ενώ στην Ελλάδα έχουν περίπου ευρώ 30.-

         Φθάσαμε στα  θερινά ανάκτορα (Yi he yuan). Στο χώρο κυριαρχούν ο Λόφος της Μακροζωίας και η Λίμνη Kunming, στην οποία ο κόσμος χαίρεται να κάνει βαρκάδα. Γύρω στη λίμνη και κάτω από τα κιόσκια  παρέες Κινέζων συναντούν τους φίλους τους, κάνουν βόλτες, κουβεντιάζουν, κάνουν γυμναστική, χαλαρώνουν, παίζουν μουσικά όργανα, τραγουδούν και χορεύουν.



 Περπατάμε στο πλάι της λίμνης ανάμεσα σε πλήθος κόσμου και βλέπουμε την γέφυρα με τις 16 καμάρες και τις όχθες της λίμνης που είναι γεμάτη λωτούς, είναι η εποχή που ανθίζουν.

Εντύπωση προκαλούν τα βασιλικά δωμάτια της CIXI , όπου στην είσοδο υπάρχει ο φοίνικας και ο δράκος. Σύμβολα της Κινέζικης Ιστορίας 





 Ο ΔΡΑΚΟΣ για τους Κινέζους είναι το σύμβολο της δύναμης. Συμβολίζει κάθε τι μεγάλο. Τα βουνά, τον αυτοκράτορα, τα μεγάλα φυσικά φαινόμενα είναι δικά του έργα. Όταν θυμώσει σαλεύει την ουρά του και η γη σείεται. Ο δράκος βρίσκεται παντού στη γη, στον ουρανό, στο νερό, παντού όπου και να γυρίσεις τα μάτια σου τον βλέπεις στις πόρτες, σε κεντήματα, σε ζωγραφιές, σε ξύλα, σε πέτρες, είναι ένα δυνατό τέρας. Ο ΔΡΑΚΟΣ μισός κροκόδειλος, μισός φίδι με γαμψά νύχια ήταν ο φοβερός μπαμπούλας της παλιάς Κίνας. Η ενσάρκωση της έννοιας του γιανγκ (άνδρας).




Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ είναι η ενσάρκωση της έννοιας του ΓΙΝ (γυναίκες). Στην Κίνα είναι  ένα αθάνατο πουλί με σπάνιες εμφανίσεις και συμβολίζει  την ειρήνη και την ευημερία.  

Σύμφωνα με την UNESCO το πάρκο των Θερινών Ανακτόρων αποτελεί "αριστούργημα του κινέζικου σχεδιασμού κήπων, όπου το φυσικό τοπίο συνδυάζεται αρμονικά με τις αρχιτεκτονικές κατασκευές δίνοντας ένα σύνολο εξαιρετικής αισθητικής αξίας". Η λίμνη είναι τεχνητή και αποτελεί τα 3/4 του πάρκου ενώ το χώμα που απομακρύνθηκε για την κατασκευή της (στα πρότυπα της Δυτικής Λίμνης του Hangzhou) χρησιμοποιήθηκε για να φτιαχτεί ο Λόφος της Μακροζωίας .
Στο πάρκο μπορεί να βρει κανείς τα πάντα: υπέροχους κήπους, ναούς, παλάτια, ακόμα και τον μακρύτερο σκεπαστό διάδρομο (Cháng Láng) του κόσμου με μήκος 728 m και 14.000.- με διαφορετικές ζωγραφιές σε κάθε βήμα σου. Κατασκευάστηκε το 1750 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Qianlong.



Δεν κατάφερα να τον περπατήσω μέχρι τέλος, γιατί πονάει πολύ το πόδι μου. Προτίμησα να καθίσω δίπλα στη λίμνη να χαλαρώσω και να παρατηρήσω το κόσμο και την περιοχή. Διαφορετικός λαός, φαίνεται ότι αγαπάει την χώρα του και την σέβεται, έχει υπομονή, ζει την κάθε στιγμή, απολαμβάνει και χαίρεται, χαμογελάει, είναι φιλικός και εγκάρδιος. Είναι λαός πειθαρχημένος, ίσως αυτό να το πέτυχαν λόγω του καθεστώτος, πάντως είναι λαός με στόχους που σχεδόν πάντα πετυχαίνει. Είναι λαός που ταξιδεύει πολύ, τον συναντήσαμε σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού κατά χιλιάδες .

Μπήκαμε σε έκθεση νέων Κινέζων καλλιτεχνών, όμορφα τα έργα τους. Αγόρασα 2 ζωγραφιές με τα καδράκια τους, ευρώ 10 έτσι για ενίσχυση στην προσπάθεια τους . 



Ένα από τα εντυπωσιακότερα κτίρια του πάρκου, όπως μας είπαν αυτοί που διάνυσαν τα 800 μέτρα απόσταση, είναι το Καράβι από Μάρμαρο (Shí Fǎng) το οποίο κατασκευάστηκε το 1755 από τον αυτοκράτορα, καταστράφηκε το 1860 κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου του οπίου και ανακατασκευάστηκε το 1893 από την αυτοκράτειρα Dowager Cixi, μια δυναμική γυναίκα που έζησε από το 1835 έως το 1908, της δυναστείας των  WU ZETIAN. Η CIXI κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, μετακόμιζε εδώ από την απαγορευμένη πόλη, για τις διακοπές της επειδή το κλίμα ήταν καλύτερο.

Επιστροφή στο λεωφορείο. Αναχώρηση για το αεροδρόμιο, θα πετάξουμε για HANGZHOU, τη πόλη με τους βουδιστικούς ναούς, τα πάρκα και την υπέροχη λίμνη west.

Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο ZHEJIANG GRAND HOTEL -595 YANAN ROAD – HANGZHOU


TRIPS AND DREAMS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου